"Dispatch voor ALFA210"

Hij is weg...

~4 weken later~
-dag van de undercoveractie-

POV : Koen Baetens

Vandaag was het zover, de undercoveractie. Ik wil nog steeds niet, maar ik heb me er aan overgegeven om wel te gaan, boos ben ik nog steeds op de chef. Tineke reed het parkeerterrein van het politiebureau op. Iedereen was er al en wij zoals gewoonlijk weer als laatste. We stapten uit en ik pakte mijn spullen uit de auto. We hadden Joey expres niet meegenomen, dan zou het afscheid alleen maar moeilijker worden.
Na een aantal instructies van de chef, was het zover tijd om afscheid te nemen. Ik liep terug naar Tineke en knuffelde haar bijna plat.

POV : Tineke Schilebeeckx

Koen knuffelde me zo hard, ik voelde een  water in mijn nek. Waarbij ik er vanuit ging dat Koen aan het huilen was. "Ik houd ontzettend veel van jou en Joey onthoud dat" zei hij tussen zijn tranen door. "Ik houd ook van jou Koen" zei ik en voelde ook een traan over mijn wangen lopen.

Robin, Tom en Koen hadden van iedereen afscheid genomen. En stapte in hun auto. Robin reed. En weg waren ze. "Hij is weg...." fluisterde ik. "Ik weet het Tineke" hoorde ik Brigitte zeggen. Ze kwam naar me toe en gaf me een knuffel. "Het spijt me Tineke, ik heb geprobeerd wat ik kon." Zei ze. "Het is niet jou fout Brigitte" zei ik.

~1,5 uur later~

Ik zat thuis alleen met Joey, ik was wel gewend dat Koen overdag aan het werk was. Maar dit was anders veel anders.
Ik heb sinds dat hij weg ik alleen maar zitten huilen. Hij is nog geen 2 uur weg en ik mis hem al. Niels miste hem ook, dan kon je merken aan zijn gedrag, maar hij bekent het zelf nog niet.
De bel ging, Niels stond op en opende de deur het was Brigitte en Floor, "Hey.." zeiden ze "we dachten jullie kan wel wat steun gebruiken" hoorde ik Brigitte. Ze lopen binnen en we begonnen te praten over van alles en nog wat, maar vermeden het onderwerp Koen, Gezin, en die dingen.
Het was wel even fijn om mijn gedachtes te verzetten naar wat anders. 

POV : Niels Destadsbader

Ik moest eerlijk zeggen ik miste Koen heel erg, maar ik wilde het niet laten merken aan Tineke het gemis zou er voor haar alleen maar erger op worden. Brigitte en Floor zijn weer naar huis.

~2 weken later~

POV : Niels Destadsbader

Koen is al 2 weken weg, we hebben niks van hem gehoord en Tineke gaat alleen maar achteruit. Ze heeft het echt zwaar, ze eet weinig, zegt weinig. Het is nu al 3 uur in de middag en ik heb Tineke vandaag nog niet gezien. Ik heb de hele morgen voor Joey gezorgd wat ik absoluut niet erg vond. Joey lag nu te slapen en ik besloot om naar boven te lopen om bij Tineke te gaan kijken, ik klopte op de slaapkamerdeur. Geen reactie. "Tineke?" Vroeg ik. Geen reactie, ik opende de deur een beetje en zag dat ze op de bedrand zat. Ze zat met haar rug naar de deur toe, dus ik kon niet zien wat ze aan het doen was. Ik liep wat dichterbij en zag dat ze een foto in haar hand had van Koen en haar. Ze was aan het huilen, ik legde mijn hand op haar schouder. Ze schrok duidelijk "oh hey Niels" zei ze alsof er niks aan de hand was. "Hey... cava een beetje?" Vroeg ik. Ze knikte. "Wat was je aan het doen?" Vroeg ik. "Leuke momenten van mij en Koen ophalen" zei ze, precies op dat moment hoorde ik iemands buik grommen. "Heb je honger?" Vroeg ik. "Een beetje..." zei ze. "Kom dan maak ik wat, je kunt niet de hele dag hier blijven zitten"

~4 weken later~

POV : Tineke Schilebeeckx

Ik voel me echt verschrikkelijk, ik wil bij Koen zijn.

Straks hebben ze hem iets aangedaan..
Misschien leeft hij wel niet meer...

Allerlei verschrikkelijk gedachtes dwalen door mijn hoofd.

Ik zal dit de chef nooit vergeven. Koen is nu al 6 weken weg, ik kan dit echt niet langer. Ik heb honger, ik ben moe.. Sinds Koen weg is eet ik weinig, slaap ik weinig. Niels probeert er aan alle kanten voor me te zijn, maar dat lukt hem ook niet altijd. Floor kwam ook regelmatig langs en dan deed het mij zeer om die 2 te zien kussen of zo dicht bij elkaar te zitten.

Ik hoop iedere dag dat er niks ernstigs gebeurt is, maar nieuws krijgen we niet..