"Dispatch voor ALFA210"

Sorry Koen...?

POV : Tineke Schilebeeckx

Koen en ik zijn op patrouille. Ik weet niet waarom, maar ik heb het gevoel dat er vandaag wat gaat gebeuren. Ik wik niet dat ons kindje iets overkomt
"Wat is er? Je bent de hele dag al zo stil" Zei Koen. Moest hij dit nu echt door hebben? Ik twijfelde op ik het moest zeggen  "Niks" zei ik. "Zeker?" Vroeg hij. Ik knikte, Koen zette de auto aan de kant en stapte uit. In de spiegel zag ik dat hij naar mijn kant liep. Hij opende mijn deur, ik keek de andere kant op. "Tineke?" Zei hij ik reageerde niet totdat hij mijn gezicht vast pakte en draaide hem zijn kant op "Je bent bang hè" zei hij. Ik knikte licht.

POV : Koen Baetens

Ik snap Tineke volledig, ik wil ook niet dat ons kindje iets overkomt "weet je wat? Wij gaan vanavond na de shift naar de chef of we alleen papierwerk mogen doen goed?" Zei ik. "Weet je dat zeker?" Vroeg ze. "Ja" zei ik. "Ok" zei ze.
Ik liep weer terug naar mijn kant en startte de auto weer. Ik legde mijn hand op Tineke's been en wreef erover heen.
Ze keek me glimlachend aan.

"Dispatch voor ALFA-210" zei Roland. "ALFA luistert" zei Tineke
"Gewapende overval bij de lokale bank" zei Roland. Ik keek geschrokken naar Tineke. "Willgo!" Zei ze. "Ben je zeker?" Vroeg ik. "Ja koen!" Zei ze en zette het zwaailicht aan. We stopten voor de bocht om ons kogelwerende aan te doen. "Voorzichtig hé" zei ik tegen Tineke, ze knikte. Robin en Tom kwamen ook aan. "Jullie gaan langs achter, wij gaan van voor!" Zei ze. Wij liepen naar de ingang. Laadde onze wapens en liepen naar binnen. We zagen de overvallers al meteen staan. "POLITIE" Riep ik. Ze keken om en 1 verdachte liep richting de achter ingang. De ander bleef staan. "Laat dat wapen vallen!" Riep ik. Hij deed niks. Hij kwam dichter bij. Ik keek recht in zijn ogen. Die ogen vel groen...Max! Een oude vriend van school, nou ja vriend...hij deed zich voor als vriend. Met zijn vrienden zaten ze me alleen maar te treiteren

"Awel Koentje ga je mij nu vertellen wat ik ga moeten doen?" Zei lachend. "Max jonge luister gewoon. Dat is het makkelijkst voor ons allemaal!" Zei ik nog altijd met mijn wapen op hem gericht. Hij trok zijn bivakmuts van zijn hoofd af. "Nee Koen jij gaat mij niet vertellen wat ik ga moeten doen. Of ben je soms vergeten van vroeger? Hm?" Zei hij. Hij richtte zijn geweer op mij. Ik keek recht in de loop van het geweer.
"Leg dat wapen neer!" Riep Tineke deze keer. "En wie is dat schone madame?" Zei Max hij wou naar Tineke toe lopen, maar ik zei "Blijf staan waar je staat!". Hij liep terug naar waar hij stond.  Robin en Tom stonden ondertussen achter hem. Het was stil, raar stil.

"Sorry Koen!" Zei hij plots ik keek vragend. Tot hij de trekker over haalde...
Toen ging alles heel snel. Ik voelde een hevige steek in mijn onderbuik en zakte  naar de grond. Ik zag Robin en Tom op Max springen.

POV : Tineke Schilebeeckx

Er was een enorme knal en Koen zakte naar mij in elkaar. "Koen!" Riep ik en zakte naast hem neer. "T-Tineke?" Zei hij. "Ik ben hier rustig. Druk op die wond ik zal de ambulance oproepen." Zei ik en pakte de radio. "Dispatch stuur asap een ambulance naar ons laatst gekende adres" zei ik. "Okay!" Hoorde ik Roland nog zeggen maar ik was al weer bij Koen. Ik drukte zo hard als ik kon op de schot wond. "Koen hou vol!" Zei ik.
"Cava hier?" Hoorde ik Robin zeggen. "Koen is in zijn buik geschoten." Zei ik. Ik zag een traan over Koens wang rollen. "Wij gaan naar kantoor redden jullie het hier?" Vroeg Robin "jawel!" Zei ik. "Ok Koen hou vol!" Zei Robin steunend aan Koen. Koen stak zijn duim op als teken dat het goed was. Robin liep weg. "Hou druk erop Koen" zei ik.
Koens werd heel wit. "Tineke...i-ik hou het niet meer... ik heb geen kracht meer..." zei hij. Zijn ogen begonnen te draaien "ik houd van je" Zei hij en sloot zijn ogen. "Koen!! Nee!!" Riep ik. Ik  hoorde de ambulance komen. "Koen ik kan je niet missen!!" Riep ik. Luc kwam binnen gerent. "Tineke.." zei hij en bukte naast Koen. "Koen?" Zei hij terwijl hij op Koens wang sloeg. Hij verzorgde de wond. De andere ambulance medewerkers kwamen binnen met de brancard. Koen werd op de brancard getild. "Ga je mee?" Vroeg Luc. Ik knikte. Koen werd naar in de ambulance gereden. Ik zette mij naast hem.

Aangekomen in het ziekenhuis

"U moet hier wachten" zei de dokter. Ik ging in de witte kille wachtkamer zitten en zuchtte. Ik keek op mijn gsm 6 gemiste oproepen van de chef. Ik besloot op terug te bellen.

Roger : Tineke, ik hoop dat je hier een hele goede verklaring voor hebt!

Tineke : Sorry chef

Roger : Wat is er aan de hand

Tineke : Koen is neergeschoten...

Roger : Wat! Het spijt me Tineke... waar ben je nu?

Tineke  : In het ziekenhuis. Ze zijn hem aan het opereren

Roger : Okay. Laat me weten als je iets weet

Tineke : Zal ik doen. Dag

Roger : Dag.

Ik hing op. Wachtend op nieuws over Koen. Tranen liepen over mijn wangen.

~45 minuten later~

Luc kwam aanlopen. Ik stond op. "Tineke, het is beter als je even gaat zitten..." zei hij. "Uhmm we hebben de kogel succesvol verwijderd, maar hij is tijdens de operatie in coma geraakt." Zei hij. Ik keek naar de grond. En rolde nog meer tranen over mijn wangen. Ik voelde zijn hand over mijn schouder wrijven. "Hij ligt op kamer 045" zei Luc. Ik knikte en Luc liep weg. Ik besloot de chef te bellen.

Roger : Hallo TinekeTineke : Hallo chef. Ik heb nieuws over KoenRoger : Vertel..Tineke : uhmmm de kogel is verwijderd, maar hij is in coma geraakt.

Roger : oh..... uhmm kan ik langs komen?

Tineke : ja... hij ligt op kamer 045

Roger : Ik kom eraan tot zo meteen

Tineke : doei

De chef hing op en ik liep richting de kamer van Koen.