Guilty || Jenlisa

Bölüm 1 🥀

Başlama tarihiniz..

İyi Okumalar

--------------------------

Berbat hayatıma yedi yaşımda başlamıştım. Yedi yaşımda büyümek zorunda kalmıştım. Rezil bir dünyaya sözde adalet getirmek için polis olmuştum. Pişman değildim, yaptığım şeyi seviyordum. Hele ki suçluları suç üstü basmak ve enselerine çökmek çok güzeldi. Ama yinede bu karara varmadan önce geçtiğim tüm yollar beni ayakta tutan tek acılarımdı.

Sadece yedi yaşımdaydım... Öz babam öldüğünde ve ben ile annemi bıraktığında. Tayland'da yaşamaktansa, Güney Kore, Busan'a taşınmıştık annem ile beraber.

Annem ise baba denilemeyecek bir adam ile evlenmişti yeniden. İçim acımıştı. Oysaki babam çok aşıktı anneme..

Üvey babam denen adam bir gün sinirlenip beni ve annemi dışarı atmıştı. Tam 3 gün sokakta kalmıştık ama asla şikayetçi değildim. O adam bizi evine almasa da yaşayabilirdik

Ama annem benim yedi yaşımda büyümemi sağlamıştı. O adamın evine geri döndü, ben sokaktayken annem o adama dönmüştü.

Ben o gün büyümüştüm. O lanet günde ben malesef büyümek zorunda kalmıştım. Neden ben daha yedi yaşımda büyümek zorunda kaldım anne?

Sokakta gözlerim yaşlı dolaşırken bir kadına rastlamıştım. Koyu kahve rengi saçları, beyaz  teni, bal rengi gözleri ile altın gülümseyişi adeta etrafa güneş saçarken bu kadın beni görmüştü.

Bayan Kim.. Annem olmuştu o zamanlar. Hala da öyle. Beni evine almıştı.

Çok iyi hatırlıyordum o evdeki ilk günümü. Utangaçtım, Bayan Kim'den utanıyordum. Ama o gün tanışmıştım yeni kardeşlerimle.

Bayan Kim'in dört çocuğu ile, En küçükleri Jimin, sonra Taehyung, sonra Jhope ve Jisoo

Onlar olmasa yaşayamam dediğim tek kişilerdi. Bayan Kim'e zamanla ''anne'' demeye başlamıştım. Jisoo bana ablalık yaparken Jimin, Jhope ve Taehyung bana abilik yapıyordu. Ailenin en küçüğü ben olmuştum.

Yine babamız yoktu. Bayan Kim'in eşi çok önceden ölmüştü. Ama o kadın öyle güçlüydü ki dört çocuğuna gözü gibi bakmıştı. Birde beni evlat edinmişti. Ben ise o güçlü kadını seviyordum çünkü o kadın benim annemdi..

-------

Etrafıma baktım, sözde adaletli bir tarafım olduğu için polis olmak istemiş ve sonunda 23 yaşımda tamamlamıştım eğitimimi. Ve Seoul'de büyük bir adalet sarayına bağlı karakolda görev yapıyordum.

Ama tam bir rezaletti burası. Yakışıklı ve zengin olmak kendini satabilecek polis kılıklı adamlar görev başındaydı. Kadın polislerin hepsi neredeyse erkek polisler ile yatmak için adeta estetikle plastiğe dönüşüyordu.

İçki, sigara gibi şeylerle baş ağrılarını giderirlerken ben ise gece nöbetlerimde başım ağrımasın diye kahve içiyordum.

Ah.. Birde komiserimiz vardı. Oh Sehun. Ne kadar doğru ne kadar yanlış bilmem ama kadınları altına almak için can attığı ve her gün ofisinde başka kadınla yiyişen orospu çocuğunun tekiydi. Ve ben bu karakolda görev yapmaya başladığım günden beri gözü üstümdeydi.

Mide bulandırıcı imalar, aptalca iğnelemeler, adeta beni yatağa atmak istediğini bağırıyordu. Ancak asla onun gibi piçlerle uğraşmayacaktım.

Tek bir amacım vardı..

Ünlü dolandırıcı, kumarbaz, tam 3 bar sahibi, yasadışı uyuşturucu ve silah kaçakçılığı yapan, tefeci ve mafya babası katil kadının teki.

Suç listesinde olmayan yoktu doğrusu. Adı kırmızı kalemle yazılmıştı defterime..

Lalisa Manoban..