Guilty || Jenlisa

Bölüm 28

İyi Okumalareeeeeeeeeeeee

-----------------------------

Elimdeki telefonu hızla kapattım ve yatağımın üstüne fırlattım. Bu kadın gerçekten beni yedi yaşımda terk eden annem miydi ?  Eğer oysa gerçekten işler değişirdi.  Üvey babama ne olmuştu da beni bulmak için Amerika'ya kadar gelme düşüncesiyle yanıp tutuşmuştu annem ?

Telefonum tekrar çalınca elime aldım. Bilinmeyen numaraydı. Kim olduğunu numaradan da çıkaramamıştım. Aramayı yanıtladım ve kulağıma götürdüm.

''Alo, Jennie ? Kızım ?'' Ses kesinlikle tanıdıktı ve aklıma eski anılarımı getirtiyordu.  İstemsizce gözlerim doldu. Ne olmuştu da arıyordu şimdi ?

''Kimsiniz ?'' Dedim oldukça soğuk bir sesle.

''Benim Jennie annen.''

''Benim sadece bir annem var. O da Kim Lee Eun.''

''Jennie böyle yapma ne olur.  Bak istediğini söyle ama seni uyarmak için aradım.''

''Ne uyarması ?'' Kaşlarım çatılırken istemsizce akan göz yaşlarımı sildim.

''Jennie, üvey baban.  Seni öldürmek istiyor. Amerika'da olduğunu öğrendiği günden beri seni arattırıyor.''

''Benimle derdi ne bu adamın ?''

''Jennie öz baban ölmeden önce onunla arkadaştı ve bütün mirasını bana değil sana aktardı. Eğer bana aktarmış olsaydı mirastan o da sahiplenecekti çünkü benimle evliydi ama sen bizimle olmadığın için sen ölürsen direkt olarak benim üzerime geçeceğini bildiği için seni ortadan kaldırmak istiyor.''

İlk önce annemin ne kadar aşağılık bir kadın olduğuna ve benim lanetimin bu olduğuna ağlamak istedim. Babamın arkadaşı ile birbirlerine göz dikmişlerdi. Annem kesinlikle babamı hak etmiyordu. Masum babam bunları hak etmiyordu.

Sırf miras ve para pul zenginlik gibi gelip geçici şeylerin yüzünden beni öldürmek istemesine inanamıyordum. İğrenç karaktere sahipti lanet olasıca. Telefonu suratına kapatıp yatağa fırlattığım sırada Lalisa endişeli ve korku dolu yüzüyle aniden odaya girdi.

''Neler oluyor ?''

''Jennie vaktimiz yok. Gitmemiz gerekiyor.''

''İyi de neden ? Nereye ?''

''Üvey baban.. Yerimizi bulmuş Jennie. En az on dakika içerisinde burada olurlar.'' Annemin dedikleri doğru muydu ? Gerçekten o adam beni bulup öldürmek mi istiyordu ? Lalisa bütün eşyaları ve kıyafetleri valize koymaya çalışırken ona yardım ettim ve valize kıyafetleri ve gerekli olan bütün eşyaları koydum. Yaklaşık bir kaç dakika sonra elimizde valizlerle dışarı çıktığımız anda kapının önünde gördüğümüz siyah arabalar ve içinden çıkan o tanıdık iğrenç sima ile gözlerim buluştu.

Lalisa hızlıca ikimizi de içeri çekti kapıyı kilitlediğinde dışarıdaki adamların kapıya yüklendiğini duydum. Lalisa bu sefer de arka kapıya yöneldi. Silahını kontrol etti ve dikkatlice arka kapıdan bahçeye çıktık.

''Şimdi ne yapacağız ?'' Diye sordum.

''Koşacağız.''  Onu onayladım. Valizleri bıraktı ve elimde tuttuğu gibi ormanın içine doğru koşmaya başladık. Bizim kaçtığımızı fark eden adamların peşimizden geldiğini duyduğumuzda farklı yönlere saptık.

''Lalisa, çok yoruldum.'' Dediğimde biraz arkasına baktı ve yavaşladı.

''İyi misin ?'' Diye sordu nefes nefese.