Guilty || Jenlisa

Bölüm 15🦄

İyi Okumalar.

—————————

"Lalisa.." Diyerek dikkatini üstüme çekmeye çalıştım. Çünkü gayette sinirliydi şuan.

Kumarhaneden çıkmıştık ve arabaya binip eve gelmiştik.

Arabadaki yolculuk boyunca zaten hiç konuşmamıştı. Ve bu beni geriyordu.

Sinirliydi,

Bana mı?

Giydiğim kıyafete mi?

Yoksa o adama sırnaşmama mı?

Her seçenek beni korkutuyordu. Koltukta oturmuş ve bana bakmıyordu. Derin nefesler alıyor ve sert bakışlarla etrafa bakınıyordu.

"Lalisa?" Diyerek tekrar ettim. Bakışları beni buldu.

"Sorun ne?" Diye sorumu sordum.

"Jennie.. sence ne olabilir?" Diyerek imalarda bulundu.

"Anlamıyorum." Dediğimde ayağa kalktı ve tam karşıma geçip ellerini omuzlarıma koydu.

"Jennie, sen benim sevgilimsin.."

Bunu biliyor olsamda onun ağzından çıkan ilahi gibi o sözcük kalbimin teklemesini sağlamıştı.

"Ve ben kıskanç bir kadınım. Hemde fazlasıyla kıskanç, takıntı haline getiririm. Bu da benim sorunum ama yapacak bişeyim yok. Buda benim kusurum." Dedi.

Kıskanç olmasını tabikide isterdim ama kasıtlı olarak kıskandırmak en hoşlanmadığım şeydi.

"Ah, çok özür dilerim." Diyerek parmak uçlarımda boynuna sarıldım. Biraz sonra kolları belimi sarmıştı.

Bir an korkmuştum beni affetmezse diye. Sonuç olarak bu Lalisa Manoban kıskançlığıydı.

Elinin biri eteğime gitmişti. Eli ile tutup eteğimi aşağıya doğru çekti.

"Bu etekte böyle aşağı çekilir." Dedi ve benden ayrıldı.

"Üstümü değiştirip geliyorum." Diyerek üst katın merdivenlerini adımladı.

Koltuktaki uzun beyaz tişörtü gördüm.

Elime alıp kirli mi olup olmadığını anlamak için kokladığımda burnuma buram buram Lalisa'nın kokusu doldu. Sayesinde içimi huzur kaplarken tişörtü üstümde tuttum.

Eğer giyersem elbise gibi olurdu herhalde değil mi?

Tişört ile banyoya ilerlerdim ve kapıyı kapattım. Üstümdeki rahatsız edici mavi elbiseden kurtulup oldukça boş olan beyaz tişörtü giydim.

Oldukça hoş durmuştu. Elbiseyi orda bıraktım ve içeri geçtim. Masada ki telefonu aldım ve annemi aradım.

"Alo, kızım." Annemin endişeli sesini duyunca nasıl ona haber vermeyi unuturum diye kendime kızdım.

"Anneciğim ben bu gece gelmeyebilirim. Merak etme beni olur mu?" Dediğimde itiraz etmesini bekledim. Çünkü hep öyle yapardı.

"Nerede kalacaksın? Kimle kalacaksın? Kız mı erkek mi öğrenmem lazım."

"Benim sekreterliğimi yapan kız benle yaşıt ya anne, Yerim. Onda kalacağım çünkü ona verdiklerimi yetiştirememiş."

Biraz mırın kırım etse de benim inadıma karşı kabul etmişti.

"Kimle konuştun?" Merdivenlerden gelen sesle kafamı oraya çevirdiğimde gözlerim fal taşı gibi açılmıştı.

Yeni duş almış olmalıydı ki saçları ıslaktı, elinde havlu ile saçlarını kurularken üstünde südyen vardı, altında ise düşük bir eşofman vardı.