Guilty || Jenlisa

Bölüm 13 ☔️

İyi Okumalar.

—————————

(Jennie'den)

Sanarım hayallerimin içinde kaybolurken, gerçek hayatta neler olup bittiğine bakmamıştım. Mesela asla bir aşk hayal etmemiştim. Hayallerim de bile yeri yoktu aşkın.

Çünkü annem babama aşıktı ve o öldükten sonra beni bile bırakıp parası için başka bir adama gitmişti.

Ben alışık değildim aşka, ya da aşk görmeye. Bu yüzden fazla bu konu üzerine konuşmaz ve ses çıkarmazdım. Hele ki küçük yaşta aşk yerine ihaneti görmüşsem, benim asla bu konu hakkında söz hakkım yoktu.

Daha önce hoşlanmıştım, bu duyguyu biliyordum. O gelince heyecanlanmak, o hakkındaki her şeyi öğrenmek isteyip her yaptığına gülmek.

Neden bunu anlatıyordum?

Karşımdaki Lalisa'nın sağ elini nazikçe sardıktan sonra elinden elimi çekmiştim.

Sehun'u dövmüştü, daha sonra ise içeriden silah sesi gelince direk olarak aklıma Lalisa'ya bişey yapmış olması gelmişti.

Sonuçta Sehun da bir polisti ve içeride adamlar olduğunu biliyordum.

Lalisa'ya bişey olabileceği düşüncesi kalbimin derinliklerinde derin bir boşluğu aleve verirken bu hissin sebebini sorguladım.

Elimi çekmemle tekrar sarılı eli ile elimi tutmuş ve elleri arasına almıştı.

Kalbim hızlanınca istemsizce derin bir nefes alıp gözlerimi gözlerine çıkardım.

Kulübeye geldiğimizden beri tek kelime etmemiştik. Ben zaten konuşamazdım çünkü o sarılma anı beni oldukça utandırıyordu.

Ama korkmuştum ve o sırada korkudan ona sarılmaktan başka bir şey gelmemişti aklıma.

"Neden yüzüme bakmıyorsun Jennie?" Diye sorduğunda ismimin ağzından ilahi misali çıktığını işitmiş sesinde uyumak istemiştim.

Bana ne oluyor?!

"Bilmiyorum." Diye cevap verdim.

"Neden o kadar endişelendin?" Diye sorunca gözlerimi kaçırdım. Ne diyebilirdim ki?

'Pardon heyecandan oldu' mu?

Derin bir nefes aldığını duyduğumda yerimde rahatsızca rahatsızca kıpırdandım.

"Jennie..Bir ihtimal.." Diyip biraz bekledi.

"Benden hoşlanıyor olabilir misin?" Sorusu ile hem şaşkınlık hem heyecanlanan kalbim ile ona döndüm.

Bu soruyu onun bana sormasından önce benim kendime sormam gerekiyordu.

Kalbimin sorusu ile hızlanması ve terlemem benim bu konu hakkındaki zorluğumu arttırıyordu.

"Sana soruyorum Jennie!" Diye hiddetle sesini yükselttiğinde artık kaşlarımı çatmıştım.

"Sen neden bahsediyorsun?!" Diye bende onun gibi sesimi yükselterek sorduğumda sinirlendiğini anlamıştım.

Çenesi kasılırken sıkıntıyla nefes verip elimi itti.

"Aklımı karıştırmayı kes o zaman Jennie!" Diyerek ayağa kalktı.

Ayağa kalkarak onun gibi sinirle konuştum.

"Ne dediğini anlamıyorum bile! Ve sen bana bağırıyorsun!"

"Jennie! Artık bana yakınlaşmayı bırak! Uzak dur! Her seferinde daha çok kendimizi kaybediyoruz! Sonunu düşünmeden!"

Kaşlarımı çatıp ona baktım. Ne dediğini anlamıyorken beynim ilk kavgamız olduğu ile ilgili bağırıyordu.