The Lies Between Us (Lie Series #1)

Epilogue

"Ma she will be okay." I hugged my mother who can't stop from crying.

Nasa labas kami ng ICU. My sister Keyla Alondra was rush in the hospital. The doctor said that we needed a bone marrow transplant as soon as possible.

It's been 3 months but we can't find any donor that matches my sister.

"Who is he, Ma?" I asked while looking at the man in front of us who'd blankly staring at my sister.

"He's Alfredo. The real father of Keyla." Mama softly said.

I knew that Keyla was not my father's daughter. Pagkatapos bumalik ni Mama galing Pilipinas, she was pregnant. I can't blame her because my father abandoned us when I was 5 years old. Umalis siya habang kami ang hinahabol ng mga pinagkakautangan niya kaya sa murang edad, tumutulong na ko sa Mama kong ayusin ang mga natira naming negosyo galing sa pamilya niya.

"I'm sorry but he is not also a match." Keyla's doctor said.

Malakas na umiyak si Mama. "What are we going to do? I can't lose her."

Niyakap agad siya ni Tito Alfredo. "Makakahanap din tayo ng match niya. Don't lose hope." He said.

I looked away and stared at my sister Keyla. I felt hopeless but I can't gave up now. I love her and I can't also bare to lose her.

Habang tumatagal si Keyla sa hospital ay unti unti na ring nauubos ang pera namin dahil sa mahal ng gastusin sa hospital. Tumutulong na din si Tito Alfredo sa pagpapatakbo ng mga natitira namin negosyo dahil may ibang negosyo na kailangan na naming ibenta.

"Alfredo come home! Elli needs you, too. Ilang taon ka ng hindi umuuwi. Wala na kong maisip na idahilan kay Elli kung bakit hindi ka pa rin bumabalik. She's losing hope that you will come back to us. Huwag mo namang gawin sa anak mo 'to." I heard a woman shouting from somewhere. Hinanap ko kung saan nanggaling ang ingay at nakita ko si Tito Alfredo na may kausap na babae. Nagtago ako sa likod ng mga halaman para hindi nila ako makita.

"I can't Lucita. Mas kailangan ako ni Keyla ngayon." Malungkot na sambit ni Tito Alfredo habang nakayuko.

"I'm begging you. At least talk to Elli. Sobrang lungkot ng anak mo sa pag iwan mo sa'min."

"I will. But I can't for now." Huminga ng malalim si Tito Alfredo. Bakas sa mukha niya na nahihirapan din siya sa desisyon niya.

"Hindi mo na ba kami mahal?"

"God knows how much I love the both of you but Keyla needs me more. I hope you understand."

Mabilis na nilagpasan ni Tito Alfredo ang babae at bumalik sa loob ng hospital. Napaupo ang babae sa sahig habang patuloy sa pag-iyak.

Nakaramdam ako ng awa sa babaeng kausap ni Tito Alfredo kaya naman nilapitan ko siya at inabutan ng panyo. Nag angat siya ng tingin sa'kin at tinanggap ang panyong inalok ko. Tumayo na siya habang nagpupunas ng luha sa kanyang mga mata.

"You're Flor's son, right?" She asked and I nodded.

"Can you talked to your mother and tell her to convince my husband to come back to us. My daughter was suffering, too. She can't hold herself together anymore." She begged desperately while holding both of my arms.

Hindi ako nakasagot sa pakiusap niya at hinayaan ko na lamang siyang umiyak habang nakahawak pa rin sa braso ko. Kaya ko namang kausapin si Mama at Tito Alfredo pero na kay Tito pa rin ang desisyon na iyon.

I tried to convince my Mama and Tito Aldredo to at least talked to Tita Lucita and her daughter but they were both busy lalo na nang nag agaw buhay si Keyla. Mas lalo kaming naging desperado sa paghahanap ng bone marrow na mag match kay Keyla.