Fire Exit (Completed)

Chapter 33: This Isn't Goodbye

Ari's POV

Naalimpungatan ako nang tumama ang liwanag sa mukha ko. I groaned and switched my position so I'm able to bury my face in my pillow. Ayoko pa gumising! I tried my best to go back to sleep but I failed. Sarili ko na mismo ang gumigising sa akin. I have no choice but to get up and urgently went to the bathroom.

Agad agad akong lumabas ng kwarto at nakita ko silang tatlo doon sa sala na para bang nag-aantay sakin. Napatayo sila at sapilitan akong hinawakan sa magkabilang kamay ko.

"A-anong ginagawa niyo?!" I yelled. "Hoy, Gideon! What the hell is this???" Hindi sila nagsalita pero bigla nalang nila ako kinaladkad papunta sa likod ng bahay. Pagdating doon ay nakita kong nasusunod ang buong town nila. Napatakip ako sa bibig ko.

"This is all your fault."

Napatingin ako kay Gideon nang magsalita siya. Napanganga ako. I was out of words. Hindi ko alam kung ano ang nangyayari.

"You shouldn't have come here!" Sigaw ni Eric at sabay sabay na naman nila akong hinawakan at sapilitang hinagis ako sa apoy.

"Ariadne, wake up!"

Agad agad akong napadilat nang maramdaman ko ang pag-yugyog ni Gideon sa balikat ko. Napaupo ako at niyakap siya nang pagka-higpit. Buti nalang... panaginip lang.

"Are you alright?" Tanong niya at humiwalay sa yakap ko. "Bigla ka nalang hinimatay kanina habang nasa garden tayo. Ayos ka lang ba?" Concerned niyang tanong.

"Yes." I took a deep breath. "Just... just had a nightmare, that's all." I said and managed to smile.

"Ari..." he softly said.

"Hmmm?"

"Aware ka naman siguro na... bukas ka na aalis?"

That made me paused for a moment. I don't know what I'm going to say nor what I'm going to do. Tila lahat ng lungkot na nararamdaman ko ay bumalik. But I kept it together and forced a smile. "Yes, alam ko naman. Excuse me," Agad agad akong tumayo at nagtungo sa hagdan.

"Ariadne, let's talk." I heard him said.

Lumingon ako sakanya. "Um. Give me a moment, please?" Hindi ko na siya hinintay sumagot, umakyat na ako at agad pumunta sa kwarto ko. Isasara ko na sana ang pinto pero naramdaman kong may pumigil dito, hindi na ako lumingon. Alam ko na agad na si Gideon 'yon.

I heard the door closed and I heard him sighed. "Is there a problem?"

I didn't answer. I made my way to the side table and picked up my hairbrush. Humarap ako sakanya at nagsimulang magsuklay. I don't know what's gotten into me but I'm going to make this night as memorable as it could.

"No. There isn't." Sagot ko at ngumiti sakanya. "Hindi na kita pipilitin na pumayag akong manatili dito." Seryosong sabi ko.

Napabuga siya ng hangin at lumapit sakin nang kaunti. "Pero tingin mo hahayaan kitang umalis nang ganyan ka makitungo sakin?" He asks and I didn't answer. "Of course not." Sabi niya pa.

Tumalikod ako sakanya at binaba ang hairbrush. "Unzip my dress." I firmly said and shove my hair to my chest so he can have more access on my back. Ramdam ko ang pag-aalangan niya kahit hindi siya magsalita. "Gideon... it's not going to unzip itself." Sabi ko pa. Seconds after, I felt his hands doing what I said.