Love Team

Kabanata 25

Kabanata 25

Last day of Shooting

            Tuloy-tuloy ang pag-daloy ng aming shooting dito, ang ipinagtataka ko nga ngayon ay, pa’no ba ako naka-survive ng makasama ko si Marimna na ‘yon? Lagi naman kasi siya eh, favoritism.

            And actually, this is our last shooting. Akala ko pa naman ay magiging masaya ang first leading movie ko pero nagkakamali ako, may aksama kasi akong snake na lumalakad eh.

            Pero sa’men? Wala ‘yong kissing scene namin ni Kluney ngayon, tinanggal nila, para daw mabitin ang fans pero ‘yong kissing scene daw nila MARIMNA ay itutuloy daw! What the heck?! Ang daya no’—I mean, wala.

            Lalo na ‘yong sa fantasy part namin? Sobra akong nahirapan do’n, hindi lang pala ako, sobrang sad kasi ng mood ko do’n eh ‘yong mga nakaraan kong scene ay sobrang patawa kaya napakahirap i-shoot ‘yong scene na ‘yon, tapos marami pang mga binabato sa kin, part daw ‘yon ng scene, may part pa na sobrang liwanag, para daw mas mapanwalang spell ‘yon, puwede namag i-effect pa ‘yon! Nasilaw lang ang ng sobra sobra, grabe, pero si Marimna, di nila pinapahirapan, pag papahirapan naman, aangal si Kluney.

            Unfair!

            “Yes! After ne’to! Magpapahinga na kami! Sobrang nakakatuwa naman ‘yon! Wala ng snakey at makakapag-pahinga na talaga ako mula sa stressful work with stressful people,” I whispered then sigh, pero narinig ‘yon ni Director dahil agad s’yang nag comment.

            “No! Hindi ‘yon gano’n ka bilis, after ne’to, you and Kluney will be attending a Regular Workshop o paranag babalik kayo sa school dahil do’n i-di-disscuss lahat.” Punyemas, ayoko na! Suko na ako sa school school na ‘yan, tumango nalnag ako at itiniaas ang thumb ko.

            “Hello Anina,” maarteng bati ni—Ugh! agad akon napa-balikwas at nagsitaasan ang dugo ko sa sobrnag inis, anong ginagawa niya dito? Sana ay mahulog siya sa bangin mamaya.

            “Okay,” Tanging isinagot ko at tumayo na ako, lalakad ako, pupunta ako sa ibang lugar, ‘yong walang snake.

            “Ang sungit mo ate Anina,” sabi nito sa likod ko, Backstabber ka!

            Agad na tumakb si Kluney papunta dito, kinilig ako, pupuntahan niya ulit ako..

            “Wag ka naman maging sobrang harsh kay Marimna,” pagpapaalala niya at umalis na agad siya, inakbayan pa niya si (Bad word).

            Ayan na, nilalapitan niya ako para lang ipagtanggol si Marimna, na mi-miss ko na ‘yong siya talaga, ‘yong lalapitan ako para patawanin at asarin lang ako.

            Then a diamond has felled from my eyes—a one shiny tear.

            Pero pinunasan ko agad ang pisngi ko at napatingin ako sa tabi tabi baka may nakakita sakin, baka isipin nila na baliw ako.

            Masyado na akong mababaw..

            “Anina! Balik na rito!” Sigaw ni Director, Siguro magsisimula na uli ang shooting?

            Ayoko pa! may kissing scene na sila eh.

            Pero kahit anong gawin kong arte rito ay wala namng mangyayari, umirap muna ako bago tumakbo papunta kay Director, no’ng ako’y nakarating na do’n ay agad ko siyang tinong kung saan ako pupwesto.

            “Doon! Sa benches,” Pagpapaliwanag niya kaya naman hinihingal akong pumnta doon sa bench.

            “Lights..”

            “Camera…”

            “Action!”

            Lumakad lakad ako dito ng biglang may mapuntang papel sa mukha ko Ang galing! pa’no nila ‘yon nagawa?

            Papel na naglalaman ng mensaheng “~Do you know a life of loneliness and one filled with pain

living a life with nothing to gain. Surrounded by darkness

Overwhelmed with shame. A life without peace with no one to blame.

 

Do you know of a place unseen, a place that holds only shattered dreams, A place filled with sorrow with no end in sight, I am given this gift each and every night.

 

Do you know of a place so cold, this is the place I call my soul. A place without hope or comforting dreams, a life not worth living wouldn't it seem

 

Do you know of a life, that should have never been, and the feeling that today, this life has to end. One more day of sadness is much too hard to bare, I am tired of living a life of heart ache and despair.

 

Do you know a person with so much pain inside, or the feeling of loneliness when no one hears your cries, maybe when the tears are gone, and I can clearly see, the only question left will be..

DO YOU KNOW me~”

            Ngumiti ako pero kitang kita sa mga mukha ko ang lungkot na aking nardarama, bigla ko namang naalala ang scene ni Vanilla dito, sobrang tumagos ‘yon sa puso ko, bigla akong naiyak!

            PERFECT!!

            “No! Mahal pa ako ni Jay! I should not be crying! Positive lang!” Ito kasi ‘yong dialogue na sinabi ni Vanilla so, e’to na nga.

            Mabilis akong tumakbo sa sinabing direksyon ni Director.

            At do’n ko nakita na naghahalikan na sila Kluney at Marimna, napatakip ako sa bibig ko, enjoy na enjoy ni Marimna ang kanyang ginagawa, Sl*t.

            Bigla nalang tumulo ang mga luha ko, teka, pa’no nangyari ‘yon? Kaya naman sa sorbang pagtataka ko ay bigla ko nalang natanong ang sarili ko na parang baliw.

            Pa’no ‘yon nangyari? Wala pa naman ah? Hindi ko pa naman iniisp a dinaramdaman ang sene nila Vanilla eh? Bakit gano’n is this a natural feeling of sadness?

            Parang unti-unti rin nanghina ang tuhofd ko na hindi ko napansing nakaluhod na pala ako at mas lumakas ang pag iyak na aking ginagawa ngayon, anong nangayari?

            Hindi na pag iyak ang nagawa ko ngayon, paghagulgo na ito—with sound, take note, no sarcasm added.

            “CUT!”

            Pagkasabing pagkasabi ng salitang iyon ay parang nabalik ako sa wisyo at parangpinagsisihan ko ang ginawa ko, gano’n na ba talaga ako ka baliw para gawin ‘yon?

            “What a very good Act Anina! This is the last scene, hindi natin i-sho-shoot ang hospital scene. Congrats sa ating lahat! Mag paparty tayo! pero sa ngayon, Kluney and Anina, mayroon kayong workshop bukas.”

            Then he gave us the exact and full adress.

            Hindi ko ata kayang makasama siya ngayon.

            A very heavy sigh.

            This is so difficult.

            Hay nako! Sobrang hirap talaga ng mga gagawin ko.

            Pero para sa trabaho! I’ll do this.

            Pero para nga lang ba sa trabaho?

            Oo! Shut up.