→▲☼▼←
Kabanata 36
Subic
HUMINGA ako ng malalim nang nakita kong natapos ko nang ayusin ang mga dadalhin ko bukas para sa aming gawi papuntang subic, hindi ako nag-dala ng gano’n masyadong damit marahil hindi naman siguro kami aabutin ng mas marami pang araw do’n. Nag-dala na lang din ako ng isang bikini, but I’m pretty sure I’m not going to use it.
Suddenly, a message had popped-up from my cellphone. I hurridly opened it and saw that Kluney had texted me, as usual.
Sleep well, Anina! Don’t forget to fix all of your things, don’t bring too much things, okay? But if it’s really needed. Okay. I’ll bring it for you. Don’t forget also to fix your tootbrush and anything you need. And don’t also forget your love for me.
Okay na sana, e. Kung wala lang talaga ‘yong last statement niya na ‘yon. Inirapan ko na lang ito at nilagay na ang cellphone ko sa ilalim ng unan ko.
→▲☼▼←
TUMUNOG ang alarm ko, bumangon na ‘ko kahit alam kong hindi pa gano’n kabukas ang aking mga mata. Kumakapa na lang ako hanggang sa gawi ko papuntang banyo upang maligo.
Ginawa ko na ang mga kailangan kong gawin – naligo, gumayak at kumain. Kinuha ko na ang mga gamit na kailangan kong dalhin. N’ong una’y muntikan pa ‘kong madapa sa sobrang dami ng bitbiting ito.
Nakita kong nagtext na si Kluney sa ‘kin. Pinindot ko ito upang makita kung ano ang nais niyang sabihin sa akin.
We’re here, Anina. Hindi na ‘ko bumisina dahil baka maka-istorbo. I have your duplicate keys kaya huwag ka na munang lumabas dahil baka mahirapan ka sa pagdala, okay?
Bahagya akong tumango sa sarili ko at narinig ko ang pagbukas ng pinto, saglit pa lamang ay nakita ko na ang pagpasok niya sa ‘ming bahay. Nginitian niya ‘ko.
Dinala niya ang lahat ng gamit ko. I first insisted that I will help him with my things, but he refused and slighlty pushed me away. Kaya sinundan ko na lamang siya palabas.
Nang makapasok na kami sa van ay agad niya ‘ko sinalubong ng mga tanong na ang sakit-sakit na sa tainga. Parang ang tagal naming ‘di nagkita.
“Did you already eat? Did you forget something? Did you sleep well? May nangyari ba sa ‘yo?” Sunod-sunod na palatak niya ng mga tanong sa ‘kin.
“Yes, kumain na ‘ko. No, wala akong nakalimutan. Yes, I slept well. Yes, may nangyari sa ‘kin – naiinis na sa katabi ko ngayon,” pag-sagot ko sa lahat ng walang ka-kuwenta kuwenta niyang mga tanong.
“Are you sure you didn’t forget something? It seems you do,” he assured. Umiling na lang ako. But it I know that he’s still not satisfied with my answer.
“Did you bring the last thing I told you about?”
“What’s that?”
“Your ‘love for Kluney’, Miss Anina,” wika
Patago akong umirap at mahina ko rin siyang minura. Nang harapin ko siya’y binigyan ko na lang siya ng isang sarkastikong ngiti, magkatapos no’y ipinikit ko na ang mata ko.
→▲☼▼←
Nagising na ‘ko ngunit hindi ko pa rin minumulat ang mata ko, naramdaman kong hindi na gumagalaw ang van at narinig ko ang pag-u-usapan nila Kluney, I could also feel his arms into my waist.
“Kluney, kanina pa kayo riyan sa van, ah? Bakit hindi pa kayo bumaba?” tanong ni Director kay Kluney. Bahagya kong binuksan ang mata ko at nakita kong nasa Subic na pala kami.
“Just a while, Director. She’s still sleeping,” Kluney answered. Nakita ko ang pagtango ni Director at ang paglabas niya. Nang tuluyan na siyang makalabas ay iminulat ko na ang mata ko at sinamaan ng tingin si Kluney.
“Kluney! Dapat ay hindi naging ganoon ang pakikitungo mo sa ‘kin dahil nando’n si Director. How if he find out that we have secret relationship?”
“That’s normal.”
“It isn’t!”
“For me it’s normal. Masanay ka na, Anina. Dahil ‘pag tumagal pa tayo, mas malala pa ang gagawin ko sa ‘yo – ang gagawin natin, and this will be revealed soon, anyway.”
Nakaramdam ako ng inis sa kaniyang sinabi. Akmang tatayo na ‘ko ng dahil sa sobrang pag-init ng dugo ko sa kaniya ng hilahin niya ‘ko pababa.
Pinilit kong hindi tumingin sa kaniya but he both held my both cheeks so he can force me to fully look at him. Nakaramdam ako ng pag-init ng pisngi ko, buti na lang hawak niya ‘to.
“Anina. . .”
Imbis na sagutin o pansinin ko siya’y harap-harapan ko siyang inirapan. Pero hindi pa siya tumigil sa pagtawag sa pangalan ko na sobra kong ikina-irita.
“Stop it, Kluney!” puno ng galit at diin ang boses ko ng sabihin ko ‘yan. Pero hindi pa rin niya ‘ko pinapakawalan mula sa pagkakahawak niya sa pisngi ko.
“Why would I? Listen to me first.”
Hindi ko siya pinansin at pinaulit-ulit na naman niya ang pagtawag sa pangalan ko, kaya napilitan akong um-oo at makinig sa nais niyang sabihin sa akin.
“Look, I don’t want you to be angry nor pissed at me. Please forgive me, Anina. I’m just doing this for the progress of our relationship, but I wanted to make this clear to you, that this wll be revelead too. . . but ‘di ko ‘yon hahayaan na hangga’t ‘di ka pa handa,” he explained at me.
“Okay.” Ang katagang binaggit ko. Alam kong hindi iyon sapat kay Kluney dahil hindi niya pa rin binibitawan ang pisngi ko, he’s still looking straight into my eyes.
“Anina~,” may himig ng pag-hihintay sa boses niya.
“’Wag ka ng magalit, please. I can’t stand seeing my life, love and everything being angry at me. I want to clear one thing to you. . .”
“Kung ‘di mo man nararamdaman, Anina, hindi ko ‘to madalas sabihin pero. . .” halatang nahihirapan siyang sabihin ang susunod na nais niya. “I-I l-lov-v—”
“If you can’t say it then sto—”
“Anina, I love you.”
That give me goosebumps.Natulala ako at nanigas. Paulit ulit na bumagabag ‘yon sa isipan ko.
Then, he hugged me, inulit ang salitang sinabi niya, this gives me heavenly feels.
Pareho na kaming tumayo para lumabas ng van
BINABASA MO ANG
Love Team
Teen FictionSimpleng pamumuhay ang natamasa ni Anina, kuntento na siya kung ano ang mayro'n siya—kaligayahan, pagmamahal at kapayapaan. Nag-ta-trabaho siya bilang isang artista, pero hindi 'yong mga artista na bu-mi-bida sa mga palabas, pero nag-bago ang lahat...