Love Team

Kabanata 31

Dedicating this chapter to rated_xpg for this amazing book cover!

A/N: "MEDYO" PINAGHIRAPAN KO PO 'TO, SO PLEASE COMMENT. ^_^ (HINDI NIYA 'YAN PINAGHIRAPAN, TAMAD LANG TALAGA.)

Kabanata 31

Kaligayahan at Pagmamahal

            Nanlaki ang mata ni Kluney sa ‘king naging sagot, hindi siya makapaniwala. Nakita ko sa kaniyang mata ang namumuong luha na konting suntok ko na lang dito ay paniguradong tutulo ito. Naawa ako sa naging itsura ng mukha niya at hindi napigilan ang sarili ko na matawa.

            “Ba’t ka natatawa? Look, Anina. I’m serious here.” Nakita ko ag pagyuko niya, napakagat ako sa labi ko, it looks like I’ve dissapointed him so much.

            “I was just joking you, Kluney. Dahil mukhang hindi ko kakayanin ang gan’to ka seryosong atmosphere,” I stated. Napatingin ka’gad siya sa ‘kin sa ‘king sinabi. Gano’n pa rin ang kaniyang naging mukha.

            “So, are you answering me right now? Tayo na ba?” Napuno ng kasiyahan ang buo niyang mukha ng sabihin niya ito, bakas sa kaniyang boses ang pagkasabik, ngumisi na lang ako sa nakikita ko sa kaniya.

            “I didn’t answer things just like that, Kluney. You’re assuming,” seryosong untag ko, dinagdagan ko ng diin ang bawat kataga at nang bigkasin ko lahat ng salitang ito ay bumalik ang mukha niya sa pagiging malungkot.

            “I-I’m leaving…” malungkot na usal niya, pero agad ko siyang piningot sa kaniyang sinabi, napahiyaw siya sa sakit at tumingin sa ‘kin.

            “Baliw ka ba? Bakit hindi ka marunong makisakay sa mga trip ko? Can’t you understand what I said earlier, Kluney? Did you know that it’s easy for me to answer my real question?”

            “And do you think that it’s easy for me to make a move, confess and ask you the most hard question?” he seriously muttered, those words keep my mouth shut.

            “K-Kluney…” I whispered, mas nilakasan ko ito kaya napatingin na siya sa ‘kin.

            “You’re dumb!” I blurted out.

            “W-Wha—”

            “I SAID YOU ARE DUMB! Manhid ka! Ang sagot ko ay YES! Kailangan bang pahirapan mo pa ‘kong sabihin ko ‘to sa harap mo?”

            Ngumiti siya ng sobra sobrang laki at inakbayan ako, “Of course. I want you to feel how hard it is for me.” Agad akong kumawala sa sinabi niya. Kailan ba magiging matino ang pagsasama namin kung ganiyan ang inaasta niya?

            “Look, I was just joking.” Panandalian akong nagulat sa ginawa niya. He hugged me, nakakarinig pa ‘ko ng mga pag hikbi sa kaniya. “I’m crazy! I can’t stop this feeling.”

            Kumawala siya, hinawakan ang dalawa kong pisngi at tumingin ng diretso sa ‘king mata. Nakikita ko ang pamumungay at pagiging malalim nito at ang sinseridad dito. I’m crazy too.

            “Anina, I promise. I will treat you as my queen, princess, or anything. I can even treat you as my real wife. You’re my everything. I only felt this twice. For Clarissa and for You.”

            I was a bit dissapointed when he mentioned Clarissa. Bringing back the past.

            “But you’re here now. You’re the one that I’ll love forever.”

            Hindi ko na ito kinaya. “Tigil na! Hindi ko na kaya!” Akmang tatanggalng ko ang kamay niya pero mas hinigpitan niya pa ito at nginitian ako, tuluyan nang nanghina ang tuhod ko.

            “I want to stare into your eyes and never look away; I want you to hold me in your arms and tell me it's okay; I want to kiss with a passion that only we can share, and when it all falls down I want you to be there.”

            Magkatapos no’y hinalikan niya ‘ko sa noo’t sinabi, “Matulog ka na, Anina. Halatang napapagod ka na. Tomorrow, I’ll wake you up. And we’ll go somewhere!”

            An excitement was written all over my face when he said those word. “Pero, Kluney. Puwede bang ako na lang ang mag drive? Naalala mo pa n’ong naligaw tayo?” natatawang sambit ko.

            Bahagya akong binatukan ni Kluney. “That won’t happen again.”

            Pumasok na kami sa loob habang nagtatawanan pa. Pero pinigil ko siya’t sinabing baka magising pa ang mga batang iyon.

            Pumunta na ‘ko sa guest room. Ngunit kahit ilang pagpikit na ang gawin ko’y hindi pa rin ako makatulog. May kung ano mang ispirito ang kumapit sa ‘kin kaya hindi ako makatulog.

            May parte sa pagkatao ko na gustong humiyaw. Mayroon ding gustong magtatalon, at kung ano-ano pang kabaliwan sa hindi malamang rason.

            Patuloy na bumibilis ang pintig ng puso ko sa hindi malaman na rason. Para bang hindi na ‘ko makahinga at tatalon na ito sa sobrang kasiyahan ko.

            Pero biglang pumasok sa isipan ko ang bagay na magpapahirap sa relasyon namin ni Kluney, ang bagay na puwedeng makasira rito, na wala kaming laban.

            I just can’t give up my work for Kluney, I’m not that completely with him. The last rule may break us up apart. Ano kaya ang gagawin namin? Mabuhay ng naglilihim sa buong buhay namin? It will be hard.

            Bumalik na lang ako sa pagkakahiga ko para ma-iwasan ko ang mag-isip ng mga ganitong bagay dahil mas nababaliw lang ako, baka susunod na tigil ko na ay mental institute.

            Dahil wala akong magawa, kinuha ko na lang ang cellphone ko at nag facebook, tulad ng inaasaha’y madami akong naging notification at messages, pero biglang lumabas sa ‘kin ang message ni Kluney.

            Kluney: Hey! Why are you still awake? Sleep now.

            How dare he? Siya nga hindi pa natutulog tapos ako papatulugin? Sinong niloloko mo? Who would follow your damned questions?

            Me: Why would I? You’re still awake, either.

            Wala pang ilang segundo’y nakapag reply na siya, mukhang masyado siyang tutok sa message box na ‘to, is he ignoring the messages of his fans?

            Kluney: I said sleep, if you didn’t, I will come to your room at scared the hell out of you. And by the way, you’re a snob. You’re too much focusing here. You have too much mentions, timeline post, and message. Be humble!

            Nagsalita ang humble! Baka nga siya’y hindi man lang nag rereply ni-isa sa mga messages ng fans niya, e. Humble-humble pa siyang nalalaman diyan.

            Me: Oh? Who’s snobber? Ikaw nga, hindi pa ‘ata namamansin ng ibang fans mo, e. Humble your face!

            Kluney: I don’t care, anyway. I think it’s better for you to be snob, don’t accept or communicate with other boys, okay? Don’t accept! Or I’ll hack your account

                        Seen 10:28 PM.

            Kluney: Okay. Bye, Anina!

                        Seen 10:30 PM

 

Kluney! You crazy bastard!