Love Team

Kabanata 27

Kabanata 27

Rain rain go away, the two lovers is enjoying. Part 1

            Gabi na, nandito kami ni Kluney ngayon sa kanilang sofa, tahimik lang kami ngayon, sobrang akward, ang kulang nalang ay may tumunog na ‘croo croo.’

            I was about to break the silence in the way of talking to him when the door suddenly open then a figure of a guy entered here, I stood up quiclly to greet him.

            “Jasper! Sa’n ka ba pumunta kanina?” I asked worriedly, tiredness is writter all over his face, even if he denies it; we have a enough evidence because of the tired look tht he gave me.

            “Ah, ‘yon ba? Wala lang, diyan lang,” he answered and left me dumb-founded here, he went upstairs their house, it seems like that he’s ignoring someone, is that me? If it’s me, then why? nah, I’m just pure paranoid.

            “He’s so unreadable,” I silently mumbled to myself and go back to the sofa where Kluney is sitting, I stare deeply to him, He wears a fitted shirt that his biceps is being flexed, he’s in side view by now, I was about to make my stare deeper when he started to talk.

            “Stop staring.”

            No’ng sinabi niya ang mga salitang ‘yon ay napaayos agad ako ng upo at tinigilan ang pagtitig sa kanya, ang sira ulo ko talaga, I want to get out of this shame!

            “Ani—”

            “Mga Anak! Pumunta na kayo rito sa kusina! tayo’y kakain na,” rinig ko na sigaw ng nanay ni Klney mula sa kusina, ito’y um-e-echo pa mula doon papunta rito.

            Tumayo na si Kluney ngunit hindi pa siya pumunta do’n, mukhang may hinihintay pa siya, baka si Jasper? “Ba’t di ka pa pumunta do’n?” I asked him.

            “Hihintayin kita,” he answered without looking at me, at napaturo ako sa sarili ko, ako? hindi naman ata ako invited do’n eh, nakakahiya, nakaka ewan.

            “Pero ang sabi lang, Mga Anak, eh hindi ko naman siya nanay at hindi n’ya ako anak, of course. So, baka kayo lang ang kakain,” katwiran ko.

            Pero hindi niya pinansin ang sinabi ko at hinila na ako papuntang kusina, How rude?

            No’ng makarating kami sa kusina ay agad akong nagsalita, “Sorry po talaga tita, diba sabi niyo anak lang po? sorry po ha, hinila lang po ako ni Kluney dito pero aalis na rin ho ako.” Akmang aalis na ako ng magsalita siya.

            “Hindi hija, ang ibig kong sabihin sa anak, kasama ka na do’n, kaya umupo ka na rito,” nakangiting sinabi niya sa akin, napatingin ako kay Kluney, dinilaan n’ya lang ako. Bastos.

            “Mukhang hindi na naman sasabay si Jasper ah,” mahinang sinabi ni tita sa kanyang sarili habang ipinaghahanda niya kami ng pagkain, ang spoiled namin.

            “Mukhang hindi nga po, kanina po ay pagod na pagod siyang pumasok sa kanyang kuwarto,” bigla kong singit.

Matapos naming kumain ay umakyat na ako sa guest room, ang laki ng guest room nila. Infairness, mas malaki guest room nila kaysa sa kuwarto ko sa aming bahay, edi sila na mayaman.

            Dahan-dahan akong humiga sa kama, ang lambot rin—sandali, wala na ba akong ibang gagawin dito kundi pagsamantalahan ‘tong kuwarto?

            Bigla akong napahiyaw at napaupo mula sa pagkakahiga ng ako’y makarinig ng sobrang lakas na pagkulog—hindi naman ako gano’n katakot, pero natatakot ako, mahilig kasi akong magbasa ng horror stories.

            Isang beses lang ‘yon, wag kang Over Acting.

            Pero ‘yon ang akala ko, akala ko ay hindi na muli kukulog pero kumulog uli, this time sobrang lakas na at may kidlat pa,natatakot na talaga ako, hindi ko kayang matulog mag isa sa ganitong sitwasyon.

            Pag ganito kasi ang sitwasyon sa bahay ay mabilis akong pupunta sa kuwarto ni Mommy, kakantahan niya ako tapos yayakapin ko siya ng mahigpit, inagawa ko pa rin ‘yan kahit matanda na ako.

            ‘Di ko na kaya, nagtalukbong ako ng kumot para mabawasan ng konti ang takot na nararamdaman ko ngayon—ewan ko kung bakit kumot pa ang nagamit ko.

            Pero isang malakas na kulog na naman ang sumunod, hindi ko na ito kaya. I have no choice, I’ll be going to his room.

            Tumayo na ako sa kama at lumabas ng pintuan, tinuro naman na sakin kanina ‘yong mga rooms nila so alam ko na kung saan ‘yong room niya.

            Kumatok agad ako sa tapat ng kanyang pintuan, wala pang ilang minuto ay binuksan niya kaagad ito, kinukusot pa n’ya ang mata niya—mukhang nagising ko pa s’ya.

            “Ano ‘yon Anina? Ba’t ka napapunta rito?” Tanong niya—Jasper.

            “Ah, Jasper, natatakot kasi ako sa kuwarto ko eh, puwede ba akong makitulog sa kuwarto mo? Natatakot kasi ako sa guest room eh, ang lakas ng kulog, wala pa naman akong kasama.”

            “Ah, sige, oo naman, pumaso—” Hindi n’ya natuloy ang sasabihin n’ya ng may biglang sumingit sa usapan namin mula sa likod, napatingin naman ako sa likod at nakita ko si Epal—Kluney.

            “Hindi puwede, do’n ka sa kuwarto ko matutulog Anina,” mariin na sambit niya at hinila ang braso ko papuntang kuwarto niya.

            Nakarating na nga kami sa kuwarto niya, baka bastustin lang ako ng manyak na ito, alam niyo naman, may pag ka bastos at sira ulo ‘tong Kluney na ito.

            “Hoy! Mas okay na do’n ako sa kuwarto ni Jasper matulog noh!” Sigaw ko sa kanya.

            Pero hindi niya ako pinakinggan marahil ay tinulak a niya ako papahiga sa kanyang kama, basatos talaga ‘tong si Kluney, pero sandali, magkatabi kami sa isang kama?

            “Magkatabi tayo sa isang kama? Do’n ka nalang sa baba.”

            “Ang kapal ng mukha mo, ikaw kaya do’n sa baba,” Angal n’ya.

            “Edi ako.” Akmang hihiga na ako sa baba ng hawakan niya ag wrist ko.

            “Dito ka nalang, ang dami mo pang pinag-a-arte diyan, sabagay, maarte ka nga naman pala,” pangangasar niya sa kin at tumawa pa, pero ako? pumunta nalang muna ng banyo dahil naiihi na ako.

            Bumuntong hininga muna ako bago ako tuluyang makarating sa banyo, wow, kahit banyo parang kuwarto na rin sa laki, bango at ayos, grabe naman sila, napaka yaman.

            “Oh sh*t,” sambit ko sa sarili ko ng walang dahilan.

            Lumabas na ako ng banyo,

            “Hello Anina!”

            May topak ka?

            Badtrip.

0.0.0.0.0