Love Team

Kabanata 28

Kabanata 28

Rain rain go away, the lovers is enjoying. Part two.

            “Ewan ko sa ‘yo, napapagod na ako kaya huwag mo akong istorbohin kung ayaw mong sapakin kita,” mataray na sigaw ko sa kanya at dumiretso sa kama kasama s’ya.

            “Ang sungit mo naman.” Hindi ko pinansin ang sinabi n’ya, humiga ang sa kabilang side, so parang nakataikod ako sa kanya ngayon, ba’t kaya hindi nalang din siya tumalikod.

            Pero nagulat ako ng bigla n’ya akong yakapin mula sa likod, parang tumaas ang mga balahibo ko pero namula rin ang pisngi ko sa sobrang kilig ko ngayon, sabihan n’yo na ako ng malandi pero kinikilig talaga ako ngayon.

            I was about to take his arm away from my waist but his arm was too strong so that I was not able to take that away, ang landi niya talaga forever, nakakabuwisit siya.

            Hinarap ko siya para pagsabihan ko siya pero ako pa ang nagulat ng nagiba ako ng side at humarap sa kanya dahil sobrang nagkalapit na ang mukha namin, naamoy ko na ang hininga niya—ang bango.

            Pero ang mas ikinagulat ko ay no’ng bigla niya akong halikan sa pisngi—no’ng una ay hindi pa ako nakarecover sa sobrang kilig na sobrnag nammula na ang pisngi ko pero no’ng nagtagal ay nag sink in sa utak ko ang mga nangyari.

            Agad ko siyan sinamaan ng tingin, wala na siya sa kama, tumakbo na siya dahil mukhang alam na niya ang gagawin ko sa kanya, umalis na rin ako sa kama para habulin siya.

            Bigla akong tumakbo ng sobrang bilis pero mas mahaba ang legs niya kaya hindi ko talaga s’ya nahabol, pero hindi ako titigil hangga’t hindi ko siya nasasapak.

            So ang setting namin ngayon ay para kaming mga batang naghahabulan dito sa loob ng kuwarto, kung may tao nga lang ay siguro agad na silang tatawag ng mental hospital sa inaasta namin ni Kluney ngayon eh.

            Mahahabol at mahahawakan ko na sana siya ng bigla na namang kumulog ng sobrag lakas kaya napahiyaw ako at bigla nalang akong napaupo sa sahig, humihikbi na ako ngayon.

            Pero pumunta nalang ako sa kama habang humihikbi pa rin, naramdama kong nandito na rin si Kluney sa tabi ko, nakakatakot, umiba ako ng direksyon mula sa kanya.

            “You can hug me,” prisinta niya pero umiling nalang ako, ayoko nga, tapos niya akong pagtripan gaganonin niya ako? ano ako? sira ulo? itutulad niya pa ako sa kanya?

            Hindi ko na nga sana siya yayakapin ng may malaks na kulog na anamn ang umatake, kaya agad akong napaharap sa direksyon niya at niyakap siya ng sobrang higpit ang ang pagyakap na ‘yon ay may kasamang hikbi.

            “Ang duwag mo naman Anina,” natatawan sabi niya sakin habang yakap yakap ko siya ngayon, ang yabang niya, ang sarap niyang sapakin ng sobra sobra.

            No’ng tumigil na ang kulog ay agad akong napahiwalay n pagkakayakap ko sa kanya, “Matulog na tayo,” Aniya. Pero mukhang hindi ko kaya ang sinasabi niya.

            “Hindi ko kayang matulog, natatakot ako,” I reasoned out stammering, baka may multong pumasok dito, hind na nga uli ako mababasa uli ng horror stories.

            “What? Sige, mag tanungan nalang tayo dito,” Sabay kaming umupo sa naging ideya niya, mukhang maganda ‘yon, nag indian sit kami rito sa higaan niya.

            “Maauna na ako ha,” prisinta ko, “Nasaan ang tatay mo?” I added.

            Kahit madilim ay pansin ko na nagbago ang mood nya; from happy to sorrowful, I feel sorry for him—somehow, I feel guilty for opening up that question to him.

            “Kahit wag—”

            “He died because of Heart attack…” Nag iwan muna siya ng buntong hininga bago ituloy ang pag kuwento niya sa akin kahit alam kong nasasakta siya sa mga sinasabi niya.

            “And definetly, because of me. Dahil napaka kulit ko sa kanya no’n, masyado kong pinipilit ang gusto ko sa kanya no’n na deeling ko tama ang lahat hanggang sa dumating ang oras at araw na atkihin siya at tuluyan na siyang nawala sa mundong ito, gano’n na pala ako kasama no? Kaya pala wala akong maging permanenteng kaibigan, peroang ipinagtataka ko ay bakit kaya hindi sa kin magalit si Mommy dahil ako ang naging dahilan ng pagkamatay ng asawa niya? ang sama ko na talaga.” At mapait siyag tumawa, ngumiti rin siya ng mapait sa akin.

            “It’s because it’s not your fault, alam kong gasgas na ‘tong line na ‘to pero please don’t blame yourself at walang permanenteng kaibigan dito? So hindi mo ako kaibigan? Nakakatampo naman.” Kungwari’y nagtatampong sinabi ko sa kanya.

            “Next na nga! Ako na ang magtatanong.” Tumigil siya saglit, mukhang nag iisip ng itatanong, “Bakit wala kang kapatid, joke..”

            “Sira ulo,” I cussed at binatukan ko siya ng pagkalakas lakas ‘yong tipong tumilapon na ang ulo niya.

            “Anina, imemorize mo ‘yong mga sasabihin ko ah..”

            “Ang baho.”

            “Ang baho.”

            “Ang baho.”

            “Ang baho.”

 

            “Ni…”

            “Ni…”

            “Ni…”

            “Ni…”

            Niloloko ata ako ne’tong adik na ‘to eh, pero just go with the flow.

            “Anina.”

            “Anina.”

            “Anina.”

            “Anina.”

            “WHAT THE HELL?!” I bursted out.

            Bwisit, sabi na nga be eh, niloloko lang ako ne’to eh.

            Binigyan ko siya ng isang napakatalim na tingin, sana ay mamatay na siya.

            Pero kahit papaano ay nakaramdam na rin ako ng lamig, ang lamig naman talaga, infairness, pa bukas bukas pa kasi ng aircon si Kluney, napaka arte.

            “Tulog na ako, good night,” sabi ko.

But before that…

He kissed me.

 

I WAS LIKE...

OMG