Love Team

Kabanata 32

Guys, comment again, ples! Ahahaha!

→▲☼▼←

Kabanata 32

Best part of me

Nakaramdam ako ng pagyakap sa ‘kin ng ako’y magising, bahagya akong tumagilid upang silayan kung sino ba ang pumapatong ng kaniyang bisig sa ‘kin.

            Nakita ko ka’gad ang natutulog na si Kluney, hindi ko alam kung anong mayro’n sa ‘kin ngunit sobra kong nangigil sa kaniyang pisngi at matangos niyang ilong. Una kong kinurot ang ilong niya at isinunod ang pisngi. He’s so adorable…when sleeping.

            Ilang saglit pa lamang ay naramdaman ko na ang kaniyang paggalaw at iminulat na niya ang kaniyang mata. “Can you please get your damn arms in my waist?” I irritatedly insisted.

            Ngunit imbis na alisin niya ito’y mas hinigpitan pa niya ang pagkakayakap sa ‘kin at ipinatong pa ang hita niya sa ‘kin at bumulong, “I want to relish this moment, Anina. Don’t be a happiness wrecker.”

            “And don’t be a sleep wrecker, Kluney!” sigaw ko at marahan siyang itinulak. Tumayo na ‘ko sa kama at dumiretsong banyo upang maligo.

           

Nang matapos akong maligo’y agaran akong nagbihis at lumabas na ng banyo, nakita ko pa rin si Kluney do’n na inakalkal ang aking cellphone. Nanlaki ang aking mata nang makita ko ‘yon at agad akong tumakbo papunta sa kaniya upang kunin ang cellphone ko.

            “Director told us na cancelled na ang meeting,” Kluney reminded me. Tinanguan ko na lang siya at mulng itinuon ang atensyon ko sa ‘king cellphone.

            Napag-isipan kong tawagan si Jasper dahil matagal-tagal na rin kaming hindi nakakapag-usap. Ngunit nang i-search ko ang panglan niya sa ‘king contacts ay ‘di ko nakita ang kaniyang pangalan. Anong nangayari? Hindi ko naman tinanggal ang kaniyang contact dito, ah?

            Isa lang ang agad na pumasok sa aking isipan at mablis na binigyan si Kluney ng masamang tingin. Kumunot ang noo niya animo’y nag ma maang-mangan.

            “Why Jasper’s contact is not here anymore?” I furiously asked him. Tinaasan niya ‘ko ng kilay at tumayo mula sa pagkakaupo niya sa ‘king kama.

            “Then, why did you have Jasper’s contact?” he, then, asked.

            “Because he’s my friend! Can’t you understand that, Kluney?”

            “I can’t! But can’t you understand, too that I don’t want you to cling and to be clinged by others? That I want your full attention? Can’t you understand that, Afammela Jenina Klonita?” he seriously stated that pisses me a bit for him, calling me by my full name.

            “Ho—” Before I can even finish my first word, he interrupted it by coming near me and holding my lips.

            “Shut up, okay? Maliligo na ‘ko ng maka-alis na tayo.”

            “I can’t! But can’t you understand, too that I don’t want you to cling and to be clinged by others? That I want your full attention? Can’t you understand that, Afammela Jenina Klonita?”

 

            Bahagya kong pinalo ang aking ulo sa mga iba’t-ibang pumapasok dito, “DAMN YOU, KLUNEY!” I shouted and I can hear his laughter until here.

→▲☼▼←

Naka-sakay na ‘ko ngayon sa pick-up niya. Matapos ng pambubuwisit na ginawa niya’y pina-andar na niya ang kotse. Agad ko siyang tinanong kung sa’n kami pupunta ngunit hindi niya ‘ko sinagot at pinatulog na lang muna.

            “Seryoso ka? Papatulugin mo ‘ko? P‘ano kung maligaw ka na naman?” natatawa kong puna sa kaniya, umiling na lamang siya at ipinagpatuloy ang pagmamaneho, naaka-snober ‘ata nito ngayon.

            “Ang panget mo talaga.”

            “Are you kidding me? Pa’no ako magkakaroon ng ganito karaming project? And why did I make you answer “yes”?” Bragger!

            “We just really don’t have a choice, you’re so assuming, Kluney.”

            “Then I’ll make you no choice again until I walked you down the aisle.”

            “Matutulog na nga pala talaga ako,” biglaang puna ko na ikinatawa naman niya, seriously? He’s been laughing at simple things this times.

            “It’s because I’m with you.”

→▲☼▼←

            NAGISING na lamang ako ng marinig ko ang paghinto ng kotse na ito, minulat ko ang mata ko at nakita kong nasa isa kaming lugar kung saan namamalagi ang maraming mga berdeng damo, walang katao-tao, masarap mag-stay dito ngunit hindi ko malaman kung bakit dito ang kailangan dalhin ni Kluney, tumingin ako sa kaniya at nakita kong bahagya siyang ngumiti, ang ngiting ipinakita niya n’ong naligaw kami sa airport, can’t it be. . .

            “Anina, I’m so so sorry again but we’re really lost again.” Lumaki ang aking mata ng sabihin na iyon, pumikit ako at pinigilan ang sarili ko na masampal ang walang hiyang ito.

            Sarkastiko akong numiti sa kaniya, “So, ano nang gagawin natin?”

            “Just, stay with me, okay?”

            “Okay.”

            Inilakad niya ‘ko sa damuhang ito at ang dilim-dilim na ng paligid, hinawakan ko ng marin ang kaniyang braso nang dahil sa takot, ngunit kinuha niya ang kamay ko at inilagay ito sa kaniyang kamay.

            Pumasok kami sa loob ng parang windmill, pero ‘parang’ lang dahil wala naman itong elecy, mataas lang talaga ito at parnag terrace lang, inakyat namin ito ni Kluney at talagang namangha ako nang makapunta na kami sa pinakatuktok nito.

            Ramdam ko ang simoy ng hangin na dumadaplis sa ‘king balat. Malalamig ang bawat inilalabas nito, may mga balahibong tumindig dito dahil sa mga ito.

            Pumunta si Kluney sa ‘king likuran at bigla akong niyakap mula sa likuran, aangal pa sana ako ng pinigilan niya ‘ko. Nararamdaman ko ang pagkawala ng lamig at pagiging ligtas sa kaniyang mga bisig.

            Tumingin ako sa taas, kung sa’n kitang kita ang mga bituin na kumiislap sa taas, ipiikit ko ang mata ko upang lasapin ang momentong ito, kung sa’n nagiging masaya at panatag ako.

            “Kluney, I have different feelings for you.”

            “I know.” Then he suddenly laugh. “Anina, liking you was the best part of me.”

            Saglitan akong nagtaka sa mga nangyayari, “Kluney, is this happenin’, where you’ve been lost, is this unintenional?”

            “It’s not, Anina. It’s intenional, n’ong una, sinabi ko ‘yon ‘coz it may seem akward for you, I really have feelings for you no’ng una pa lang, I cannot deny it, damn. Then now, baka kasi hindi mo ‘to magustuhan so I said that.”

            Kumawala agad ako sa sinabi niya at niyakap siya ng mahigpit. I felt touched for what he have said.

            “Nagushtuhan ko ‘to, Kluney. Sira-ulo ka talaga,” I said in between our hugs.

           

“And liking you was the best part of me, too.”

 

→▲☼▼←