XX

530 26 10
                                    

Don't just breathe, live.

**

Everyday, thousands of people are throwing their trash. Some are waste, and some are plastics. They became more greedy and irrelevant. Hindi nila naiisip ang pwedeng mangyari kapag nagpatuloy sila sa ganitong gawain.

The factories and other buildings which gives a lot of contribution to air pollution is now a big problem. I badly want to dissolve this buildings and find some alternatives. Lalo na sa East Acres na marami rin ang factories. Kapag hindi natigil ang lahat ng ito, pwedeng magkaroon ng malaking problema. Pwedeng may magkasakit, o 'di kaya ay mawala ng tuluyan.

Napatingin ako kay Doctor Elliot at Black na parehong nakatingin sa mga ilaw mula dito sa syudad ng West. It's already 8 pm, and here we are, taking a view from the highest building here in West Acres.

Sobrang ganda lang talagang tingnan ng mga ilaw sa iba-bang buildings. Malamig rin ang hangin kaya madadama mo talaga ang paligid.

"How I wish I could still see these lights in the near future," wika ko at huminga ng malalim.

Naramdaman ko ang pagtingin nila sa akin kaya tiningnan ko rin sila ng nakangiti.

"We have the same thought," nakangiti ring sabi ni Black.

"Try your best to join the Young Inventors Program, you still have a chance to change the future," seryosong saad ni Doctor Elliot at tiningnan ako.

I smiled at him and nodded my head.

"I know it's a bit impossible, but I'm hoping. I still have lots of things to learn. I have a lot to improve, but I know I can do this," sagot ko sa kanya.

The dancing of lights within the city gives us a new hope. Even if we are like a star in the universe, there are still billions of stars out there who outshined us. But our light can be a guide for someone, or even the people who believed on us. Sa ngayon wala pa kaming sapat na power para gawin ang bagay na gusto naming mangyari. We are still bound to be slaves and be controlled by the rulers. But, I still have hopes. I'm still dreaming.

"It's already 8pm, let's go? You'll be early tomorrow," wika ni Doctor Elliot at tumayo ng maayos.

"What? It's a bit early, mamaya na kayo umalis," untag ni Black at kumapit sa railings.

Tiningnan niya ako, hoping na pipigilan ko rin ang desisyon ni Doctor Elliot. Pero si Doc parin ang masusunod, kaya wala na akong nagawa.

I shrugged my shoulders. Hopeless na napatingin si Black kay Doctor Elliot. He looked devastated. Mukhang gustong-gusto niya talagang manatili muna kami rito at pagmasdan ang mga ilaw.

"We still have lots of days pa naman, we can visit here some other time," I said.

"Pero magiging busy na tayo, marami na tayong gagawin sa loob ng camp," Black mumbled as he let out a sigh.

"You should also go back inside the Camp, maaga kayo bukas," ani sa kanya ni Doctor Elliot at tumalikod.

Mabilis ang kanyang lakad papunta sa pinto kaya sumunod ako agad. Tumingin ako ulit kay Black and I mumbled him the words "next time" at tuluyang pumasok sa loob.

Sabay kaming pumasok ni Doctor Elliot sa lift at agad niyang pinindot ang groundfloor. Walang nabuong paguusap sa pagitan naming dalawa. He's very straightforward at hindi manlang ako tinapunan ng tingin. He didn't even uttered a single word.

Sometimes, I start to wonder why and how did he became a scientist? His personality is very strange and quite.

Paglabas namin sa lift ay bumungad agad ang maganda niyang sasakyan. Binuksan niya ito at agad akong pinapasok. Malapad itong parking lot ng building at merong air stimulator sa loob kaya hindi nakakapasok ang maruming hangin. Kapag lumabalas ang mga sasakyan ay kailangan pang dumaan sa isang glass door.

OXYGENTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon