Oyun Arkadaşım

ⓑⓞⓛⓤⓜ 16

Selamünaleyküm okurcuklarım😊

Nasılsınız, iyi misiniz?

Bu sefer bilerek hem bir kesit hem de iki bölüm birden attım🌸

Umarım beğenirsiniz.
Oylarınızı ve yorumlarınızı bekliyorum 🥰

Rabbim'e emanet olun 🌹

𝕓𝕚𝕤𝕞𝕚𝕝𝕝𝕒𝕙𝕚𝕣𝕣𝕒𝕙𝕞𝕒𝕟𝕚𝕣𝕣𝕒𝕙𝕚𝕞

༻ ༺

༆ Sevilmek Önemli ༆

√ YAZAR'DAN √

Liva'nın gidişine dur bile diyememişti şaşkın Sungur. Hala inanamıyordu duyduklarına. Gerçek olamayacak kadar, hayalini kuramayacak kadar güzeldi çünkü... 

Çöktüğü yerden yavaşça kalkan Sungur, afalladığından olsa gerek dengesini kaybedip kapıya tutunmuştu. Sırtını da kapıya yaslayan Sungur kesik kesik gülmeye başlamıştı. Liva'nın sözleri aklına geldikçe gülüyor, ardından yerdeki yüzüğü görünce de gülüşü sönüyordu. Hafifçe eğilip yerdeki yüzüğü alan Sungur gözlerini hipnoz olmuşçasına ayırmıyordu yüzükten. Gitmişti Liva. Yüzüğü bırakıp gitmişti. Ardından kendisine sırılsıklam aşık olan adamı bırakıp gitmişti...

"Hasan'ı değil beni seviyor..."

Kendi kendine mırıldanan Sungur güldü. Sevinçten yere göğe sığamayan Sungur yüzüğü sımsıkı tutup çıkmıştı yangın çıkışından. Koşar adımlarla merdivenlerden inen Sungur hiç hız kesmeden şirketten ayrılmıştı. Ne kadar etrafı kolaçan etse de Liva'yı görememişti. Yüzündeki gülümseme kaybolmuyordu ama. Çünkü duymuştu. Kendisini sevdiğini söylemişti. Üzülür müydü artık?

"Sungur Bey?"

Arkadan gelen sesle bedenini çevirdi Sungur. Güvenlik memurlarından biri tebessümle Sungur'a yaklaştı.

"Liva Hanım taksiyle gitti efendim."

Sungur, güvenlik memurunun Liva'yı aradığını nasıl anlamıştı bilmiyordu ama şu an önemli olan Liva'ya gitmekti. Teşekkür edip valeyi bile beklemeden otoparka doğru gidecekken telefonun zil sesiyle durmak zorunda kalmıştı. Arayan kişi dedesiydi. Yani açmak zorundaydı.

"Dede acil değilse-"

"Oğlum..."

Sungur, babasının sesini duyunca şaşırmıştı. İçini kaplayan kötü his, babasının ses tonu yüzündendi. 

"Baba? Sen niye dedemin telefonundan arıyorsun? Bir şey mi oldu?"

Yüreği endişe ile dolmuştu Sungur'un. Hele ki babasının ağladığını duyunca...

"BABA BİR ŞEY SÖYLESENE! NE OLDU?! DEDEME Mİ BİR ŞEY OLDU YOKSA?!"

"Deden kalp krizi geçirdi Sungur. Hastanedeyiz. Ama bak dikkatli sür ara-" 

Babasının sözünü tamamlamasına bile fırsat vermeden koşmuştu otoparka. Gözlerinden süzülen yaşlara engel olamıyordu ki engel olmak isteyen de yoktu zaten. En sevdiği, değer verdiği dedesi bir kez daha ölümle burun burunaydı ve Sungur her zamankinden daha da çaresiz hissediyordu. Arabaya hızla atlayan Sungur aynı hızı arabayı kullanırken de göstermişti. Bir yandan ağlayan Sungur bir yandan da dua ediyordu Allah'a dedesine bir şey olmaması için.