Oyun Arkadaşım

🎀ᴋᴇꜱɪᴛ-7🎀

✧══════•❁❀❁•══════✧

"Nereye gidiyoruz?"diye sorunca Sungur gözlerini bana çevirdi.

"Mahallenin meydanına" diye cevap verince yüzüm düştü.

"Ne o? Korktun mu?"
Ha bire korku meselesini açması da işin cabasıydı. Ofladım.

"Sokak lambası yok Sungur. Ayrıca terk edilmiş yerlerde içeni, çekeni olur ya. Beni nerelere götürüyorsun sen?"

Sungur gülümseyerek "Merak etme. Ben senin yanındayken kimse sana zarar veremez" deyince yüzümü buruşturdum. Sungur ise tepkime şaşırmış gibi görünüyordu. Ne yani? Bu cümlesi karşısında "Ay ne kadar da cesur" mu demeliydim?

"Sen şu roman meselesini abarttın sanırım Sungur. Bence geri dönelim. Ben de insanım sonuçta. Başta korkmuyordum ama şu an korkma raddesindeyim. Hadi gidelim."

Tam arkamı döndüm gidecektim ki Sungur'un sorusu durdurmuştu beni.

"Sevdiğin adamın hayatını öğrenmek istemiyor musun Liva?"

Yutkunup geriye dönmüştüm. Elini uzatan Sungur'a "Abartma istersen. Elini tutacak değilim" deyince Sungur güldü.

"Kendi isteğinle tutacaksın o eli" dese de tepki bile vermeyip Sungur'u kendi haline bırakmayı tercih etmiştim. Ama tabii ki yanından ayrılmamıştım.

Yan yana yürüdüğümüz yolun biraz daha ilerisinde bir sokak lambasının yandığını görünce sevinip espri yapmıştım.

"Sanırım ölüyorum. Işığı gördüm."

Sungur hiç çekinmeden esprim karşısında "İğrençti" demişti. Ben de kendi kendime gülerek etrafa bakarak yürümeye devam ettim. Yanan sokak lambasının yanından geçip yine karanlığa doğru yürürken ayağıma bir şeyin değdiğini hissetmemle çığlığı basmam bir olmuştu. Ki keşke sadece çığlık atmış olsaydım...

Korkudan koluna yapıştığım Sungur gülümsedi. Kalmıştım öylece. Öyle sıkı tutmuşum ki Sungur'u... Kalbim korku ve üstüne heyecanın da eklenmesi ile deli gibi atarken Sungur'un sırıtarak kurduğu cümle, ayılmama yardımcı olmuştu.

"O eli kendi isteğinle tutacaksın demiştim."

✧══════•❁❀❁•══════✧

•••
𝑰𝒏𝒔𝒕𝒂𝒈𝒓𝒂𝒎: @vesselam610

𝑲𝒊𝒔̧𝒊𝒔𝒆𝒍 𝑰𝒏𝒔𝒕𝒂𝒈𝒓𝒂𝒎 𝑯𝒆𝒔𝒂𝒃ı𝒎: @vildan_cnsz

𝑩𝒍𝒐𝒈 𝑺𝒂𝒚𝒇𝒂𝒎: https://vesselam610.wordpress.com/
(Sanal Yazar'ın Kaleminden)
•••