ⓑⓞⓛⓤⓜ 30

1.6K 223 134
                                    

Selamünaleyküm arkadaşlar
Yoğun istek üzerine yeni bölümü paylaşıyorum ama üzgün bir şekilde paylaşıyorum😔

100 kişinin okuduğu bölümden 40 oy çıkamamış
Okumanın dakikalar sürdüğü bölümleri ben saatler boyunca düşünüp yazıyorum

Emeğimin karşılığını alamıyor olmak da haliyle üzüyor beni😞

Ama bundan sonra oy sınırı dolmadan bölüm paylaşmayacağım. Zaten elimde çok bölüm de kalmadı. Benim de sınavlarım başlamak üzere.

Şimdiden oy veren, yorum yapan ve desteklerini esirgemeyen okurlarıma çok teşekkür ediyorum
❣️❣️❣️

💠OY SINIRI: 40💠 (Yine aynı. Umarım bu sefer 40 oya ulaşabiliriz. Yoksa yeni bölüm gelmeyecek haberiniz olsun güzel insanlar🌸)

𝕓𝕚𝕤𝕞𝕚𝕝𝕝𝕒𝕙𝕚𝕣𝕣𝕒𝕙𝕞𝕒𝕟𝕚𝕣𝕣𝕒𝕙𝕚𝕞

༻ ༺

Ben Yağız Alaca...

•LİVA'NIN AĞZINDAN

"Ben emin değilim Sungur."

Sungur'un gözlerindeki hayal kırıklığını görmüştüm ve gri gözlerin kızardığını da...

Başını benden çeviren Sungur'a gülümseyerek baktım. 

"Bir ay dolmadan aşık olma sonra bana" diye başladım kendi kendime konuşmaya. Sungur da gözlerini bana çevirip dediklerimi anlama çabasına girdi. Bense gülümseyerek devam ettim.

"Düşüncesi bile midemi bulandırıyor. Allah korusun."

Yüzümü buruşturarak kurmuştum cümlemi. Aynı o zamanki gibi...

Sungur'un jeton yeni düşüyor olmalıydı ki yavaşça kaşlarını kalkıyordu. Bense sırıtarak devam ediyordum.

"Sen benimle dalga geçiyorsun da ya sen bana aşık olursan?"

Bir nefes daha çektim içime ve Sungur'u taklit edecektim ki kendileri çoktan mikrofonu almıştı eline.

"Senin neyine aşık olayım be ben? Hem tipim değilsin."

Bu sefer benim kaşlarım havalanmıştı. Kelimesi kelimesine hatırlaması beni şaşırtmıştı doğrusu. 

"Hatırlıyorsun" dememle Sungur gözlerini gözlerimden çekmeden "Harfi harfine" diye karşılık vermişti. Yüzü hala soluktu. Üzgündü, biliyordum. 

"İkimiz de asla demiştik Sungur. Asla dediğimiz şeyi yaşadık ve yaşıyoruz da."

Sungur, laflarımın altından ne çıkacak diye pür dikkat dinliyordu beni. Tek dinleyen tabii ki Sungur değildi. Yine de utangaçlık yapmayacaktım. İçimden geçeni söyleyecektim.

"Senelerdir kendimi bir sevda içerisinde olduğumu sanıyordum. Ta ki sen karşıma çıkana dek... Ben hırsımın kurbanı oldum Sungur. Seni de kendime şıracı seçtim. Aileme yalanlar söyledim, o söylediklerimin gerçek olacağını bilmeden. Pişman mıyım? Evet. Hem de çok... Ama seninle bir yola çıktığım için değil, aileme yalan söylediğim için pişmanım. Hele ki seni sevdiğim için hiç mi hiç pişman değilim. O yüzden..."

Sungur gözlerini kırpıştırdı. Cümlelerimi nereye bağlayacağımı bilmediğinden olsa gerek tedirgin gözüküyordu. Gözlerimi yan masada başını eline yaslamış, bizi pür dikkat dinleyen kardeşimden çekip Sungur'a çevirdim. Ve sonunda söylemiştim.

Oyun ArkadaşımHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin