Oyun Arkadaşım

ⓑⓞⓛⓤⓜ 39

𝕓𝕚𝕤𝕞𝕚𝕝𝕝𝕒𝕙𝕚𝕣𝕣𝕒𝕙𝕞𝕒𝕟𝕚𝕣𝕣𝕒𝕙𝕚𝕞

༻ ༺

༆Bizim Rabbimiz Var!༆

//LİVA'NIN AĞZINDAN//

Sungur'un o hâli hâlâ gitmiyordu gözümün önünden. Aslında odaya girmesine de şaşırmıştım. Girmez diye düşünmüştüm.

"Bugün mü evlendiniz?"

Gözlerimi Emir'e çevirip tebessümle, "Evet. Dini nikahımız kıyıldı" diye cevap verince Emir kaşlarını kaldırdı.

"Kötü olmuş."

Emir'e tezat kaşlarımı çatarak, "Ne kötü olmuş?"diye sordum. Emir dudağını kıvırmış, "Adam en mutlu gününde annesinin ölesiye dövüldüğüne şahit oldu" diye cevap verince dudaklarımı birbirine bastırdım. Emir söylediğinde fark etmiştim de ilk günümüz gerçekten berbat geçmişti. Yine de halimize şükür ki kadıncağızın durumu iyiye gidiyor.

Sırtım duvara yaslı, Sungur'un odadan çıkmasını bekliyordum. Acaba ne konuşuyorlardı?

"Acaba ne konuşuyorlar?"

Emir içimdeki sesi tekrar edince ona çevirdim gözlerimi. O da benim gibi sırtını duvara yaslamış, gözlerini de kapıya dikmişti. Donuk bakışları bir anda bana dönmüş, yine dudağını kıvırmıştı.

"İlk gördüğümde soğuk biri olduğunu düşünmüştüm. Ama annem konusundaki isteğimi kabul ettiğinde anladım ki ben ona çekmişim."

Emir'in sözlerine gülümseyip, "Yani ağabeyine..." deyince Emir de gülümsemişti. İlk defa gülümsemişti. O gülümsemesi de çok sürmemiş, eski ciddi haline dönüvermişti.

"Annemin yanında ben kalırım. Sizin zahmet etmenize gerek yok."

Başımı iki yana sallayıp, "Sümbül Annemle çoktan anlaştım ben. Sungur seni eve götürür. Burada kalmana gerek yok" diye söylediğimde Emir'in kaşları kalkmıştı.

"Belli, bayağı anlaşmışsınız. O bile 'anne' diyemezken sen şimdiden demeye başlamışsın. Bu arada sana ne diye seslenmem gerekiyor? Abla mı diyeyim?"

Tebessüm edip, "Fark etmez. İstersen abla de, istersen yenge" diye karşılık verince Emir başını hafifçe salladı.

"Sormadın ama ben yine de söyleyeyim. İsmim de Liva" deyince Emir yine başını sallamıştı. Ben de onun gibi bakışlarımı tekrar kapıya çevirdim. Tam o sırada kapı açılmıştı. Sungur çıktığı gibi önümden geçip gidince arkasından şaşkınca bakakaldım. Yüzüme bile bakmamıştı. Acaba çok mu kötü geçmişti konuşmaları?

Ben de tam arkasından gidecekken Emir'in seslenmesiyle durmuştum.

"Liva Abla. Bence bırak, biraz yalnız kalsın."

Gidip gitmemek arasında kalmıştım Emir'in sözüyle. Dudaklarımı dişlemeyi bırakıp Emir'e döndüm.

"Kötü görünüyor gibiydi. Yine de yalnız mı kalması gerek?"

Emir alışıldık yan gülüşünü yerleştirdi yüzüne.

"O yüzden yalnız kalması gerek ya. Ama dayanamayacağını düşünüyorsan git yanına. Sen bilirsin. Ben odaya gireceğim."

Başımı 'tamam' anlamında salladım. Yanımdan geçen Emir tam odaya girecekken telefonu çalmış, durmuştu yanımda. Ben de ayakta durmaktan yorulduğumu fark edip oturacaktım ki Emir'in telefon konuşması dikkatimi çekmiş, olduğum yerde durmaya karar vermiştim.