Oyun Arkadaşım

ⓑⓞⓛⓤⓜ 45

💔𝔎ı𝔯𝔡ı𝔤̆ı𝔫 𝔨𝔞𝔩𝔭𝔩𝔢𝔯𝔦 𝔬𝔫𝔞𝔯, 𝔪𝔲𝔱𝔩𝔲 𝔢𝔱 𝔳𝔢 𝔪𝔲𝔱𝔩𝔲 𝔬𝔩!♥️

✨Instagram hesabımız: vesselam610✨
(Medyada sayfamız)

✨Kişisel hesabım: vildan_cnsz✨

Takipleşmek isteyen kardeşlerimi beklerim💕

❗Bölümün sonundaki notumu da lütfen okuyun❗

𝕓𝕚𝕤𝕞𝕚𝕝𝕝𝕒𝕙𝕚𝕣𝕣𝕒𝕙𝕞𝕒𝕟𝕚𝕣𝕣𝕒𝕙𝕚𝕞

༻ ༺

༆ Büyük Lokma: Aşçılar da Tanıdık!༆

Hala o Mete denen şahsın sözlerini düşünürken asansörden inip yanımdan geçen iki gencin arasında geçen diyalog dikkatimi çekmişti.

"Sungur Bey yine esti gürledi. Mete Uygar'ın acısını bizden çıkarıyor resmen."

"Adam öfkelenmekte de haklı abi. Bir yandan karışık aile mevzusu, bir yandan şirketin berbat durumu... Sungur Bey kafayı yemezse iyi. Ben onun yerinde olsaydım çoktan pes etmiştim."

O iki gence bakarken bana seslenildiğini duyunca sesin geldiği yöne çevirmiştim başımı. Sungur'un sekreteri Sait'ti bu.

"Liva Hanım geleceğinizden haberimiz yoktu."

Sait'in sözü üzerine o iki genç yanıma gelmiş, bana mahcup bakışlar atınca hafifçe tebessüm ettim.

"Biz özür dileriz Liva Hanım-"

Mahcubiyetleri karşısında sözlerinin devam ettirmelerine izin vermeden, "Sorun değil" deyince ikisi de tebessüm edip yollarına devam etmişlerdi.

"Size karşı bir yanlışları mı oldu Liva Hanım?"

Sait'in sorusuna anında başımı iki yana sallayarak cevap verip asıl konuya giriş yapmıştım.

"Ben Sungur'a haber vermedim, sürpriz yapmak istedim. Siz de Sungur'a bir şey demezseniz sevinirim."

Sait kaşlarını hafifçe kaldırıp, "Emin misiniz? Sungur Bey müsait olmayabilir de" deyince dudağımı kıvırdım.

"Eminim Sait Bey. Siz merak etmeyin. Ben Sungur'u müsait hale getireceğim inşaAllah" deyip asansöre binmiş, ikinci kata çıkıvermiştim. Asansörden indiğimde herkesin bir telaş içinde olduğunu ve birbirleriyle fısır fısır konuştuklarını fark etsem de yoluma devam etmiş, Sungur'un odasına doğru yürümüştüm. Nedendir ki tüm bakışlar da beni bulmuştu.

Üzerimdeki garip bakışları umursamamaya çalışıp kapıyı tıklatmak için elimi kaldırmıştım ki içeriden gelen bağırışla elim havada kalmış, kulaklarım da içeride...

"YİNE Mİ O METE ŞEREFSİZİ?! BEN BİLİYORUM ONA NE YAPACAĞIMI! BENİMLE UĞRAŞMAK NEYMİŞ GÖSTERECEĞİM O HERİFE!"

Büyük ihtimalle telefonla görüşen Sungur bir kez daha bağırmıştı.

"ALLAH KAHRETSİN!"

İşte şimdi girmemin vakti gelmiştir, deyip tıklamıştım kapıyı ama beklemediğim bir karşılığı almıştım.

"KİMSE GELMESİN BU ODAYA DEMEDİM Mİ?!"

Yine de bu bağırışı üstüme alınmayıp açıvermiştim kapıyı. Arkası dönük olan Sungur bağırarak bana doğru dönünce bağırışını da yarıda kesmişti beni görür görmez.