Oyun Arkadaşım

ⓑⓞⓛⓤⓜ 63

-nekre ♥️ kardeşime ithafen bölüme buyurun efenim😇

𝕓𝕚𝕤𝕞𝕚𝕝𝕝𝕒𝕙𝕚𝕣𝕣𝕒𝕙𝕞𝕒𝕟𝕚𝕣𝕣𝕒𝕙𝕚𝕞

༻ ༺

༆ Yabancı Bir His: Baba Şefkati༆

Vahit, babasından aldığı cesaretle ayaklanmıştı. Sümbül'le konuşmak için yola çıkmış, dilinden duayı da eksik etmemişti. O kadar heyecanlıydı ki, yüzündeki tebessümün büyüdüğünü bile fark etmiyordu.

Yüreğinden neredeyse taşacak olan umuduyla inmişti arabasından. Heyecandan yürümeyi bile unutan Vahit, gözlerini hedef binaya çevirdi. Derin bir nefesle beraber besmelesini çekti ve ilk adımını attı.

Adımlarının sonunda binanın önüne varmış, zile basacakken binanın kapısı bir anda içeriden açılınca geriye doğru sendelemişti Vahit. Tam karşısında duran kişi çiçek kızdan başkası değildi.

Ama bir gariplik vardı. Çiçek kız tedirgin ve huzursuz görünüyordu.

Vahit gönlündeki baharın coşmasını görmezlikten gelmeye çalışmış, kaygılı sevdiceğine ne olduğunu sormuştu.

Sümbül normalde Vahit'in gelmesine şaşırırdı. Fakat ne var ki şu an çok daha önemli bir sorunu vardı.

Tasası gri harelerinden bile belli olan kadın, "Emir okulda kavgaya karışmış" diye yanıtlamıştı kendisine yöneltilen soruyu. Vahit'in kaşları havalanmış, "Emir iyi miymiş peki?" diye sorunca Sümbül anlık şaşırmıştı.

Bakışlarını kaçıran Sümbül, "Bilmiyorum. Müdür çok bir şey söylemedi. Emir'in arkadaşına vurduğunu ve okula gelmem gerektiğini söyledi" deyince Vahit başını salladı. Cebinden arabanın anahtarını çıkarıp, "Hadi gidelim o zaman" dedi.

Sümbül başını iki yana salladı anında.

"Gerek yok. Ben kendim giderim."

Ne kadar inat etse de Vahit sonunda ikna etmişti sevdiceğini. Sümbül yine de rahat edemediğinden arka koltuğa oturmuş, Vahit'i gülümsetmişti. Gülümsemesi kısa sürmüştü çünkü Sümbül'ün endişesi azalmak yerine git gide artıyordu.

"Sakin ol Sümbül. Çocuk bunlar. Ciddi bir şey olsaydı müdür söylerdi zaten. Şimdi gider, karşı tarafla anlaşmaya çalışırız."

Vahit'in sözleri biraz olsun içini rahatlatsa da hala telaş içinde olan Sümbül, okula varır varmaz hiç vakit kaybetmeden inmişti arabadan. Vahit de Sümbül'ün peşinden okulun içine girmiş ama Sümbül'ün hızına yetişememiş, geride kalmıştı.

Ders saati olduğundan bomboş koridordan geçen Sümbül bir an önce oğluna sarılmak istiyordu. Bu yüzden adımlarına ara vermeyen Sümbül, hedef odaya yani müdür odasına bodoslama girivermişti.

Ayakta cezalı gibi duran oğlunu gören anne hızla sarılıvermişti oğluna. Emir ise utançtan annesine sarılamamıştı bile.

Anne ile oğlu ayıran tok bir ses yayılmıştı odada.

"Ha bir de çocuğumu dövdüğü için madalya takın serseri çocuğunuza!"

Sümbül karşısında duran oğluyla yaşıt olan çocuğa ve yanında duran heybetli adama çevirdi bakışlarını. Adamın bakışları bile iğrenir cinsteyken Sümbül sakin kalmayı tercih edip nihayet sesi çıkan müdüre baktı.

"Sümbül Hanım, telefonda söylediğim gibi oğlunuz Emir, arkadaşı İlker'e yumruk atmış. Bu yüzden sizi çağırmak zorunda kaldım."

Sümbül yanındaki oğluna çevirdi başını.