Oyun Arkadaşım

ⓑⓞⓛⓤⓜ 40

𝕓𝕚𝕤𝕞𝕚𝕝𝕝𝕒𝕙𝕚𝕣𝕣𝕒𝕙𝕞𝕒𝕟𝕚𝕣𝕣𝕒𝕙𝕚𝕞

༻ ༺

༆"Cidden Kardeşiz"༆

Elimdeki telefonu yan koltuğa atıp hızla arabadan inmiştim. O da geriye çekilmiş, gülümsemeye devam ediyordu.

"Sen manyak mısın?! Ödümü patlattın!"

Evet.
Cidden korkmuştum.
O sahte ama benim için gerçek olan kaçırılma vakası yüzünden iyice korkak olmuştum.

Ama şu an daha çok sinirliydim. Daha birkaç dakika öncesinde bana "Gitme" bile demeyen adam karşıma geçmiş, gülümsüyordu. Şimdi gel de sinirlenme.

Bana doğru bir adım atan Sungur yüzündeki gülümsemeyi silip hafifçe kaşlarını kaldırmıştı.

"Korkuttum mu?"diye sorması da işin cabasıydı.

"Öd patlama deyimi başka hangi eylem için kullanılıyor Sungur? Korkuttun tabii!"

Bir adım daha atarak dibime gelen Sungur bir anda kollarını bedenime sarınca şaşırmıştım. Tepkim, tepkisizlik olmuştu.

"Özür dilerim."

Sesindeki yorgunluk beni de üzüyordu. Ona iyi gelemiyordum. Bu daha da üzülmeme sebep oluyordu.

Sahi, kim sevdiğine yetmediğini hissetse üzülmezdi ki?

"Sen duymadın belki ama ben sana 'gitme' diye bağırdım Liva'm. Duymamış olman ses tellerimin suçu. Ben düşündüm, onlar işini yapmadı. O yüzden beni suçlama. Lütfen..."

Söyledikleri yüzünden gülmeme engel olamamıştım. Bu tepkimi beklemeyen Sungur kollarını belimden ayırmadan yüzüme baktı. Kaşlarını çatıp, "Sinirden mi gülüyorsun?"diye sorunca "Tabii ki de sinirden gülüyorum" diye karşılık verip ardından hemen gülmeyi kesmiş, suratımı asmıştım.

"Çok sinirliyim."

Sungur tam kendini affettirmek için cümleler sarf edecekken onu şaşırtacak şeyi söyledim.

"Kendime çok sinirliyim."

Şaşıran Sungur, "Kendine mi?" diye sorunca başımı salladım. Ağlamaktan nefret etsem de gözlerimin dolmasına engel olamıyordum.

"Seni yalnız bırakmamalıydım. Hele ki en zor gününde... Git desen bile gitmemeliydim. O yüzden özür dilerim Sungur. Gittiğim için."

Belimdeki elini yanağıma yerleştiren Sungur, gözlerime şefkatli bakışlarını dikmişti.

"Allah bir kapıyı kapatırsa başka bir kapı açar, demişler. Yüzüme çok kapı kapandı ama Rabbim bana öyle bir kapı açtı ki diğerlerine olan hüznümü unutturdu bana."

Sungur'un söylediklerini anlamlandırma çabasına girmeme gerek bile kalmamıştı. Çünkü sevgili kocam açıklamıştı ne demek istediğini.

"O açılan kapının ardında sen vardın Liva. Sen ve senin bana olan sevgin... O yüzden her fırsatta şükrediyorum Allah'a. Seni karşıma çıkardığı için, seni kaderime yazdığı için şükrediyorum."

Kalbimde bile gülücükler saçılmışken gülümsememek elde değildi. Ama Sungur gülümsemiyordu. Yüzündeki hüzün beni de ister istemez hüzünlendiriyordu. Bir anda başını eğen Sungur gözlerini de kaçırmış, beni daha da meraklandırmıştı. Tam ne olduğunu soracaktım ki sesini çıkaran kocamı bölmeyip kulak verdim dediklerine.

"Bugün büyük bir eşeklik ettim. Sen bana o kadar güzel söz söylemişken gitmene izin verdim. Yanımda olacağını söylediğinde aptallık edip yanımdan gitmene göz yumdum. Kalbimi susturdum, aklıma uydum. Oysa sen haklıydın. Şeytanlar hep var ve iş başında."