~Demons~ /4Dreamers/

23

|Asia|

Patryk musi żyć!

Nie wierze.

To nie możliwe do chuja...

-Asia co się dzieje?- zapytał wystraszony Kuba.

-On... Jest w szpitalu... W ciężkim stanie...- spojrzałam na mojego chłopaka z bólem i łzami w oczach.

-Kto?- zapytał zdezorientowany.

-Patryk!- krzyknęłam bezsilnie i uklęknęłam na podłodze.

Czułam wodospady łez w oczach i na policzkach.

-Chodź, wstawaj, jedziemy-szepnął Kuba.

-Przestań, nie chcę cię wykorzystywać, pojadę z tatą- tłumaczyłam.

-Przestań, będę się zamartwiał. Pojadę z tobą. Spakuję się, pojedziemy do ciebie, spakujesz się i jedziemy- nalegał chłopak

|Kuba|

Dziewczyna niechętnie się zgodziła.

Szybko podeszłem do szafy i zapakowałem najpotrzebniejsze rzeczy do torby sportowej.

-Chodź, jedziemy do ciebie-zabrałem dziewczynę i wyszliśmy z mojego domu.

Jak najszybciej się dało, pojechaliśmy do jej domu.

-Tato!- krzyknęła dziewczyna w głąb domu, gdy tylko do niego weszła- Jadę z Kubą do Janic!(jakby coś to Asia mieszkała kiedyś w Janicach*dop-Aut.)

-Po co?- zapytał mężczyzna gdy weszliśmy do kuchni.

-Patryk jest w szpitalu, w ciężkim stanie, nie wiem co się stało, ale tam jadę, muszę przy nim być.

-No dobrze. Ale napisz SMS-a jak dojedziesz- westchnął tata mojej dziewczyny, a ona poszła szybko się spakować.

Po chwili dziewczyna jak burza wyskoczyła z domu pociągając mnie za sobą.

Weszliśmy do samochodu i odjechaliśmy w znanym mi już kierunku.

Zerkałem na dziewczynę co jakiś czas.

Cały czas płakała.

-Ej, Asia-szepnąłem, a dziewczyna na mnie spojrzała- Wszystko będzie dobrze, tak?- złapałem ją za rękę i delikatnie ścisnąłem, dając jej jednocześnie znak, że ma we mnie wsparcie.

-Wiem- szepnęła zachrypniętym od płakania głosem i uśmiechnęła się do mnie smutno, a ja to odwzajemniłem.

Dwie godziny później wjechałem do miasta w pobliżu Janic.

Asia dokładnie wskazała mi drogę do szpitala.

Zaparkowałem, a dziewczyna szybko wyskoczyła z samochodu i popędziła w stronę budynku.

Zamknąłem auto i pobiegłem za nią.

Dogoniłem ją dopiero w windzie. Zaprowadziła nas na oddział.

Na oiom.

Przed jedną z sal stała kobieta, po 40.

Miała ciemne włosy i ciemne oczy.

Mama Patryka.

-Co z nim?! Co się stało?!- zapytała zapłakana Asia.

-Byli na szkoleniu... Siedzieli i słuchali wykładowcy- zaczęła tłumaczyć zapłakana kobieta- Usłyszeli strzał i do sali wbiegł jakiś mężczyzna. Miał kominiarkę i groził, że mają być spokojni, bo ich zabije. Patryk miał przy sobie scyzoryk... Siedział z przodu... Rzucił w niego celnie... Zaczęli się szarpać... Ten facet strzelił... Od tyłu złapał go kolega Patryka i obezwładnił... Patryk... Dostał w prawe płóco... Stracił dużo krwi... Teraz trzymają go pod respiratorem... Nie wiadomo czy z tego wyjdzie... Przeszedł operację... Ale mogą wystąpić komplikacje...- kobieta zakończyła swój monolog.

-Nie... On musi żyć- zapłakała moja dziewczyna.

Chciała uklęknąć na podłodze, ale złapałem ją, a ona wtuliła się we mnie.