AŞK TUTKUNU

BÖLÜM 12/ "BİR TAKIM ŞEYLER!"

+18 yaş sınırlamalı yetişkin içerik!
İtalik olarak yazılmıştır. Okumak istemeyen geçebilir.

Ali'ye kapılıp her şeyden vazgeçip sıradan bir hayatı mı seçecekti yoksa diğer yarım dediği adamın, kızının babasının intikamını alacak ve bu uğurda elinde olan her şeyini kaybetmeyi göze mi alacaktı? Vereceği kararı zaman gösterirdi ama Nehir ne kadar değiştim dese de aslında eskisinden daha acımasız olduğunu, daha yenilmez kılındığını anlaması uzun sürmeyecekti.

Tek gereken zamandı. Ufacık bir zaman...

***

Nehir derin düşüncelere dalmış, içinde baş gösteren garip duygu karmaşasında ne yapacağını düşünüyordu. Acemi değildi. Ne hissettiğini Ali'yi neden istediğini bilecek kadar büyümüştü. Onu gördüğü ilk andan beri aklında dolanmasının, bu intikam planında onu seçmesinin nedenini en başından beri içinde çok derinlere gömdüğü tutkusunun Ali'de gün yüzüne çıkmasına yorsa da aslında içten içe nedeninin farklı olduğunu biliyordu. Ali'de durmayacaktı. İstese bile duramazdı.

Ali hâlâ askeriye için çalışırken şimdilik kendisini korumakla görevlendirilmişken karısının geçmişte ve hatta daha devam ettiği pislikleri, bulaştığı suçları bilse bulundukları durum birlikte olmalarına izin vermezdi. Zaten onu seçmesinde ki en büyük neden de buydu. Bir gün Nehir gitmek zorunda kaldığında Birce ve eğer olursa Ali'den olan çocuğunu emanet edebileceği birini bulmaktı amacı. Baba Akkoyunlu'nun eski asker ve hâlâ sözü geçiyor oluşu en büyük desteğiydi. Nehir'in işlediği tüm suçları biliyordu. Aldığı canları, yok ettiği hayatları biliyordu. Tüm bunlara rağmen Nehir'in bu hale gelmesine neden olduğu için hissettiği vicdan azabı yüzünden o ne yaparsa destekliyor ve koruyordu. Hem kızı hem de torunun annesi, oğlunun emanetiydi.

Ama onun bile gücünün yetmeyeceği zamanlar olacaktı. Her şey açığa çıktığında -ki bunu yapacak olan çok yüksek ihtimalle Ali olacaktı- Baba Akkoyunlu'nun yapabileceği hiç bir şey kalmayacaktı. Aslında Nehir'in Ali'den istediği tek şey bir çocuktu. Erkek bir evlada sahip olduktan sonra Ali ile hiç işi kalmayacaktı. Ne var ki geçirdikleri bunca zaman içerisinde Nehir, Ali'nin bakışlarından anlamıştı hislerini. Ali, ağır ağır tutuluyordu Nehir'e. Her ne kadar bu durum için rahatsız olması gerekse de Nehir bencilce bundan memnundu. Aliyar'ın intikamı için yaşamıştı bunca yıl. Sadece onun için varlığını sürdürmüş, kızının hayatını kazanmak için uğraşmıştı. Şimdi bunca yıl sonra ilk kez kendisi için bir şey yapmak istiyordu. Sevmese bile sevilmek, değer görmek istiyordu. Bunu ise Ali'den başka kimse yapamazdı. Elinde çevirip durduğu telefonu açıp çevirdiği numarayı aradı. Verdiği karar Baba tarafından hoş karşılanmayacaktı ama kendisine karışmayacağını da biliyordu.

"Nehir." Kalın ve tok ses nüfuz etti.

"Baba.. Nasılsın?" Derin bir nefes aldı, gözlerini kapatıp başını arkaya atmadan önce.

"Neden aradın Nehir?" Bu, bir şey isteyeceğini bilen tavrı genç kadını gülümsetti.

"Bu akşam," Dedi. İçinde süregelen ateş harlanmıştı. Nehir bu attığı adımla geri dönüşün olmadığını biliyordu. "Ali'mi getireceğim." Karşı tarafın sessizliği uzayıp gitti.

"Nehir, kızım yapma." Adamın kendisini vazgeçirmeye çalışan sesi kulaklarına dolduğunda gözlerini açtı. Başı geriye yaslıydı daha.

"Baba, boşuna uğraşma. Ali'm gelecek akşam. Ama Efken gelmeyecek." Efken'in adını tıslar gibi söylemesi Baba'nın canını sıkmıştı.

"Ali'n.." Baba düşünceyle fısıldadı. "Başına gelecekleri kaldırabilir mi Nehir?" Yaşlı adam Nehir'in verdiği karardan dönmeyeceğini bilse de bir umut denedi.