KAYBEDİŞ

Büyük Oyun

2 GÜN SONRA...

O bakışlar bir türlü aklımdan çıkmıyordu.Gözleri öyle farklı ve ürkütücü bakıyordu ki direk oradan kaçasım gelmişti.Peki ben niye aklımdan çıkaramıyordum o adamı.Lanet olsun bir gerçek vardı.Ki o da sadece bir bakışıyla bile beni korkutması çok kolaydı.Daha fazla böyle düşünürsem kafayı yiyeceğimden eminim.O yüzden bir an önce bu düşünceleri aklımdan def etmem gerekirdi.

MİRAÇDAN

Elimde duran kristal bardaktan son yudumu da aldıktan sonra sertçe masaya bıraktım.

Halâ onu düşünüyordum.
Yüzünü aklıma kazımıştım.
Zaten unutmakta pek mümkün değildi.

Masmavi gözleri..

Upuzun beline kadar gelen kahvemsi saçları

Kar gibi bembeyaz teni..

O ürkekliği..
Beni benden almıştı.Masaya sertçe yumruğumu vurduktan sonra kirli sakalımı elimle sıvazladım.

Bu işin sonu hiçde hayra gitmiyordu.
Yüzünü gördükten sonra yaptığım hiçbir işe doğru dürüst konsantre olamıyordum.

Herzaman işimde titiz olan ben onun o gül cemalini gördükten sonra işleri boşlamıştım.

Beni düşüncelerimden ayıran en yakın olan adamımın Hakanın gelmesiydi.
"Abi"
"Ne var lan"dedim şakaklarımı ovarak.

"Şey abi hani Keremin kız kardeşi olan kızla bilgi istemiştin hepsi burda dosyada"deyip dosyayı gösterdi.

Vakit kaybeden dosyayı elinden hızla çekerek"tamam sen çık" dedim.

Hakan ufak bir baş selamı verdikten sonra odayı terketti.

Merak ve hızla dosyayı açtım.Açar açmaz onun o güzel yüzü takıldı gözlerime.Uzun uzun her bir zerresini aklıma not etmek ister gibi inceledim.

Uzunca baktıktan sonra bilgilerini okumaya başladım.

RÜYA SOYKIR
18yaşında
Lise son sınıf öğrencisi
Ailesiyle beraber yaşıyor
3 kardeşler
5 yaşında Azra adında bir kız kardeşi var
Abisi sizin yanınızda 2 yıldan beri çalışıyor.
Hafta sonlarında ailesine yardım etmek için bir kafede garsonluk ve şarkı söylüyor.

Hislerimde yanılmamışım.Bu kız diğer kızlara benzemiyordu.
O farklıydı...

Ama daha sonra bu düşünce dudağımın kıvrılmasına neden oldu.
Onun ilki olmak...
Çok güzel hissetiriyordu.

Acaba normal biri olarak karşısına çıksam herkesin benden korktuğu gibi o da benden korkar mıydı?Ama hayır böyle bir şeyi rikse atamazdım.Sadece biraz zamana ihtiyacım vardı.Belki zamanla geçerdi bu lanet hisler.Eğer benim gibi biri bile sevebiliyorsa işte o zaman ben ben olmaktan çıkardım.Ayrıca onun gibi masum bir kız benden korkardı.İstemezdi beni o yüzden öyle iyi bir oyun oynamalıydım ki akıllara gelemeyecek bir oyun.

Herkesi yıkacak geride sadece onu bana mahkum edecek bir oyun.

Tüm çıkış yollarını kapatmalıydım ki
benden başka çaresi olamayacağını  göstermem lazımdı.

Her şeyi en ince ayrıntısına kadar kurmam lazımdı.
...

RÜYADAN

Hırçın bir eylül sabahına daha gözlerimi açtım.
Sonbahar kendini yavaş yavaş belli ediyordu.
Dışarıda hafif bir rüzgar ağaçların dallarının sallanmasına, solmuş yaprakların yerle buluşmasını sağlıyordu.

Gökyüzü tüm bağımsızlığını ilan etmiş yeni bir güne merhaba diyordu.

Beni uykumdan ayıran alarmın o cırtlak sesiyle uyandım.Yavaş yavaş görüşüm netleşmeye başladığında hafifçe esnedim.