KAYBEDİŞ

Gelecek bölümden küçük bir kesit

Yaw canlarım ciğerlerim,bitanelerim siz niye beni üzüyorsunuz  yaw.Diger bölüm icin koyduğum vote ve yorum sınırı bile zar zor geçmiş.Hatta geçmemiş bile.
Bakın tatlış
yazarınız çok üzülüyor haberiniz olsun.Yazık değil mi bana hı.
Aslında diğer bölüme koyduğum sınır halâ geçmemiş ama ben yine size kıyamayıp bu bölümü attım.

İyi okumalar...

Karşımda kendinden geçmiş adam kimdi?Daha düne kadar canımı yakan adam şuan karşımda çaresizce bakıyordu gözlerime.Bakışlarımı gözlerine çevirdiğimde hem kötü hemde korkutucu bir sakinlikle bakıyordu bana.Her ne derse desin.Hafızam bana yaptıklarını unutamıyordu.Belki bedenime verdiği zararlar kapanırdı.Ya ruhumda ki yaralar ne olacaktı peki.Ortamda bir süre derin bir sessizlik oldu.

"Niye susuyorsun!?CEVAP VERSENE (!)"

Bağırmasıyla olduğum yerde sıçradım.Ürkekçe başımı kaldırıp titreyen bedenim ve korkmuş ses tonumla cevap vermeye çabaladım.

"B..ben n..ne diyeceğimi b..bilmiyorum"

Koyulaşmış gözleriyle elindeki viskiden son birkaç yudum daha alıp ben daha ne olduğunu anlamadan hemen yanımdaki duvara fırlattı.İstemsizce ağzımdan tiz bir çığlık firar etti.Ardından korkuyla elimle kulaklarımı kapattım.

"Bilmiyorsun öyle mi!?"dedi sorudan çok tehdit barındıran sesiyle.Başımı kaldırınca tam önümde durduğunu gördüm.

"Lan bir kere şans verdin mi bana?Bir kere lan?!"dedi tekrar ederek.Gözlerimdeki yaşları umursamayıp ayağa kalktım.

"Çünkü sen o şansı haketmedin.Benim ne hissetiğimi umursamadın bile.Sen bencil adamın tekisin!Senin için sadece senin istediğin umrunda değil mi?İşte bu yüzden hep benim sevgime muhtaç kalacaksın!Anladın mı!?"

Bağırarak söylediklerime karşın üzerime yürümeye başladı.Ama hayır bu sefer dik duracaktım.Tam dibimde durup nefesini yüzüme üfledi.

"Bencilsem bencilim lan!Ne değişecek?Ben söyleyeyim.Hiçbir şey değişmeyecek.Sen yine böyle asilik yapmaya devam edersen canını yakarım Rüya!"

Yakıyordu zaten canımı.Daha ne yapacaktı ki.Gözlerimdeki yaşlar daha fazla dayanamayarak bir bir boşalmaya boşaldılar.

"Yeterince canımı yakıyorsun zaten.Hatta bu evde kaldığım her gün öldürüyorsun beni.Daha ne yapacaksın?Yetmedi mi yaptıkların?Ha!"dedim bir yandan ağlayarak  bir yandan da bağırarak.

"Oysaki o gördüklerin yapacaklarımın sadece küçük bir fragmanıydı."dedi daha da yüzüme yaklaşarak.Dudaklarını kulağıma yaklaştırarak devam etti fısıldayarak."Sandığından daha tehlikeliyim Rüya.Ve şimdi konu sensen eğer yapacaklarımın bir sınırı yok"deyince parmak uçlarımdan saç tellerime kadar bir ürperti yayıldı bedenime.Titreyen gözbebeklerim ve boğulu gözlerimi onun zifiri gecesi gözlerine diktim.

"Hiç vazgeçmeyeceksin değil mi?"

Kendi soruma ben bile inanmıyordum oysaki.O ise sorduğum sorunun ardından ruhsuzca gülmeye başladı.Gülmesi son bulurken eskisinden daha sertçe bir bakış yolladı bana.

"Asla!"dedi sert bir tını ile.Sonra devam etti sözlerine.

"Ömrüm ömründen,gözlerim gözlerinden,yüreğim yüreğinden ASLA VAZGEÇMEYECEK!"

Çaresiz ve yaşlı gözlerimi,gözlerinden çekerek omuzlarımı büyük bir kaybedişle düşürdüm.Ne yapsam,ne etsem sonuç hiç değişmiyordu.Daha fazla bu boğucu ortamdan kurtulmak adında bir adım atmıştım ki Miraç duvarın her iki yanına da ellerini koyup gitmemi engelledi.

"Çekil önümden,daha fazla bu saçmalığa katlanamayacağım"

"Hiç bir yere gitmiyorsun.Bu gece benimle uyuyacaksın"

Kaşlarımı çatarak ne dediğini idrak etmeye çalıştım.

"Saçmala,yanında falan yatmayacağım"dedim öfkeli bir tını ile.Ne dediğini bilmiyordu galiba.Ben niye onun yanında yatacakmışım ki!?

Tekrardan ona baktığımda benim söylediklerime karşın gözlerini kısmıştı.Yavaşça yüzünü dahada yaklaştırıp hareketlerimi kısıtladı.

"Sana soru sormadım.Yatacaksın dedim!"

"Bende hayır dedim sana!"

Fazlasıyla yüksek çıkan sesimle beraber öfkeden parlayan gözleri,gözlerimi delmek üzereydi.Elleri çenemi hiçte nazik olmayacak bir sertlikle tutup dişlerinin arasından tısladı.

"Güzelim sabrımı zorluyorsun.Ben ne dersem yapmak zorundasın.Bu gecede benimle uyuyacaksın!"dedikten sonra yine sert bir şekilde bıraktı beni.Olduğum yere iyice sinip öylece durdum.Ona baktığımda ise yavaş adımlarla kapıya gidip kilitledi.Anlaşılan o ki dediğini yapacaktı.Odaya dağılan cam kırıklarına takıldı gözüm.Bende aynı o cam kırıkları gibi paramparçaydım.Donuk ve bomboş gözlerle baktım bir süre.Ardından halâ arkası bana dönük olan Miraçı fırsat bilerek hızla oraya ilerleyip yerde olan kırıklardan büyük bir parça aldım.

Az önce arkası bana dönük olan Miraç birden arkasını dönüp önce bana sonra da elimdeki cama baktı.

"Ne yapıyorsun sen!?Bırak o elindekini!"

Korkmayarak elimdeki camı boğazıma yaklaştırdım.Şuan ne yaptığımı ben bile bilmiyordum.Kafam allak bullaktı.

"Sonunda kurtuluyordum senden"

Yüzümde ruhsuz bir gülümseme beliriverdi anında.

"Güzelim saçmalıyorsun şuan hadi bırak onu"

Endişeleniyordu.Hatta korkuyordu.Beni kaybetmekten deli gibi korkuyordu.Titreyen gözlerinden  ve aynı zamanda yutkunan ifadesinden anlayabiliyordum bunu.

"Hiçbir şeyden korkmayan Miraç Korkmaz benim ölmemden mi korkuyor.Ey hayat ne daha neleri göreceğiz"dedim alayla.

Ellerini saçlarından sertçe geçirip derin bir nefes aldı.Bense cam kırığını olabildiğince daha da yaklaştırıyordum.

"Bunu yapamayacağını ikimizde biliyoruz"

"Öyle mi?Bence o kadar emin olma.Deneyip görelim o zaman"dememin ardından gözlerinin içine bakarak bastırdım boynuma.

"SAKIN! Sakın öyle bir delilik yapma Rüya. Ya hemen bu saçmalığa bir son ver ya da ben sana bunun bedelini çok ağır ödeteceğim!"

...

Devamını istiyorsanız bol bol yorup yapın canlar.Alttaki yıldızıda unutmayalım tabi.Oylar ve yorumlar çook olursa yeni bölümü hemen atıcam.

Hadi yazar kaçar ve meydan size kalır😊