KAYBEDİŞ

Korku!

Satır arası yorum istiyooomm..

Bakışlarımı yeşil gözlerden çekip başka tarafa bakmaya başladım.Burada ne işi vardı demek biraz saçma olurdu.Çünkü hatırladığım kadarıyla Miraçla iş yapıyorlardı.Başımı yerden kaldırıp yanımda robot gibi dikilen Hakana baktım.

"Miraç ne zaman gelecek?Ben çok sıkıldım!"

Sitemkâr ses tonumla Hakana bakıyordum.

"Bilmiyorum yenge."demesiyle gözlerimi devirdim.Bir şeyi de bil be adam.

"Sen gidip yukarıya baksan.Hı!?"

"Üzgünüm,Miraç abi buradan ayrılma dedi."deyince sesli bir şekilde ofladım.

"Ya bir yere kaçacak değilim herhalde.Ne olur gidip bi baksan!?Lütfen!"

Hakan bir süre düşünür gibi bana baktıktan sonra ikna etmeyi başarabilmiştim.

"Peki yenge seni kırmayacağım,gidiyorum.Aman bir yere kaçma.Valla yakarsın beni.Miraç abi de beni öldürür.Ben daha çok gencim!"

Acıklı acıklı söyledikleriyle gülmemi tutamadım.

"Merak etme kaçmam bir yere.Hadi git sen"

Hakan önce dikkatlice söylediklerimi kafasında tartıp sonrasında da seri adımlarla yanımdan uzaklaşıp az önce geldiğimiz koridora ilerleyip gözden kayboldu.Gözlerim etrafı tarayınca bana bakan yeşil gözlerle kesişti mavi harelerim.Birkaç saniye bir şey düşünür gibi bana baktıktan sonra arkasındaki adamlarla beraber o da koridora ilerleyip gitti.

Bakışlarımı bu sefer etrafa çevirdim.Yüksek sesli müzik ve yoğun sigara kokusundan dolayı çok boğucu bir hava vardı.Büyük bir dans pisti ve deli gibi eğlenen insanlar ve daha neler neler...Yüzümü buruşturmama neden oldu.Bunların yanı sıra evde olduğu gibi burada da her köşe başında mutlaka bir ya da iki koruma vardı.Bir de mekanın bazı kısımlarında amblem gibi KORKMAZ yazısı vardı.Demek ki burası ona aitmiş.

Birkaç dakika geçmesine rağmen Hakan halâ gelmemişti.Kafamı kaldırıp gelip gelmediğine bakmak için kaldırınca bakışlarım iki tanıdık bedenle karşılaştı.Ama nasıl olur? Girişte abim ve Serkanı görmeyi hiç mi hiç beklemiyordum doğrusu.Şaşkınlıktan kocaman olmuş gözlerimle ikisine bakıyordum.Oturduğum tabureden ani bir hareketle kalkınca onlarda beni sonunda farkedebilmişlerdi.Gözlerim önce abimin afallamış bakışlarına kaydı.O da en az benim gibi çok şaşkındı eminim ki.Ama gözlerinde gördüğüm tek şey şaşkınlık değildi.

Biraz yorgun..biraz yıpranmışlık,bir parçacık hasret,az biraz suçluluk barındırıyordu gözleri.

Serkan da o da birbilerine bir süre anlamaz bakışlarla bakıp hızlıca yanıma gelmeye başladılar.Bunu görünce sanki bende bunu bekliyormiş gibi koşarak yanlarına gidip direk abimin boynuna atladım.

"Rüya.Kardeşim sensin değil mi?Rüya falan görmüyorum ben"

Saçlarımın arasına kondurduğu sayısız öpücüklerle beraber doya doya kokumdan çalıyordu.

"A..abi seni çok özledim"kekelememe engel olamamıştım.Abimse sanki içine saklamak ister gibi sarılıyor,saçlarıma öpücükler konduruyor,tam anlayamadığım bir şeyler mırıldanıyordu.Benimle değilde sanki kendisiyle konuşur gibiydi.Birkaç dakika sadece öyle kalıp en sonunda zar zorda olsa birbirimizden ayrılabilmiştik.

Abim yüzümü avuçları arasına alıp alnıma dudaklarını bastırdı.

"Buldum seni."dedi kulağıma fısıldarken.
Bakışlarımı abimden alıp bana ikinci bir abi olan Serkana çevirdim.