Okumadan önce o güzeell ellerinizle alttaki yıldızcığa basalım...
Satır arası yorumlarınızı bekliyommm.
İyi okumalar...
YAZARDAN
Her ikiside öylece birbirlerine bakıyordu.Bahçeden gelen silah sesi tüm dikkatleri üzerine çekmişti bir anda.Sanki etraftaki tüm sesler kesilmiş zaman durmuş gibiydi.Rüya korku dolu gözlerini Miraçın afallamış gözlerine çevirdi.
Rüya"M..miraç n...neler oluyor?S..silah s..sesi duydum!"
Miraç"Sakin ol bir şey yok"desede genç kız böyle şeylere alışık olmadığı için korkusunu gizleyemiyordu. Korkmakta da sonuna kadar haklıydı.
Rüya"K.. korkuyorum!"deyince Miraç ellerini yüzüne koyup güven vermek istercesine okşamaya başladı.
Miraç"Korkma!Benim yanımdayken korkman gereken tek kişi benim.Başka bir şey söz konusu bile olamaz!"dedi sert sesiyle.
Ardından devam etti."Şimdi sen odana git.Ve sakın çıkma odandan.Merak etme.Korkulacak bir şey yok.Bu ilk değil zaten"
O öyle desede Rüyanın başına ilk defa böyle bir şey geliyordu.O yüzden onun kadar rahat davranamıyordu maalesef.
Rüya"Ama be-
Demesine kalmadan lafı yarıda kaldı.
"Rüya lafımı ikilettirme.Odana git.Ve beni bekle!"dedi kükrercesine.Rüya korksa da sesini çıkarmayıp hızlı adımlarla odasına doğru gidip kapıyı açtığı gibi hemen odaya attı kendini.Ardından sırtını kapıya yaslayıp yere çöktü.Korkuyla başını dizlerine koyup endişeyle beklemeye başladı.O orada öylece otururken Miraçsa sinirle aşağıya inmişti.Kimin,hangi cüretle onun evinde böyle bir şey yaptığını merak ediyordu doğrusu.
Aşağıya inip bahçeye çıkıp sinirle korumalara bağırdı.
"NE OLUYOR LAN BURADA!?"
En yakın adamı olan Hakan koşar adımlarla yanına geldi.
"Hakan o silah sesi neydi?Konuşsana lan?!"
Hakan"Abi az önce öğrendiğimize göre Yağız içimize köstebek sızdırmış.Bizim çocuklardan olan Ali onun adamıymış.Kaçarken yakaladık.Şuan da arka bahçedeki depoda.Seni bekliyorduk abi"deyince Miraçın gözleri zifiri geceye büründü sanki.
Yağız..Onun en büyük düşmanlarından sadece biri.Onun gibi yerine göz diken bir sürü kişi olmasına rağmen kimse böyle bir şeye cüret edememişti.Yağız dışında tabi.Bir şeyler çevirdiğini biliyordu.Ama bu kadar ileri gideceğini düşünmemişti.
"Demek aramıza köstebek koymuş Yağız iti!"dedi tehlikeli bir sakinlikle.Ardından yüzünde ruhsuz,samimiyetsiz bir gülüş belirdi.
"İhanet...Asla affetmediğim bir şeydir."dedi yine kısık sesiyle.Ardından adımlarını depoya yönlendirdi.O önde Hakanda arkasında arka bahçedeki depoda doğru gittiler.
RÜYADAN
Bir bu eksikti zaten.Bu evde isteğim dışında kalmam yetmiyormuş gibi az önce duyduğum silah sesi haddimden fazla korkmama sebep olmuştu.Hayatım resmen gerilim filmine dönmüştü Her günüm ayrı bir aksiyon ayrı bir dram.Şuan da ise kapıya yaslanmış öylece yerde oturmuş korkuyla bekliyordum.Acaba ne olmuştu aşağıda.Silah sesi neydi öyle?Burada böyle hiçbir şey yapmadan tedirginlik içinde beklemek canımı sıkmıştı.Miraç da gelmemişti zaten.
Yavaşça oturduğum yerden kalkıp odanın içerisinde olan büyük boydan camın yanına gittim.Belki neler olduğunu görürüm umuduyla bahçeye baktım ama bir şey görünmüyordu buradan.Ne yapmalıydım?Burada oturmaya devam mı etmeliydim?Yoksa neler olduğuna bakmak için aşağıya mı inmem mi lazımdı?Ama Miraç bana odandan çıkma demişti aslında.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KAYBEDİŞ
General FictionBırak..gideyim..ne olu-rr Bakışları halâ buz gibiydi.Aynı onu ilk gördüğüm gün gibi.O zaman anlamalıydım bu zalim gözlerin ne demek istediğini.Ama çok geç farkettim en başından beri beni istediğini.Şu an ise köşeye sıkışmış gibi hissediyorum.Gururum...
