KAYBEDİŞ

Oyun Başlasın

Miraç sinirden köpürüyordu.Her şeyi yakıp yıkmak istiyordu.Öyle de yapıyordu.Evde kırılan eşyaların sesinden başka bir ses yoktu.

Çünkü evin çalışanları korkudan bir şey yapmıyorlardı.Daha doğrusu yapamıyorlardı.Herkes bir köşeye çekilmiş sinirinin geçmesini bekliyorlardı.Ama geçicek gibi de değildi.

Herkes onun
şuana kadar böylesine sinirlendiğini ilk defa görüyorlardı.

MİRAÇDAN

Eğer bende Miraç Korkmazsam bunu onlara ödetirdim.Böylesine sinirlenerek bir şey yapamayacağımı anladığımda evden çıkmak için hazırlandım.

Acilen bir şeyler yapmam gerekiyordu.
Evde ses yoktu.Muhtemelen herkes korkudan bir yerlere saklanmışlardı.

"Hakan arabamı hazırla çıkıyoruz"

"Hemen abi"

Arabam gelince hızlı bir şekilde bindim ardımdan Hakan da bindi.

"Bana o itle ilgili her şeyi öğren.
A dan z ye her şey Hakan"

"Emrin olur abi"önce köküne kadar her şeyini öğrenmem lazımdı.Sonra ona öyle şeyler yapacaktım ki öldürmem için yalvartıcaktım onu.

RÜYADAN

Aynadan kendime son defa baktıktan sonra evden çıkmak için bence hazırdım.Bu akşam Yarenle Gökhanın BİZİ davet ettiği bara gidecektik.

Üstümdeki mavi elbiseyle güzel görünüyordum.Elbise hem sade hemde rengiyle gözlerimi öne çıkarmıştı.Kalbim yine hızlı hızlı atmaya başlamıştı.Umarım oraya gidincede bu kadar heyecanlanmam.

Merdivenlerden inerken biri arkamdan ıslık çalarak etrafımda beğeni dolu bakışlarla döndü.
Bilin bakalım kim.Tahmin etmek zor değil.Tabiki de abim.

"Oooo kız ne güzel olmuşsun.Da nereye böyle?"

Oflayarak"of abi ya arkadaşlarla biraz dışarı çıkacağız annemin haberi var zaten" dedim.

Gözlerini kısarak"benim niye haberim yok bundan"

"Bilmen mi gerek"diyerek göz devirdim.Birgün abimin bu sorgularından ölücem ha en sonunda.

"Tabi benimde haberim olacak abinim ben senin."

"Tamam abi bak dersler bu ara çok sıkıyor azıcık eğlenmek bizimde hakkımız değil mi?yazık değil mi bana abi?dudaklarımı büzmeye başladım.

Şirin görünmeye çalışıyordum.

"Tamam be bakma öyle kıyamıyorum ama bak 11 den önce evde ol ha."diyerek işaret parmağını sallamaya başladı.

Gülümseyerek"bitanesin sen merak etme geç kalmam"tam çıkacakken abimin sesiyle durdum.

"Şşş bu arada çok güzel olmuşsun harbiden"diyerek beni serseri bir sırıtışla süzmeye başladı.

Saçlarımı geriye savurarak"abartma abi ya herzamanki halim işte"

"Hadi be ordan.Herzamanki haliymiş.Kızım biz senin sabah yataktan çıkarkenki halinide gördük resmen kabus gibi bir şeysin walla deyip katıla katıla gülmeye başladı.

"Ha ha ha çok komiksin abicim ama kusura bakma seninle uğraşamayacağım geç kalıyorum."

Evden çıkarken arkamdan seslenerek"geç kalmaaa"deyince"tamamm"diye bağırdım.

Dışarı çıkar çıkmaz soğuk hava tenime işlemişti.Üstümdeki kabanıma daha çok sarınarak taksi bulma umuduyla etrafıma bakındım.

Genç kız amansızca yürürken arkada onu takip eden siyah arabadan habersizdi.Miraç bugün bizzat kızı kendi takip etmişti.Çünkü artık yapacaklarının ne bir sınırı ne de bir zamanı vardı.Durum öyle olmaktan çoktan çıkmıştı.Miraç da artık kıza tolerans göstermeyecekti.