KAYBEDİŞ

Saçmalık!

Umarım beğenirsiniz:)İyi okumalar...

"Seni İstiyorum!"

Neydi bu.Kamera şakası falan mı?Bu iki kelime her bir zerremin buz kesmesine yol açmıştı.Dilinden dökülenleri kulaklarım algılamıyordu şu an.

"Ne diyorsun ya!?"

Aramızdaki bu yakınlıktan rahatsız olduğum için birkaç adım gerileyip  birazda olsa mesafe koyabilmiştim.

"Seni istiyorum seni aptal.Bu kadar mı körsün?"

Cidden bu şaka artık eşşek şakası olmaya başladı ha.Bu saçmalık bir an önce bitmeliydi.Küçük bir kahkaha firar etti dudaklarımdan.

"Tamam 1 nisan falan değil ama iyi şakaydı."

Ben halâ söylediklerini bir şaka olarak algılarken o hiç bir mimik barınmadan bana bakıyordu.

"Tamam güldük eğlendik hadi şimdi  bırak da gideyim."

Sert bir soluk alıp aramıza koyduğum mesafeyi sıfıra indirip tekrardan dibime kadar girdi.

"Lan anlamıyor musun?Sana nasıl  baktığımı,gözlerin gözlerime değdiğinde nasıl titrediğimi görmüyor musun?"

Kaşlarımı çatıp başımı ellerimin arasına aldım.Ne saçmalıyordu bu lanet adam.

"Sen ne dediğinin farkında mısın?"

"Gayette farkındayım.Öluyorum ulan sana!Kimsenin karşısında yenilmeyen ben senin gözlerine bakınca tüm benliğim diz çöküyor,ben her defasında bir kez daha sadece sana yeniliyorum lan!"

Yok ben anlamıyorum.Lütfen biri çıkıp kötü bir şaka ya da uyandığımda bunun bir kabus olduğunu söylesin ne olur.

Biraz gerileyip bomboş gözlerine bakmaya başladım.Gerçektende gözleri farklı bakıyordu.O buz gibi adam gitmiş yerini Aşık Mecnun almıştı. Doğru olabilir miydi.Bu acımasız adam beni sevebilir miydi.Kulağa çok kötü geliyor nedense.

"Bak gerçektende ne diyorsun anlamıyorum.Lütfen bu saçmalığa bir son ver ve bırak beni gideyim.'

Söylediklerimden sonra gözleri tekrar eski korkunç haline büründü.Kaşları daha da çatılıp yanıma gelip sıkıca kolumdan tutmaya başladı.

"YETER!Sen konuşmaktan anlamıyorsun.Son bir defa söylüyorum.Duydukların saçma falan değil.Seni istiyorum sadece bunu anla yeter."

Kolumu elinden çekmeye çalışınca dahada sıkmaya başladı.Canımın acısından dudaklarımı ısırıyordum.

"Bırak beni.Hastasın sen.Saplantılı bir psikopatsın.

Ruhsuzca gülümsedi.Aynı bir katil gibi antipatik bir gülüşdü bu.

"Sen ister hasta de ister takıntılı.Ne dersen de.Umrumda değil.Ama şunu aklına iyice sok.Bundan sonra sadece ben varım hayatında."

Ya bu adam manyaktı gerçekten.Ben nasıl anlamamıştım bunca süre.Tabi ya şimdi her şey anlaşılıyordu.Beni korumalar,bardaki o adamı dövmesi ve daha birçok saçma sapan hareketleri.Demek hepsi bunun içinmiş.

"Benimsin artık.Bu saçma oyunda bugün bitiyor."

Allahım hem mafya,hem katil hem acımasız ve en kötüsü bu cani adam bana kafayı takmış.Ne yapacağım ben.

"Ya bırak kolumu.Sen hangi cüretle benimle böyle konuşuyorsun.Kimsin sen ha!Seninmişim.Hah.Adama bak ya."

Yüzüne baktığımda onu çok sinirlendirmişe benziyordu dediklerim.Kolumu daha fazla sıkmasıyla ağzımdan acılı  bir inleme çıktı.Bir eli kolumdayken diğer eli yavaşça belime kaydı.Ben ne olduğunu anlayamadan  beni belimden çekip daha da yaklaşmamızı sağladı.

"Şansını fazla zorlama istersen.Konuşurken ses tonuna ve kelimelerine dikkat et.Yoksa canın acır.Ha bir de unutmadan benim sevgim can yakan bir türden.Yandığım kadar yakarım da.Anladın mı?"

Bu adam tam bir manyaktı.Söylediği şeyler normal şeyler değildi.Cevap vermediğimi anlayınca belimdeki kolları sıkılaştı.

"Anladın mı?"

Daha fazla dayanamayarak ağlamaya başladım.

"N-ne olur bırak beni.Bak ben sana karşı hiçbir duygu beslemiyorum.Tek bir şey var o da sadece korku."

Mümkünmüş gibi kaşlarını daha çok çatıp sinirle tısladı.

"Ne hissetiğin umrumda bile değil.Ben bir şeyi istiyorsam alırım.O yüzden baştan kaybedeceğin savaşlara girme."

Dediklerinden sonra laftan anlamadığını anlamış oldum.Zorda olsa büyük çabalarla kollarının arasından çıkabilmiştim.

"Psikopat herif.Sen ne kadar aşşağılık bir adamsın ya!İstemiyorum diyorum nesini anlamıyorsun!?"

Dediklerim biraz ağır olacak ki öfkeyle üzerime doğru gelmeye başladı.Geri geri yürümeye daha doğrusu ondan kaçmaya çalşıyordum.O her bir adım attığında bende aksine geriye doğru adımlıyordum.Birkaç adım attıktan sonra bir ayağımı boşlukta hissetim.Tam arkama doğru bakacağım sırada bedenimin savrulduğunu ve belimde bir el hissettim.

Her şey sadece birkaç saniyede olmuştu.Ben tam uçurumdan düşeceğim zaman Miraç kollarını bana sararak bunu engellemişti.

Hızlı hızlı nefesler alıp nabzımı normallemeye çabalıyordum.İstemsizce ona sıkı sıkı sarılıp az önceki yaşanları unutmak istiyordum.

"Benden kaçtığın her adımda sonun hep bu uçurum gibi olacak"

Kulağıma fısıldadığı sözler üzerine ona sardığım kollarımı hemen çektim.

"Neden ben?Eminim ki elinin altında bir sürü kadın vardır.Onca kişinin arasından niye bana taktın?Hem ben sana göre değilim.Aramızda dağlar kadar fark var."

Bir süre öylece baktıktan sonra dudakları aralandı konuşmak için.

"Çünkü"dedi ve durdu bir süre.

"Çünkü sorun gözlerin.Gözlerine her baktığımda içinde kayboluyorum.Baktıkça bakasım var mavilerine"dedi gözlerime bakarak.

Kafasını boynuma gömüp derince bir nefes aldı.

"Çünkü bu kokuna müptela oluyorum delicesine."

Elleri yüzümde gezinmeye başladı.

"Çünkü çok masumsun.Söylesene dünya bu kadar kötüyken sen nasıl bu kadar saf ve temiz kalabildin?"

Gözleri öyle yoğun öyle tutkuluydu ki  bir an için inanasım geldi beni sevdiğine.

"Daha sayabileceğim o kadar çok neden var ki.Nasıl sevmiyim seni?Nasıl bakmıyım aşık olduğum bu gözlere."

Yutkundum sessizce.Bu adamın şakası yoktu.Karşımdaydı ve beni istiyordu.Ve almadanda pes etmeyecekti anlaşılan.

"Dediklerin zerre umrumda değil.Eğer amacının bu olduğunu bilseydim bir dakika bile yanında kalmazdım.Ama yine de çok geç kalmış sayılmam Bir daha seni yüzünü bile görmek istemiyorum."

Tam arkamı dönüp ilerleyecekken tekrardan kolumu tuttu.

"Bırak kolumu"Ama o tam tersi daha çok sıkıyordu.

"Sakın bir daha bana emir verme.Anlaşılan sen daha benim gerçek yüzümü görmemişsin.Sıkıntı yok.Anlatırız.İtaat etmesini öğreneceksin!"

BİRAZ KISA OLDU 🙏🙏🙏Kusura  bakmayın.

Çook vote+çook yorum=Yeni bölüm
Anlamışsınızdır umarım😉

Azıcık olan matematiğim sonunda bir işe yaradı:)😁Bir dahaki bölüme kadar hoşçakalın o zaman:)))