Άγγελος και Δαίμονας 2.Το φώς μέσα από το σκοτάδι.

Κεφάλαιο 1

Γειά σάς είμαι η Λυδία αν με θυμάστε. Πλέον είμαι κανονικός Άγγελος και έχουν περάσει 8 χρόνια από την αλλαγή μου. Έχω ένα μικρό γιό,τον μικρό μου άγγελο τον Μάριο.Ο ήλιος για ακόμα και φορά ανέτειλε και με έκανε να ξυπνήσω από τίς ακτίνες που χτυπούσαν από το παράθυρο μου στο πρόσωπο μου. Άνοιξα τα μάτια μου και σηκώθηκα βάζοντας οκλαδόν τα πόδια μου στο κρεβάτι, ακουμπώντας το κεφάλι μου στο προσκέφαλο του κρεβατιού και έβλεπα τον έρωτα μου,τον άνδρα τής ζωής μου να κοιμάται δίπλα μου. Έσκυψα ελάχιστα και τον παρατηρούσα. Παρατηρούσα τα πάντα πάνω τού. Τα υπέροχα χείλη του, την μύτη, τα βλέφαρα του, ακόμα και το σχήμα των φρυδιών του. Όσα χρόνια και να περάσουν ποτέ δεν πρόκειται να τον χορτάσω. Έχω την απόλυτη ευτυχία και την κρατάω σφιχτά στα χέρια μου. Άρχισα να σκέφτομαι διάφορα πράγματα, από το πότε που τον πρώτο γνώρισα μέχρι και σήμερα. Πόσα τραβήξαμε μαζί και τώρα είμαστε μαζί. Ο Αντώνης τότε άνοιξε τα μάτια του και ενώ το κοιτούσα έβαλε το δεξί του χέρι γύρω από το κεφάλι μου και με έσπρωξε προς αυτόν ενώνοντας τα χείλη μας και το φίλι μας από γλυκό έγινε βάθυ.Τοτε άνοιξε η πόρτα και μπήκε μέσα το μικρό μας αγγελάκι. Εμείς τότε σταματήσαμε ότι ξεκοινησαμε. Ενώ έτρεξε κατά  πάνω μας ενθουσίασμενος και φώναζε.
Μάριος: Μαμά, μαμά!!! Μου είπες ότι θα πάμε στο Λουνα Παρκ σήμερα.
Λυδία: Άγγελε μου ακόμα είναι 7:00 το πρωί.
Μάριος: Και ποτέ θα πάμε? Εγώ θέλω τώρα.
Λυδία:Θα σηκωθούμε, θα φάμε πρωινό θα κάνουμε μπάνιο και κατά της 12:00 αφού έρθει και η Αγγελική με τους θείους σου , τότε θα πάμε στο Λουνα Παρκ.
Μάριος: Θα έρθει και το χάζο?
Λυδία: Μάριε πώς μιλάς έτσι για την Αγγελική? Τρόποι εμείς οι Άγγελοι δεν λέμε τέτοια λόγια.
Μάριος: Δεν μου αρέσει η Αγγελική.

Λυδία pov
Το είπε τόσο γλυκά και ναζιάρικα βάζοντας τα χέρια του σταυρωτά στο στήθος τού που ήθελα να τον πιάσω να τον ζουλύξω και να το φάω στα φιλιά. Αλλά η συμπεριφορά του είναι λίγο ξεχωριστή. Τον έπιασαν από τούς ώμους και του εξήγησα ότι πρέπει να τα πάει καλά μαζί τής με όσο αυστηρό τόνο μπορούσα να του έχω εκείνη την ώρα.
Αντώνης: Αγάπη μου μην το μαλώνεις είναι ακόμα 8 χρόνων παιδί.
Λυδία: Πρέπει από τώρα να μάθει ωραία και κανόνες.
Αντώνης: Πρέπει να έχει και βούληση και απόψεις.
Λυδία: Αφού πρώτα πρώτα μάθει αυτά τα δύο.
Μάριος: Μπαμπά?
Αντώνης: Ναι γιέ μου?
Μάριος: Μαλώνετε τώρα?
Λυδία: Όχι.
Αντώνης: Ναι.
Μάριος: Αποφασίστε τι από τα δύο γιατί με μπερδέψετε.
Λυδία: Δεν μαλώνουμε παιδί μου, απλά η απόψεις μας είναι διαφορετικές για το πώς πρέπει να μάθεις κάποια πράγματα και το πώς εμείς πρέπει να σε αναθρεψουμε.
Μάριος: καλά πάω να παίξω.
Λυδία: Στάσου που πάς?
Μάριος: Πάω να παίξω στο play stesion.
Λυδία: Όχι ούτε να το σκέφτεσαι. Τώρα θα σηκωθεί ο μπαμπάς σου και θα πάτε να κάνετε μπάνιο.
Αντώνης: Μπα τι μας λες.