Άγγελος και Δαίμονας 2.Το φώς μέσα από το σκοτάδι.

Κεφάλαιο 31

Alece pov
Μόλις έπεσε πάνω στον Steven κοκαλοσα. Δεν το περίμενα να έρθεις μίας που ήταν φυλακή. Με σήκωσε και μου έκλεισε το μάτι χαμογελοντας μου. Αμέσως μάλωσε τον Tony.
Steven: Tony πάλι δεν πίνεις το φάρμακο σού?
Tony: Περίμενα εσένα.
Steven: Μάλιστα!!! Δεν είναι όμως ευγενικό να κουράζεις την καλεσμένη μάς που ήρθε για να σας προσέχει?
Amalia: Για ποίο λόγο να μας πρόσεχει η Alece?
Alece: Πίστεψε με αυτό ρώτησα και εγώ όταν με πήρε τηλέφωνο και τότε γελάσαμε.
Steven: Βλέπω τα πάτε καλά εσείς. Και έλεγε κάποιος ότι δεν τα πάει καλά με τα παιδιά?
Amelia: Τι παιδιά? Εγώ παιδί?
Alece: Εμένα δεν με συμφέρει να μιλήσω εδώ.
Amelia: Τί? Θα σε πνίξω. Τώρα θα δεις.

Steven pov
Άρχισε να την κυνηγάει γύρω από εμένα και ύστερα στο σαλόνι και ο Tony από πίσω να λέει "θέλω και εγώ να παίξω κυνηγητο". Τότε γέλασα με την καρδιά μου, μετά από πολύ καιρό όταν είδα την Alece να πέφτει και Amelia από πάνω με ένα μαξιλάρι του καναπέ να την βαράει και ο Tony να λέει " Όχι! Μην βαράς την γυναίκα μου!!!. Τότε η Amelia σταμάτησε να την βαράει και ο Tony την αγκάλιασε και την φίλησε στο μάγουλο.
Alece: Τώρα που παίξαμε ας το πούμε το φάρμακο.
Tony: Ναι τώρα που ήρθε ο Steven ναι.

Steven pov
Ο Tony ήπιε το φάρμακο και τον έβαλε η Amelia για ύπνο μαζί με την Alece μίας και χωρίς αυτή δεν πήγενε να κοιμηθεί. Εγώ ετοίμασα το τραπέζι και πήγα να κάνω μπάνιο και να αλλάξω. Αφού έκανα ένα δροσιστικό και χαλαρότηκο μπάνιο, φορέσετε μια μαύρη φόρμα και μια μπλούζα με ραντες και βγήκα έξω με την πετσέτα σκουπίζοντας τα μαλλιά μου και πήγα στην κουζίνα για να περιμένω τα κορίτσια να φάμε. Ακόμα ήταν στο δωμάτιο του Tony οπότε έβαλα στο ποτήρι νερό και γύρισα για να το πιω με την άνεση μου ενώ σκουπιζα τα μαλλιά μου με την πετσέτα. Τότε είδα την Alece να κάθεται σε μια καρέκλα και ενώ είχε πάρει το πιρούνι για να φάει είχε μείνει να κοιτάει.

Alece pov
Ήμασταν στο δωμάτιο με του Tony και του διάβαζε παραμύθι η Amelia και εγώ απλά κοιτούσα πόσο γλυκιά οικογένεια είναι. Μακάρι να είχα και εγώ αναμνήσεις τόσο ωραίες και γλυκές. Ελάχιστες θυμάμαι με την μητέρα μου. Ο Tony ήταν έτοιμος να κοιμηθεί ίσα, ίσα που είχε τα ματάκια του ανοιχτά και σηκώθηκα να βγω έξω σιγά, σιγά για να πάω στην κουζίνα να πίω νερό και εκεί που σκουπιζα λίγο από τα δάκρυα μου είδα τόν Steven γυρισμένο ο οποίος είχε είδη κάνει μπάνιο και να πιάνει από το ντουλάπι ένα ποτήρι. Έβλεπα την γυρισμένη γυμνασμενη παλάτι του που την στόλιζε μια μαύρη κολλητή μπλούζα με ραντες, στο κάτι μέρος μια φόρμα παντελόνι και τα μαλλιά να τρέχουν σταγόνες νερό πάνω στους ώμους του. Εγώ κοίταξα από αμηχανία το φάει στο τραπέζι για να μην πάθω συγκοπή και κάθησα να φάω. Ενώ περνά το πηρούνι με τα μακαρόνια και βέβαια δεν θα άφηνα φαγητό εγώ χωρίς να φάω και όπως έλεγε και η μητέρα μου όταν βλέπεις φάει κάτσε και φάε και όταν βλέπει καυγά για ξύλο φύγε με ελαφρά πηδηματακια. Τότε ενώ έπινε το νερό γύρισε και ακουμπούσε το σώμα του στο μπαγκο τής κουζίνας ενώ σκούπιζε τα μαλλιά του και το καρυδι του πήγενε πάνω κάτω με το ρυθμο που καταπίνε το νερό. Εγώ εκεί έμεινα για τα καλά σαν κέρινο άγαλμα με το πιρούνι στο χέρι και τα μακαρόνια να κρέμονται.
Steven: Ο μικρός κοιμήθηκε?
Alece: Ναι! Ναι!!!.
Steven: Η αδερφή μου πήγε για ύπνο?
Alece: Ναι! Ναι!!!
Steven: Μόνο ναι, ναι ξέρεις να λές?
Alece: Ναι! Ναι!!!
Steven: Okay! Ξέρω ότι είμαι ωραίος, όμως μπορεί να μην λες Ναι! Ναι!!!.
Alece: Ώπα Τί?
Steven: Τι άκουσες εσύ?
Alece: Είσαι πολύ ψώνιο όμως έτσι?
Steven: Έτσι όπως είχες μείνει να κοιτάς και το μυαλό σου επικοινωνούσε με τον Άρη και έλεγε μόνο ναι, ναι σαν κασετόφωνο που κόλισε η βελόνα τι να κάνω και εγώ ο άνθρωπος.
Alece: Απλά νόμιζα ότι μου έλεγες για το θέμα με την φυλακή του ψυθίρισα και επίδη δεν με ενδιέφερε σου έλεγα Ναι!
Steven: Okay! Αν δεν σε εδιαφέρω γιατί δεχτείκες να προσέχεις τα αδέρφια μου?
Alece: Γιατί όταν είπες για τους γονείς σου θυμίθηκα ότι και εγώ είμαι στην ίδια θέση με εσένα κάπως.
Steven: Τι εννοείς?
Alece: Ότι και εγώ δεν έχω γίνεις. Η μητέρα μου πέθανε στα 5 και πότε δεν έχω γνωρίσει τον πατέρα μου γιατί άφησε την μητέρα μου πριν γεννήθω.
Steven: Δεν το ήξερα. Λυπάμαι πολύ.
Alece: Δεν χρειάζεται να λυπάσαι το έχω ξεπεράσει.
Steven: Φάε εσύ και εγώ πάω να δω τα αδέρφια μου και να αφήσω την παιτσετα στο μπάνιο.

Alece pov
Ναι το έχω ξεπεράσει όλο το θέμα αλλά, υπάρχει και ένα αλλά. Φοβάμαι μην ξεχάσω και τις ελάχιστες αναμνήσεις που ήταν με την μητέρα μου. Τέλος πάντων και τώρα που το θυμήθηκα, άκου εκεί το ψώνιο της κοινωνίας τι λέει το στόμα του. Όμως δε έχει και άδικο τόσο ωραίος που πεθάνεις. Συγκεντρώσου Alece τι να κοιτάξει από μια σας εσένα? Ένα ορφανό που κλέβει για να ζήσει και να κάνει το όνειρο της. Έτσι όπως είναι αυτός με τα γαλαζοπράσινα μάτια του, τα μαύρα μαλλιά του, τα φουσκωτά χείλια του και το τέλειο γυμνασμενο του, θα πρέπει να έχει όλα τα μοντέλα στα πόδια του. Τότε ήρθε κάθησε στο τραπέζι και άρχισε να τρώει.

Steven pov
Ενώ έβαλα την πετσέτα στο καλάθι με τα απόλυτα πήγα αμέσως πάνω για να δω τι κάνουν τα μικρά για να έρθει να φάει η Amelia, όμως όταν άνοιξα την πόρτα του δωματίου του Tony είδα να κοιμούνται αγκαλιά και πήγα να τους σκεπάσω για να είναι ζεστά. Πήρα το βιβλίο από τα χέρια τής Amelia και αφού τους σκέπασα τούς έδωσα και ένα φίλη για καληνύχτα.
Κατέβηκα κάτω και πήγα στην κουζίνα ενώ κάθησα στο τραπέζι άρχισα να τρώω το φαγητό μου. Εκεί που έτρωγα άνοιξα το κινητό και είδα την ώρα,ηταν 23:30 και τότε μου ήρθε μια ιδέα εφόσον είχε πάει πολύ αργά και ήμουν κουρασμένος και ψυχολογικά πεσμένος.Λοιπον επειδή είναι πολύ αργά για να σε πάω στο σπίτι και επισεις είμαι πτώμα από την κούραση και ψυχολογικά πεσμένος λέω να κοιμηθείς εδώ στο δωμάτιο τής Amelia μίας και κοιμάται με τον Tony.
Alece: Δεν χρειάζεται θα φάω και θα πάω Μονρό στο ορφανοτροφείο.
Steven: Τί? Ορφανοτροφείο? Νόμιζα πως....
Alece: Όχι δεν έχω σπίτι,αν και τώρα άλλαξαν τα πράγματα. Η Αγγελική μου είπε να πάω να μείνω μαζί τής.
Steven: Μάλιστα. Παντός δεν υπάρχει περίπτωση ενώ κοίταξες τα αδέρφια μου και εξάλλου μπορεί να με παρακολουθεί ο Ρίο οπότε δεν θέλεις προβληματά όπως την τελευταία φορά?
Alece: Καλά αφού το θέτεις έτσι θα κάτσω για να μην έχω πρόβληματα όπως είπες.
Steven: Εγώ έφαγα αν έφαγες Νάντα μαζέψω?
Alece: Ναι έφαγα. Ευχαριστώ πολύ για το φάει και για την διαμονή μου εδώ.
Steven: Τίποτα μικρή. Αν θέλεις να κάνεις μπάνιο Πήγενε έχει καθαρές πετσέτες, ζεστό νερό και θα σου φέρω και ρούχα να βάλεις.
Alece: Ευχαριστώ πολύ. Είμαι και από το νοσοκομείο άστα.
Steven: Πήγενε μέχρι να πλύνω τα πιάτα και θα σου φέρω και τα ρούχα.
Acele: Και πάλι ευχάριστω.

Steven pov
Έτρεξε προς το μπάνιο και μπήκε μέσα. Εγώ έπλυνα τα πιάτα και ύστερα πήγα στο δωμάτιο μου και πήρα ένα παντελόνι φόρμα και Μάι φούτερ μπλούζα τα οπιο μικρά νούμερα που είχα πει 2 χρόνια και κατέβηκα να τής τα πάω.

Γειά σας. Είχα καιρό να γράψω εδώ μιας και βλέπω ότι δεν διαβάζουν παλαιόν όσα άτομα διάβαζαν στην αρχή. Μπορεί να ξενερωσατε με το θέμα του βιβλίου. Τέλος πάντων νέο κεφάλαιο ανέβηκε και έρχεται επομενο το βράδυ. Τα λέμε τότε 😍❤️😘❤️ . Επίσης θέλω να ευχαριστήσω τους αναγνώστες που διαβάζουν ακόμα το βιβλίο αυτό και αυτός που με ακολουθούν στο προφίλ μου στο wattapt😍😘❤️.