Άγγελος και Δαίμονας 2.Το φώς μέσα από το σκοτάδι.

Κεφάλαιο 20

Αγγελική pov
Ξύπνησα απότομα από το σπαστικό μίας μηχανής όμως ο εφιάλτης που είδα ήταν πιο τρομαχτικό. Όμως έκανα ένα λάθος είπα φωναχτά το όνομα του Μάριου μπροστά στον Will. Εκείνος όμως δεν είπε τίποτα είτε γιατί δεν το άκουσε ή είτε γιατί δεν θέλεις να μου μιλήσει για αυτό το θέμα που συζητάμε πολύ πρίν τα φτιάξουμε. Πήγαμε κατευθείαν σπίτι ενώ είχε σουρουπώση. Όταν φτάσαμε η Ασπρούλα μας έκανε παιχνίδια. Πήγα να την ταΐσω και ύστερα έπαιξα λίγο μαζί της. Ο Will χωρίς να πεις κάτι είχε καθήσει στον καναπέ και έψαχνε να δούμε μια ταινία. Το περιβάλλον ήταν πολύ αμήχανο για πρώτη φορά. Το ξέρω ότι το άκουσε. Όμως δεν μπορώ να ξεχάσω τον Μάριο. Όχι δεν μπορώ. Του έχω δώσει μια υπόσχεση και εξάλλου είναι ξάδερφος μου. Πρέπει να το φτιάξω το θέμα. Πήγα στην κουζίνα και άνοιξα τα ντουλάπια τα οποία είχαν κάποια γαριδάκια και πατατάκια. Πήρα ένα σακουλάκι πατάκια γαριδάκια και μια κοκάκολα από το ψυγείο και κάθησα δίπλα τού. Έπρεπε να του εξηγήσω του Will για το θέμα που δημιουργήθηκε στο πάρκο, αλλά πώς θα αρχίσω. Κοιτούσα την ταινία που βλέπαμε από αμηχανία για να μπορέσω να του εξηγήσω χωρίς να τον κοιτάω. Ξέρεις Will πρίν εγώ είδα ένα...και τότε με φίλησε. Το μόνο που είπε είναι απλά μια λέξεις. Καταλαβαίνω. Μετά από αυτό ηρεμίσα για τα καλά και έτσι κατέληξα να μην δώ όλοι την ταινία γιατί αποκοιμήθηκα.

William pov
Ακόμα μετά από τόσα χρόνια δεν έχει ξέχασει αυτόν τον Ακατανόμαστο τον Μάριο. Δεν μου αρέσει να έχω διαφορες μαζί τής, μου αρέσει τόσο πολύ και θα κάνω τα πάντα για αυτή. Επίσης δεν ήθελα να ειποθεί κάτι περάσετε μια βδομάδα χωρίς να την δω και Μάι βδομάδα με δυσκολείες για εκείνη. Την είδα να κοιμάται στην αγκαλιά μου και έπρεπε να την αφήσω για να γυρίσω, οπότε σηκώθηκα σιγά, σιγα για να μην την ξύπνησω με την Ασπρούλα και την σκέπασα με μένα σεντόνι που βρήκα σε ένα από τα δύο δωμάτια πάνω. Ύστερα την φίλησα και έφυγα.

               Την επόμενη μέρα.
Steven pov
Το πρωί ήρθε γρήγορα για ακόμα μία μέρα. Σηκώθηκα έκανα ένα μπάνιο, ξυρίστηκα, έβαλα μια μαύρη φόρμα και μια άσπρη φανέλα. Ύστερα πήγα κάτω ώστε να κάνω πρωινό ενώ τα μικρά κοιμόντουσαν. Έχω να σκεφτώ πολλά όπως αν θα πάω στο ραντεβού αυτού του τύπου. Δεν ξέρω κάν για τι δουλειά με θέλει? Δεν ξέρω τίποτα για αυτόν? Μάλλον δεν θα πάω θα ψάξω για άλλη δουλειά.

Amelia pov
Ήμουν στο κρεβάτι και κοιτούσα τις φωτογραφίες τών γονιών μου. Είναι μια βδομάδα που πεθάναν και μου  λείπουν τόσο πολύ. Εκεί που κοιτούσα την φωτογραφία που ο πατέρας και η μητέρα μου κρατάνε τον Tony ενώ εγώ με τον Steven ήμασταν δίπλα τους, δάκρυα ξεχείλιζαν από τα μάτια μου ώσπου η πόρτα χτιπησε και μπήκε μέσα ο Tony σε άσχημη κατάσταση. Δεν μπορούσε να σταθεροποιήσει την ανάσα του. Είχε βάλει το χέρι του πάνω στο στήθος του και με κόφτες ανάσες βαριά ανασταίναζε. Τον είχε ποιασει η κρίσει του άσματος. Άμεσος σκούπισα τα δάκρυα μου και πήγα κοντά του. Tony που είναι το φάρμακο σού?
Tony:A.. Amelia δεν το βρ.. βρίσκω. Τον πήρα και τον έβαλα στο κρεβάτι μου. Έψαξα να βρώ στα συρτάρια μου μήπως είχα κανένα φάρμακο, αλλά τίποτα. Έτρεξα γρήγορα στο δωμάτιο του αδερφού μου του μεγάλου, όμως δεν ήταν εκεί. Τότε κατέβηκα κάτω όπου τον είδα να μάς φτιάχνει πρωίνο.
Steven:Τι τρέχεις και κάνεις σαν τρελή πρωί πρωί?
Amelia: Steven τον Tony τον έπιασε το άσμα του και το φάρμακο δεν το βρίσκω, ούτε έχω κάποιο αποθηκευμένο.