Άγγελος και Δαίμονας 2.Το φώς μέσα από το σκοτάδι.

Κεφάλαιο 2

Στην φώτο προφίλ είναι τα μάτια του Μάριου. Δεν μπορούσα να το βρω σε ανδρικό πρόσωπο.Φανταστειτε ότι είναι Αντρικά μάτια.😍😍😍

Λυδία pov
Καθόμασταν στο σαλόνι εγώ ο Αντώνης και ο Μάριος περιμένοντας την Καρολίνα,τον Στράτο και την Αγγελική.Εγω διάβαζα ένα βιβλίο στο καναπέ, ενώ ο Μάριος με τον Αντώνη έπαιζαν και διασκέδαζαν στο play stesion. Σε μια στιγμή ο Μάριος έκανε ζαβολιά στο παιχνίδι με τους άγωνες αυτοκινήτων που παίζανε,τρακάροντας το αυτοκίνητο του πατέρα του. Ο Αντώνης κάνοντας τον θυμωμένο και τον αδικημένο άρχισε να τον γαργαλάει.Αμεσος πήρα το κινητό και άρχισα να βγάζω αναμνηστικές φωτογραφίες. Τότε χτύπησε το κουδούνι και σταμάτησαν ότι κάνανε πιάνοντας τις κονσόλες γυρνοντας στο παιχνίδι,ενώ εγώ πήγα να ανοίξω την πόρτα.Στην πόρτα αντίκρισα μια διστακτική Αγγελικούλα.Γεια Αγγελικούλα μου.
Αγγελική: Γειά θεία Λυδία.
Λυδία:Οι γονείς σού?
Αγγελική:Στο σπίτι έρχονται.
Λυδία: Καλά κορίτσι μου. Έλα περνά μέσα.
Αγγελική: Ευχαριστώ πολύ.

Λυδία pov
Πήγα να κλείσω την πορτα και άκουσα την φωνή τής Καρολίνας να φωνάζει.
Καρολίνα: Λυδία ερχόμαστε και εμείς.
Λυδία: Άντε θα νυκτόσουμε.
Στράτος: Okay φτάσαμε. Σιγά αδερφούλα μου πώς κάνεις έτσι?
Λυδία: Έχω ένα μπόμπιρα που ανυπόμονη απο το πρωί.
Στράτος:Ο Αντώνης?
Λυδία: Παίζει με το μικρό. Ελάτε περάστε μέσα.

Καρολίνα pov
Μπήκαμε μέσα και κάθισαμε στο σαλόνι.Ο Αντώνης έπαιζε με τον Μάριο και ο Στρατός έτρεξε δίπλα στην πολυθρόνα απέναντι από τον Αντώνη.Εγω κάθησα στον καναπέ με την Λυδία. Παρατηρούσα την ατμόσφαιρα γύρο μας, που ήταν τόσο χαρούμενη και διασκεδαστική. Το μόνο κατσουφιασμενο μουτράκι που έβλεπα ήταν της Αγγελικής. Αν και ήξερα ότι όλο αυτό είναι γιατί δεν συμπαθεί τον Μάριο.

Αγγελική pov
Ήμουν στο καναπέ και ασχολιόμουν να το κινητό. Σε μερικά διαστήματα έβλεπα τον Μάριο και τον πατέρα του που έπαιζαν και γελάγανε. Παρατηρούσα τον θείο Αντώνη και είχε ντυθεί τόσο ωραία. Είχαν το ίδιο γούστο πάνω κάτω με τον πατέρα μου. Έχει βάλει ένα μπορντό πουκάμισο και ένα μαύρο τζίν με ελάχιστα σκισίματα. Η θεία Λυδία είχε ντυθεί με μια φούστα λίγο πάνω από το γόνατο σε μαύρο χρώμα και ένα άσπρο πουκάμισο.Ενω τα μαλλιά τής τα είχε πιάσει μια πλαγιά αλογοουρά. Πάνω κάτω με της μαμάς μου. Η μανούλα μου είχε ένα μαύρο ωραία παντελόνι, ενα άσπρο πουκάμισο και τα μαλλιά της τα είχε ίσια να πέφτουν στους όρμους τής.Τα μάτια μου πέσαν και τον Μάριο. Από ότι είδα είχε ντυθεί ωραία. Έχει φορέσει ένα τζίν με σκισίματα και ένα φούτερ ανοιχτό μπλέ.Ξαφνηκα εκεί που έχασε με κοίταξε με αυτά τα βαθιά μπλέ μάτια του τα οποία καρφώθηκαν με τα δικά μου γαλανά. Αφού κάθίσαμε λίγο και συζητήσαμε κατά τής 4 το απόγευμα πήγαμε στο Λουνα Παρκ. Όταν φτάσαμε ψάχναμε κάθε μέρος και καφετέρια για να κάτσουμε, δηλαδή η μεγάλη. Επιτέλους καθίσαμε σε μία καφετέρια, αλλά δεν πρόλαβα να κάτσω στο τραπέζι και ο Μάριος με βούτηξε για να πάμε στα παιχνίδια. Ούτε κάν με ρώτησε αν θέλω η δεν θέλω. Ακολουθούσα τον Μάριο όπου και να πήγενε.Δεν μπορούσα να κάνω και αλλιώς. Ξαφνικά σταματάω και γυρνάει και με κοιτάει απόρημενος. Δεν άντεξα και του μίλησα. Μάριε βαρέθηκα να σε ακολουθώ, έχουμε κάνει βόλτα όλο το Λουνα Παρκ και εσύ ακόμα να αποφασίσει που θα μπεις. Αν δεν μπορείς να διαλέξεις, να διαλέξω εγώ για σένα?
Μάριος: λέω να πάμε στην ρόδα. Εσύ τι λες?
Αγγελική: Μια χαρά είναι.
Μάριος: Okay πάμε.