Άγγελος και Δαίμονας 2.Το φώς μέσα από το σκοτάδι.

Κεφάλαιο 27

Αγγελική pov
Δεν είχα πάρει τίποτα χαμπάρι έτσι προβληματισμένη που είμαι αυτή την στιγμή. Καθόταν και με κοιτούσε με ένα δίσκο στο χέρι. Είδα να κρατάει το πρωινό στα χέρια του προφανώς θα ήθελει να αρνηθώ για να με κάνει κάνει ρεζίλι, να μου υποτιμήσει την νοημοσύνη μου λέγοντας ότι είναι για αυτόν το πρωινό που κρατούσε στα χέρια του, όμως για έκπληξη του δεν θα του κάνω την χάρη αυτή.
Ρίο: Ορίστε σου έφερα να φας.
Αγγελική: Δεν θέλω τίποτα από εσένα. Θέλω να φύγω από εδώ!
Ρίο: Δεν φτάνει που σε βοήθησα αντί αν σε σκοτώσω, στους έκανα και πρωινό από πάνω και εσύ παίζεις με την υπομονή μου.
Αγγελική: Πρώτον δεν ζήτησα να με σώσεις ή να με βοηθήσεις! Και δεν θα το έκανα ποτέ να ζητήσω από ένα μαφιόζο που έχει συμμορία να με σώσει! Δεύτερον δεν σου ζήτησα πρωινό! Και τρίτον και μην μου ρίχνεις σε έμενα το τρέξιμο! Ααα και να με σκοτοσεις θα ήθελα να το δω αυτό γιατί θα έχει πλάκα. ( Τότε έριξε το δίσκο κάτω και ήρθε με ύφος και νεύρα προς το μέρος μου).
Ρίο: Αν θέλεις το κανονίζουμε εδώ και τώρα δεν έχω κανένα πρόβλημα? Θέλεις να πεθάνεις με πνιγμό από τα χέρια μου, με ξυλοδαρμό μέχρι θανάτου φυσικά και αυτό θα το ευχαριστηθο πολύ να σε ακούω ως στην τελευταία ανάσα σου? Ή να σε κόψω κομμάτια για να μην σε αναγνωρίζουν ΕΕΕ!!! ΠΙΟ ΑΠΟ ΌΛΑ?

Αγγελική pov
Ενώ ήρθε τόσο κοντά μου και μου είπε τρεια είδη διεστραμμένου θανάτου που θα μου έκανε ώστε να διαλέξω, είχα μείνει κόκαλο. Προσπαθούσα όσο γίνετε να ανάγνωεισω τα συναισθήματα μου μην αλλάξει το χρώμα των ματιών μου σε μοβ από το φόβο που μου διμιουργουσε κάποιος που είχα να νιώσω 13 χρόνια λαό τον Μάριο. Βέβαια σε τέτοιες καταστάσεις είναι δύσκολο, αλλά είμαι εντάξει.Πώς ένας άνθρωπος είναι έτσι σαν Ακανομαστος? Πώς? Μήπως είναι? ΌΧΙ αυτό δεν γίνετε δεν έχει αλλάξει τόση ώρα το χρώμα των ματιών του σε κόκκινο των Ακατανόμαστων. Παραμένει καφέ σκούρο. Δεν μπορώ να καταλάβω τίποτα. Τότε για να μπορέσω να ξεφύγω προσπάθησα να του ρίξω άλλη μια κλωτσιά στα παπάρια του, όμως εκείνος το κατάλαβε ενώ έποιασε το πόδι μου με τα δύο πόδια του το όπιο δικό μου ήταν ανάμεσα τους. Εγώ έκανα κίνηση να φύγω δεν μπόρεσα με αποτέλεσμα να κάνω εκείνο και εμένα ασταθείς και να πέσουμε κάτω με αποτέλεσμα να κλείσω τα μάτια μου γιατί ήξερα ότι θα χτυπήσω το κεφάλι μου πάλι. Όμως δεν ένιωσα όσο πόνο νόμιζα και άνοιξα τα μάτια μου. Εκείνος ήταν ακριβώς από πάνω μου με το ένα χέρι ντεντομενο στο πάτομα για να έχει αντίσταση και το άλλο πίσω από το κεφάλι μου να το κρατάει. Έμεινα να τον κοιτάω. Μετά από λίγα δευτερόλεπτα ξυπνισα. Φύγε του είπα από πάνω μου και τον έσπρωξα ενώ έπεσε στο πάτωμα. Σηκώθηκα και πήγα να φύγω, έτρεχοτας ανέβηκα τίς σκάλες και όμως τότε μπήκε μπροστά μου πριν ανοίξω την εξώπορτα.
Ρίο: Δεν μου απάντησες! Με τι θέλεις να σε σκοτόσω? Με ποιο τρόπο?
Αγγελική: Δεν φοβάμαι ξέρεις! Ααα και αν ήθελες να με σκοτοσεις όπως λές θα το είχες κάνει στο στενό μέσα στο σκοτάδι και όχι να με φέρεις εδώ! Επίσης το έκανες για τον εαυτό σου γιατί από ότι φαίνεται θά έβρισκες τον μπελά σου. Άνοιξα την πόρτα και έφυγα ενώ τον άφησα σύξιλο.

Ρίο pov
Ένω μου είπε όλα αυτά και την άκουγα σαν μάλακας που είχα μείνει και την κοιτούσα σαν παγάκι έφυγε αφήνοντάς με σάν νά έμεινα με την πούτσα στο χέρι μου. Δεν είχα τι να πω. Τα νεύρα μου δεν ήταν καλά καθόλου αυτή την στιγμή. Ήλπιζα να φοβηθεί και να με παρακαλεί να την αφήσω ή έστω να πεις ευχαριστώ. Την άλλη φορά στο εμπορικό κέντρο ήθελε να πάω εγώ ευχαριστώ για την καλή τής πράξει που μου έφερε το κινητό και τώρα δεν είπε τίποτα από ότι περίμενα. Όσο την σκεφτόμουνα τόσο τα περνά άσχημα με τον εαυτό μου που δεν την καθάρισα. Δεν θα μου ξεφύγει εύκολα αυτή. Είναι να μην βάλω στο μυαλό μου κάτι ΧΑ! Την έχει γαμήσει. Θα πάρω την μηχανή για να κάνω καμιά βόλτα να ξεχαστώ γιατί θα τα σπάσω όλα εδώ. Πήγα στο γκαράζ και έβαλα μπρος στο πέρασμα μου παραλίγο να πατήσω το γέρο που μου έδωσε τα κλειδιά.

Αγγελική pov
Επιτέλους κατάφερα να φύγω από εκείνο το σπίτι. Περπατούσα στο πεζοδρόμιο για το σπίτι και από ότι φαίνεται είναι εδώ γύρο στην γειτονία. Ευτυχώς για μένα γιατί δεν θα αντέξω για πολύ να περπατήσω. Πέρασα μέσα από το πάρκο για να πάω πιο γρήγορα. Έπρεπε όμως να περάσω την λεωφόρο πρώτα που με χώριζε από το πάρκο. Αφού είδα ότι είναι πράσινο για τούς πεζούς και κόκκινο για τα αυτοκίνητα πέρασα, όμως πηγενα τόσο αργά επειδή πονούσα που πήγε να με πατήσει αμάξι αφού κατέληξα στην μέση τής λεοφορου με τα αμάξια να έχουν ξεκινήσει την πορεία τους. Κατάφερα με το ζόρι να περάσω. Όταν έφτασα έξω από το σπίτι είδα τον αδελφό μου να περιμένει με ένα σάκο στο χέρι του. Αμέσως εκείνος ήρθε και με αγκάλιασε από την χαρά του. Εγώ στην κίνηση αυτής της αγκαλίας πόνεσα και τον έσφιξα στο καρπό του πολύ δυνατά. Εκείνος κατάλαβε ότι δεν πάει κάτι καλά και αρχίσει τις ερωτήσεις.
Σάκης: Άγγελικη έγινε τίποτα? Γιατί πονάς?
Αγγελική: Τίποτα το ιδιαίτερο απλά η αποστολή μου είναι κάπως δύσκολη, αλλά μην ανησυχείς τα καταφερνο.
Σάκης: Ναι το βλέπω αυτό. Είσαι έτοιμόροπη  να πέσεις και να σωριαστής.
Αγγελική: Αυτό δεν είναι τίποτα. Εσύ πώς τα πας?
Σάκης: Η μαμά με έστειλε για να δεί αν είσαι καλά γιατί ο Will έχει δουλειές με κάτι μαθητές που του ανέθεσε ο θείος.Ουτε μια φορά δεν ήρθες να μάς δεί τις δύο βδομάδες. Αδερφή είσαι εσύ?
Αγγελική: Καλά, καλά τώρα είσαι εδώ και στο υπόσχομαι θα έρχομαι ποίο συχνά. Πάμε μέσα?
Σάκης: Ναι πάμε γιατί έχω να φτιάξω και τα πράγματα.
Αγγελική: Ποια παραγματα?
Σάκης: Για το Σάββατοκύριακο. Θα μείνω εδώ.
Αγγελική: Αλήθεια? Και τον αγκάλιασα.
Σάκης: Αλήθεια!!! Πάμε μέσα τώρα.

Ηλικίες ηρώων:
Ρίο-Μαριος 20 χρόνων.
Αγγελική 20 χρόνων.
William 22 χρόνων.
Steven 18 χρόνων.
Tony 5 χρόνων
Amelia 12 χρόνων.
Alece 16 χρόνων.
Σάκης 13 χρόνων.

Αυτό το κεφάλαιο είναι λίγο ΠΙΟ μικρό από αύριο θα έρθει και το άλλο. Παρεμπιπτόντως ο Ρίο είναι σαδιστής και η Αγγελική τον τάπωσε. Τα λέμε στο επόμενο. 😍❤️