Άγγελος και Δαίμονας 2.Το φώς μέσα από το σκοτάδι.

Κεφάλαιο 14

Αγγελική pov
Η μητέρα μου μου τράβηξε το σεντόνι και το καλοκαιρινό αεράκι με πλημυρίσε. Σηκώθηκα ίσα, ίσα να πάρω το σεντόνι και να ξανά σκεπαστό, αλλά όχι δεν θα μου έκανε το χατίρι. Έπιασε την μία άκρη και εγώ κρατούσα την άλλη και ενώ ήταν πρωί αρχίσαμε να μαλώνουμε ποιός θα πάρει το σεντόνι. Ρε μάνα άσε το σεντόνι.
Καρολίνα: Όχι δεν το αφήνω πρέπει να σηκωθείς.
Αγγελική: Ωωω ρε μαμά έλεος, άσε με είναι Κυριακή.
Καρολίνα: Πρέπει να σηκωθείς να πλυθείς, να ντυθείς,να φάς γιατί σε περιμένουν οι Ανώτεροι να σου μιλήσουν.
Αγγελική: Τι? Μα γιατί? Για πιο λόγο? Εσύ πρέπει να ξέρεις. Μαμά γιατί με θέλουν?
Καρολίνα: Μπα!!! Δεν σου λέω. Θα τα μάθεις όλα στην ώρα τους. Άντε σήκω.
Αγγελική: Καλά... Καλά θα σηκωθώ.

Αγγελική pov
Σηκώθηκα έβαλα τίς παντόφλες μου και πήγα σιγά, σιγά στο μπάνιο να κάνω ένα χαλαρωτικό ντούζ, αφού πήρα τα απαραίτητα. Το νερό έτρεχε στο κουρασμένο σώμα μου και μου έδινε την αίσθηση χαλάρωσης και ξεκούρασης. Όταν τελείωσα έκανα μια ψηλή κοτσίδα αφήνοτας την φάτσα μου στο πλάι, βάφτικα ελαφριά και ύστερα πήγα στην ντουλάπα μου για να δω τι θα βάλω. Αποφάσισα να βάλω ένα κοντό αέρινο φόρεμα σε χρώμα γάλαζιο και ολοκλήρωσα το ντύσιμο με τίς μαύρες μπαλαρίνες μου. Εφόσον τελείωσα με την προετοιμασία κατέβηκα κάτω για να πιω καφέ. Εκεί ήταν η μητέρα μου και με περίμενε. Για να μην έχει πάει στην δουλειά και με περιμένη, πάει να πει ότι είναι κάτι σημαντικό για να με καλούν οι Ανώτεροι στην μεγάλη αίθουσα. Ενώ έβαλα καφέ στην κούπα και έκανα την κίνηση να πιω η πόρτα χτιπησε και πήγα να ανοίξω. Αχ η πρώτη γουλία από τον καφέ είναι ιερή. Όταν την άνοιξα έπαθα πλάκα. Ο Will κρατούσε μια ανθοδέσμη με τα αγαπημένα μου τριαντάφυλλα σε μπλε χρώμα.
Will:  Καλημέρα αγάπη μου. Αυτά για σένα,για το όμορφο λουλούδι τής ζωής μου.
Αγγελική: Ωωω ευχαριστώ Will, αλλά νομίζω τα παραλες.
Will: Όχι καθόλου και λίγα λέω.

Αγγελική pov
Άμεσος τον αγκάλιασα και τον φίλησα ενώ εκείνος έκανε πιο βάθυ το φίλι μάς βάζοντας τι γλώσσα του 👅. Μετά απο λίγα λεπτά πηγαμε στην κουζίνα όπου εκεί συζητούσαμε μέχρι να έρθει η ώρα για να δω τούς Ανώτερους. Μετά από 2 ώρες το πολύ ήμουν έξω από την αίθουσα. Στεκόμουν μπροστά από την τεράστια πόρτα της μεγάλης αίθουσας αγχωμένη, ενθουσιασμένη και πολύ χαρούμενη. Οι δύο φυλακές που στέκονταν αριστερά και δεξιά στην πόρτα ήταν εκείνη που είχαν έρθει μαζί.με τούς Ανώτερους για να πάρουν τον Μάριο. Επιτέλους αν με θέλουν για αυτό που νομίζω θα μπορέσω να ψάξω για τον Μάριο. Οι φρουροί άνοιξαν την πόρτα και μου επέτρεψαν να μπω μέσα. Όλα ήταν λευκά και οι κολόνες αριστερά και δεξιά ήταν από χρυσό. Στο κέντρο οι τρείς τεράστιοι Ανωτέροι και στα δεξιά η μητέρα μου με τον πατέρα μου και τον θείο μου. Τα πρόσωπα τούς τόσο λαμπερά, γεμάτα χαρά και περηφάνια. Υποκλίθηκα και περίμενα να μάθω για το τι με θέλανε.