Άγγελος και Δαίμονας 2.Το φώς μέσα από το σκοτάδι.

Κεφάλαιο 16

Ρίο pov
Ήμουν στα μαγαζιά και ψώνιζα όλα όσα ήθελα για την διαμονή μου εδώ. Μπήκα μέσα σε ένα εμπορικό για να ψωνίσω τρόφιμα και ποτά. Όταν τελείωσα με όλες τις μαλακίες που ήθελα κάθησα μέσα σε ένα φασφουντάδικο του εμπορικού για να φάω και να αράξω. Εκεί που καθόμουνα και παρατηρούσα τούς ανθρώπους πώς συμπεριφέρονται τα μάτια μου πέσαν πάνω σε μια κοπέλα με πολλές τσάντες στα χέρια της. Ήταν πολύ ωραία ντύμενη και πολύ χαρούμενη. Δεν έχω συνηθίσει με τέτοια στιλ γιατί τα δικά μάς στο κάτω κόσμο είναι ποιο εξστριμ και ελάχιστοι φοράνε εδώ. Από ότι κατάλαβα κώλοπαιδα, αλητάκια και μπάσταρδα που θέλουν να το παίξουν κάποιοι. Η κοπέλα όμως φορούσε μια φούστα αέρινη μίνι κόκκινη καρό,μια άσπρη κολίτη μπλούζα που αναδείκνυε τις στήθος τής και μαύρα τακούνια. Ενώ κοίταξε τριγύρω αποφάσισε να μπει μέσα στο φασφουνταδικο όπου καθόμουνα. Είχε τέλεια λευκή σάρκα και μαύρα μαλλιά ποιασμένα σε μια ωραία κοτσίδα. Καθόμουνα και έτρωγα ενώ εκείνη πλησίασε σε ένα διπλανό τραπέζι κοντά στο δικό μου και άφησε τα πράγματα τής εκεί. Σήκωσε σιγά το βλέμμα τής και με κοίταξε και εγώ κοκάλοσα. Αμέσως είδα αυτά τα γαλανά μάτια τής που έχουν το χρώμα του ουρανού. Είναι ακριβώς τα ίδια με αυτά που θυμάμαι και με έχουν στειχιώσει. Όχι δεν μπορεί να είναι κάποια που να έκανα παρέα. Είναι και γήινη. Εξάλλου οι περισσότεροι εδώ άνθρωποι έτσι είναι με γαλανά, καφέ πράσινα μάτια. Δεν μοιάζουν σάν εμάς που αλλάζουμε το χρώμα των ματιών με βάση τα συνεσθηματα μας. Όμως αυτό το γκομενάκι είναι πάρα πολύ όμορφη με μέσεα φουσκωτά χείλη, μάγουλα ροδοκόκκινα και τα αυτάκια τής γλυκά και μικρά. Εκείνη κάθησε να φάει και εγώ ενώ είχα τελειώσει το φαγητό μου καθόμουνα και έπινα τον καφέ μου και κοιτούσα στο κινητό για μηχανές. Ήθελα μία και θα την αγόραζα.

Αγγελική pov
Εφόσον ψώνισα ένα σωρό πράγματα κατέληξα να κρατάω ένα σωρό τσάντες στα χέρια μου. Είδα ένα φασφουνταδικο και μπήκα μέσα ενώ το στομάχι μου από τα γουργουρητά ειχε φτάσει στην μέση μου. Ενώ άφησα τις σακούλες και τις τσάντες σε ένα τραπέζι, τα μάτια μου έπεσαν πάνω σε ένα νεαρό που ήταν πάνω κάτω στην ίδια ηλικία με εμένα. Φορούσε ένα άπλο τζίν μαύρα αθλητικά και μια μαύρη φανέλα. Το πρόσωπο του ήταν πολύ ωραίο με μικρά ελάχιστα φουσκωτά χείλη, ξανθά μαλλιά αρτιμελή και μάτια καστανά. Με κοιτούσε βέβαια αρκετά επίμονα, αλλά μετά πήρε το βλέμμα του από πάνω μου κοιτοντας το κινητό του. Επίσης είχε και αυτός παντού σακούλες. Κάθησα να φάω αφού πείρα το δίσκο με το φαγητό μου. Όμως σε και στιγμή όλα άλλαξαν. Ξεσπασε μια τρομερή πυρκαγιά στο διπλανό κτίριο. Όλοι τρέχαμε πανικοβλημενοι για να δούνε τι έγινε. Η πυροσβεστική είχε φτάσει για να διασώσει τον κόσμο. Τα ασθενοφόρα πολλά για να περιλθάπτουν τούς τραυματίες από την πυρκαγιά. Όλοι τρομοκρατιμένοι κοιτούσαν ότι συνέβη μπροστά τούς. Οι αστυνομία έδειχνε τον κόσμο μακριά για να το προστατέψει. Εγώ μπήκα μέσα στο εμπόρικο για να πάω στο μαγαζί να πάρω τα πράγματα μου. Όμως δεν μπορούσα να αντισταθώ στον πειρασμό να μην φάω το κέικ που είχα πάρει με το φαγητό και κάθησα να φάω.  Εκείνη την ώρα εμφανίστηκε μια μικρή κοπέλα με ένα καπέλο και μια κουκούλα που κάλυπτε το πρόσωπο τής. Έψαχνε τρυγείρο για να βρει κάτι να αγοράσει, αλλά για μένα φαινόταν σαν να ήθελε να μην την δεί κανείς για αυτό που πρόκειται να κάνει. Το αγόρι από το διπλανό τραπέζι ήταν στο ταμείο και τότε είδα την μικρή ενώ κάνα πως τρώω να πλησιάζει το τραπέζι του νεαρού και να αρπάζει το κινητό του. Εκείνη με είδε ότι την είδα και το έβαλε στα πόδια. Εγώ έτρεξα έξω πίσω τής ρίχνοντας κάτω το αγόρι στο ταμείο πριν βγω από το μαγαζί πέφτοντας πάνω του. Σηκώθηκα άμεσος είπα ένα βιαστικό συγνώμη και βγήκα έξω ενώ εκείνος έβριζε από τα νεύρα του. Ενώ τής φώναζα μέσα στο πλήθος του εμπορικού εκείνη συνέχισε το δρόμο τής περνούσε με εξελίξεις, δεξιότητα και ταχύτητα τους καταναλωτές. Όμως δεν ήμουν πλέον η μόνη που την κυνηγούσε ήταν και ένας από τους αστυνόμους του καταστήματος. Η μικρή βγήκε έξω από το εμπόρικο και κατέφυγε σε ένα στενό. Όμως για καλή μου τύχη και κακή τής τύχη εγκλωβίστικε.
? Σταματά εκεί που είσαι μικρέ.
? Όχι!!!.
? Alice? Εσύ είσαι πάλι?
Alice: Ναι εγώ είμαι David.
David: Πάλι τα ίδια?
Alice: Ωωω έλα τώρα μην κάνεις έτσι. Δεν έκανα τίποτα. Εξάλλου ένα ορφανό σαν εμένα τι θα μπορούσε να κάνει?
Αγγελική: Να κλέψει ίσος?
David: Σε έκλεψε?
Alice: Ωωω σιγά θα πάρει άλλο ο μαλάκας.
Αγγελική:Δεν είναι σωστό. Δώστο πίσω.
Alice: Εσύ μαλακισμένη γιατί ανακατεύεσε σε ξένες υποθέσεις? Τι το παίζεις η ηρωίδα τής Αθήνας?
Αγγελική: Τι? Πώς? Εγώ μαλακισμενη?
Alice: Είσαι και κουφή?
David: Alice δώσε πίσω ότι πήρες από την δεσποινίδα και θα σε αφήσω να φύγεις για άλλη μια φορά.
Alice: Ούτε κάν δικό της δεν είναι της κουτσομπολιά που ανακατεύετε σε ξένες υποθέσεις.
David: Είπα δώσε αυτό που έκλεψε τώρα!!!
Alice:Okay.