Άγγελος και Δαίμονας 2.Το φώς μέσα από το σκοτάδι.

Κεφάλαιο 25

Alece pov
Άνοιξα σιγά σιγά τα μάτια μου μόνο που έβλεπα λίγο θολά στην αρχή. Όταν έφτιαξε η όραση μου κοίταξα γύρω μου και είδα ότι βρισκόμουν στο νοσοκομείο. Ήθελα να σηκωθώ, αλλά μάταια δεν μπορούσα να κινηθώ, πονούσα παντού πιο πολύ στα πλευρά μου και στο αριστερό μου χέρι το οποίο ήταν δεμένο με ένα επίδεσμο. Ευτυχώς δεν χτιπησε το δεξί χέρι με το οποίο ζωγραφίζω. Προσπαθούσα να θυμίσω πώς βρέθηκα εδώ, όμως δεν θυμάμαι τίποτα εκτός από τα καθίκια που μάς επιτέθηκαν και την φωνή τής Άγγελικης πριν χάσω τις αισθήσεις μου. Ωχ η Αγγελική δεν είναι εδώ? Αυτή η ηλίθια που να είναι τώρα και τι να έγινε με αυτήν? Λές να είναι καλά? Η ηλίθια προσπαθεί  να κάνει τον ήρωα. Πόσο τρελή πρέπει να είναι. Μπορεί αυτή να με έφερε εδώ? Τότε άνοιξε η πόρτα και μπήκε ένας νεαρός με μια αμάνικη μπλούζα και κουκούλα. Δεν μπορούσα να δω καθαρά  το πρόσωπο του γιατί είχε σκυφτό το κεφάλι του. Έκλεισε την πόρτα και με πλησίασε. Όταν έφτασα κοντά μου έβγαλε την κουκούλα και έφανιστηκε ένας κούκλος. Έμεινα να τον κοιτάω. Είχε γαλαζοπράσινα μάτια, χίλια φουσκωτά σαν την κόλαση, τα μαλλιά μαύρα να πέφτει η φράντζα στο μέτωπο του και είχε ένα τέλειο σώμα με μεγάλη πλάτη,τα χέρια γυμνασμενα και οι φλέβες να πετάγονται όχι πολύ ελάχιστα και τέλεια γυμνασμενα πόδια που αναδεικνύονταν από το τζίν μαύρο παντελόνι του. Πήρα μια βαθιά ανάσα όσο μπορούσα είπα: Εμ... Συγνώμη δεν ξέρω ποιος είσαι? Ψάχνεις κάποιον?
Steven: Ψάχνω εσένα φυσικά. Βλέπεις κανέναν άλλον εδώ μέσα? Παρεμπιπτόντως είμαι ο Steven χάρηκα και της έδωσα το χέρι για χυραψια.
Alece: Εγώ είμαι η Alece, όμως δεν θυμάμαι να σε γνωρίζω.

Alece pov
Ενώ έβαλε το χέρι του πίσω από το σβέρκο και το στρίψε άμηχανα με κοίταξε με αυτά τα μάτια και είπε.
Steven: Να ξέρεις εχθές το βράδυ στο στενό.
Alece: ΤΙ? ΚΑΙ ΓΙΑΤΊ ΕΊΣΑΙ ΕΔΏ ΓΙΑ ΝΑ ΤΕΛΕΙΏΣΕΙ ΤΗΝ ΔΟΥΛΕΙΆ ΣΟΥ ΑΠΟ ΕΧΘΈΣ?
Steven: Όχι με παρεξηγήσεις...
Alece:Χαχχα δε παρεξηγήσα? Ήρθες να με δουλέψεις πρωί πρωί? Εσύ και η παρέα σου με κάντε έτσι. Αν μπορούσα να σηκωθώ θα είχες φύγει με κλωτσιές από δώ.
Steven: Δεν με άφησες να τελειώσω την πρόταση μου. Δεν είμαι με αυτούς. Δηλαδή είμαι αλλά.
Alece: Αλλά θέλεις να δικαιολογιθείς φύγε δεν θέλω να σε βλέπω.
Steven: Δεν μπορώ να σου εξηγήσω την κατάσταση και δεν θα φύγω ήρθα να δώ αν είσαι καλά!
Alece: Ναι με μαυρίσετε στο ξύλο εσύ και η παρέα σου και τώρα ενδιαφέρεσε να δεις αν είμαι καλά? Χαχα αουτσ. Ούτε να γελάσω δεν μπορώ εξετειας σάς.
Steven: Μπορώ να είμαι μαζί τους κατά κάποιο τρόπο αλλά εγώ δεν άγγιξα χέρι πάνω σού.
Alece: Ωραία με είδες ότι είμαι χάλια χάρις την παρέα σου και τώρα φύγε.
Steven: Μπα! Λέω να κάτσω λίγο.