Άγγελος και Δαίμονας 2.Το φώς μέσα από το σκοτάδι.

Κεφάλαιο 43

Αγγελική pov
Εφόσον λυποθήμισε και τον κουβάλησα,τον πήγα σπίτι και τον ξάπλωσα στο κρεβάτι. Πώς ανέβηκα τις σκάλες? Ούτε και εγώ το ξέρω. Μόλις τον ξάπλωσα βγήκα γρήγορα έξω για να πάω να πάρω ένα λεκάνακι με νερό και πετσέτα για κομπρεσα. Αλλά στην πόρτα του δωματίου μου, βρέθηκε η Alece.
Alece: Επιτέλους ήρθες! Σε περημενω. Ποιος είναι εκείνος? Τι έπαθες εσύ?
Αγγελική: Εκείνος που μας χτύπησε τότε στο στενό με την μαφία.
Alece: Και τον έφερες εδώ? Γιατί ? Για να μάς αποτελειώσει και τίς δύο ποίο εύκολα?
Αγγελική: Όσο έχεις εμένα μην ανησυχείς. Το έκανα αυτό γιατί είναι άρρωστος.
Alece: Και? Άστο να ψοφήσει!!!
Αγγελική: Δεν μπορώ.
Alece: Είναι τόσο απλό. Απλά το αφήνεις σε κάποιο πεζοδρόμιο και έληξε.
Αγγελική: Alece  δεν μπορώ να το κάνω. Γιατί με έχει σώσει δύο φορές.
Alece: Τι αυτό το τέρας?
Αγγελική: Τέρας ή όχι έχει την ανάγκη μου.
Alece: Και ποτέ έγινε όλο αυτό? Πρίν ή μετά μάς στείλει στο νοσοκομείο. Βασικά εμένα, γιατί εσύ ήσουν τυχερή.
Αγγελική: Με βοήθησε ενώ εσύ ήσουν στο νοσοκομείο. Με λίγες σπίτι του και σήμερα με βοήθησε όταν ήμουν κλεισμένη στο ανελκυστήρα.
Alece: Ώστε για αυτό είσαι με τραυμαπλαστ.
Αγγελική: Ναι.
Alece: Εσύ ξέρεις. Πάω για ύπνο. Τα λέμε αύριο.

Alece pov
Εφόσον σχολάσεις από το σχολείο πήγα αμέσως στο ορφανοτροφείο όπου μάζεψα τα πράγματά μου και ενημέρωσα στην διευθίντρια ότι θα πάω να ζήσω σε μια οικογενειακή φίλη. Εκείνη δεν με άφησε αν δεν γίνουν οι τυπικές διαδικασίες των χαρτιών και των υπογραφών. Όμως της είπα ότι θα κοιμηθώ εκεί το βράδυ και ότι ήθελα να πάω τα πράγματα μου στο σπίτι μόνο. Εκείνη συμφώνησε αφού μου είπε το λιγότερο 10 η ώρα που πίσω. Μάζεψα τα ποίο σημαντικά πράγματα μου και πήγα σπίτι τής Άγγελικης. Το ξεχάσα όμως ότι δεν έχω τα κλειδιά του σπιτιού. Από την χαρά μου που βρήκα μια φίλη και ένα σπίτι. Ξέχασα να ζητήσω τα κλειδιά. Τότε με σταμάτησε έξω από το σπίτι με τις βαλίτσες μου ένας γεράκος.
Κ.Ιωσηφ: Συγνώμη νεαρή μου. Μήπως είσαι φίλη της νοικάρισας εδώ πέρα?
Alece: Δεν ξέρω για ποια λέτε. Μήπως θυμώσαστε το όνομα?
Κ.Ιωσηφ: Νομίζω ότι αρχίζει από Α..
Alece: Μήπως Άγγελικη?
Κ.Ιωσηφ: Ναι... Ναι αυτή η καλή κοπέλα.
Alece: Την ξέρω είναι φίλη μου. Αλλά από ότι φαίνεται δεν είναι σπίτι.
Κ.Ιωσηφ: Καλά αν την δείς πέστεις ότι πρέπει να πληρώσει το νοίκι τής και τα κλειδιά που μου ζήτησε για τον αδερφό της.
Alece: Ευχάριστω πολύ κύριε. Θα της μεταβίβασω.

Alece pov
Εφόσον μου έδωσε τα κλειδιά του σπιτιού ο καλός κύριος, άνοιξα και μπόρεσα μου είδα ένα μικρό σκυλάκι να κουνάει την ουριτσα του και να σηκώνετε στα δύο πόδια του για να μου κάνει χαρουλες. Έσκυψα και το πήρα αγκαλιά και είδα το καρτελακι με το λουρί του. Έγραφε πάνω Ασπρούλα!!! Είναι τόσο γλυκό, χαριτωμένο, μαλακό και άσπρο σαν ένα μικρό χνουδωτό αρκουδάκι. Με εγλυφε και αυτά τα λαμπερά ματάκια και με κοιτούσαν με τόσο αγάπη. Αφού άφησα κάτω το γλυκουλι αγγελάκι, πήγα να δώ το σπίτι.
Ύστερα έβαλα τα πράγματα μου στο δεύτερο όροφο μίας και το άλλο το χρησιμοποιήουσε η Αγγελική. Εφόσον τακτοποίησα τα πράγματα μου κάθησα να φάω ένα τοστ και ξάπλωσα στο κρεβάτι πτώμα.Με πήρε ο ύπνος, όμως κατά τής 12 ξυπνισα δυψασμενη και πήγα για να κατέβω είδα την Αγγελική να βγενει από το δωμάτιο τής και ενώ την πλησίασα είδα ότι κάποιος κοιμωταν στο δωμάτιο τής. Ενώ μου εξήγησε και κάναμε.την κουβέντα μας πήγα να πίω νερό και ξανά στο κρεβάτι μου. Το πρωί όμως κατά τής 5 η ώρα άκουσα να ξεσπάει ένας τρομερός καβγάς. Μέχρι που άκουσα ένα τρομερό ηχώ. Έτρεξα να δώ τι έγινε και έμεινα όταν ένα τέρας βγήκε από το δωμάτιο της Αγγελικής. Έπεσα κάτω και άρχισα να ουρλιάζω . Τότε η Αγγελική ήρθε να με ηρέμισει όμως ούρλιαξα για ακόμα μια φορά σε ότι είδα.