Oceana - deel 1

Griffoendor

Ik liep met Harry, Ron en Hermelien richting de Griffoendor-toren.
'Dus, wat is het wachtwoord?' Vroeg Harry.
'Knorhaan.'
'Waarom ben jij eigenlijk zulke dikke maatjes met Malfidus?'
'Omdat hij mijn hulp nodig heeft.'
'Malfidus heeft jouw hulp nodig? Ja hoor, sure. Jij bent echt de eerste die Malfidus zo sprakeloos krijgt. En hij luistert naar je. Maar hoe deed je dat met die pizza? Als ik dat eerder had geweten...'
'Hij is... eenzaam. En zijn ouders maken zijn leven er niet bepaald makkelijker op. Ik weet dat jullie geen vrienden zijn,' Harry lachte kort, 'maar hij heeft nou ook weer niet bepaald het makkelijkste leven ooit. Ik weet niet eens of zijn vader wel van hem houdt.'
'Oh. Maar het blijft Malfidus.'
'En je moet de tafel gewoon bevelen je pizza te geven.'
'Aha. Bedankt voor de tip, die ga ik onthouden.'
We waren aangekomen bij een schilderij van een dikke vrouw.
'Dit is de Dikke Dame, Oce, dit is de toegang tot de leerlingenkamer van Griffoendor.'
'Knorhaan.'
We stapten naar binnen.

De leerlingenkamer was een gezellige plek. Overal kon je het rood en geel van Griffoendor vinden. Het deed me denken aan het huis van mijn oom Frendil, maar daar was veel meer vuur te vinden. Hoe zou het nu met hem gaan?
Hier brandde alleen een gezellig haardvuur. Alhoewel ik het blauw van thuis miste, was het desondanks fijn. Verschillende leerlingen praatten met elkaar en maakten plezier. Ik voelde me nu al thuis.
'Dus, daar zijn de slaapvertrekken, hier zijn de leunstoelen, het haardvuur, de huiswerktafel, en dat was het wel zo'n beetje. Nog vragen?' Zei Ron.
'Nee, bedankt. Ik denk dat ik naar mijn bed toe ga. En ik moest nog een brief naar mijn oma sturen als ik klaar was, kan dat ergens?'
'Natuurlijk. Ik breng je zometeen naar de Uilenvleugel. En als je nog bijles nodig hebt, voor de vakken die je hebt gemist, kom je maar naar mij toe, oké?' Hermelien. Natuurlijk. Bijles? Laat me niet lachen. Maar dat zei ik niet.
'Bedankt, Hermelien.'

Ik zat aan tafel met Harry, Ron en Hermelien. Professor Perkamentus had besloten dat ik aan de tafel van mijn wekelijkse afdeling moest zitten. Vandaag zou ik mijn eerste lessen hebben. Ik was een beetje zenuwachtig. Ik dacht aan alle keren dat mijn moeder me hielp met rustig worden.
'Kalm aan, er is niks aan de hand. De mensen willen ons alleen even zien voor mijn verjaardag.'
'Kun je dit jaar niet even overslaan?'
'Nee, meisje, dat kan echt niet.'
'Moet ik echt mee?'
'Ja. Maar je zussen zullen er ook bij zijn.'
'Kan ik niet alleen achterblijven?'
'Nee. Maar als je zenuwachtig bent, tel dan in je hoofd tot je niet meer zenuwachtig bent.'
Ik begon te tellen.
Zou ik het wel kunnen? Engels was makkelijker dan het Frulionisch of het Teroniaans, maar ik was er niet geweldig in. En was ik niet te ver achter? Ik wist niet veel over de geschiedenis van de Aardse toverkunst. Of veel spreuken. Of toverdranken. Of planten. Ik was wel goed in Oude Runen, daar was ik altijd al goed in geweest. Ik had al wat huiswerk gemaakt, en dat was prima te doen. Waarzeggerij zou ook wel makkelijk gaan, met mijn gaven. Maar Bezweringen dan? Driehonderd. Driehonderd Een. Driehonderd Twee. Rustig. Rustig. Ik haalde diep adem. Met een grote glimlach op mijn gezicht draaide ik me om naar Harry, Hermelien en Ron.
'Zullen we gaan? Volgens mij hebben we nu Geschiedenis van de Toverkunst.'
'Goed idee, Oce.'
Hermelien. Natuurlijk.

Zuchtend en steunend kwamen we aan bij het lokaal. Of eigenlijk waren Harry en Ron de zuchtende en steunende, ik en Hermelien stonden ze afkeurend te bekijken.
'O kom op, professor Kist kan nooit zó erg zijn.'
'Dan heb jij hem nog nooit horen lesgeven.'
'Jullie proberen het niet eens!'
'Jawel hoor, in ons eerste jaar, de eerste les.'

'In het geheimhoudingsverdrag van 1654...'
'Oké, je hebt gelijk, hij is vreselijk', gaf ik toe.
'Ik zei het toch', zei Ron.
Ondertussen maakte ik druk aantekeningen.
'Hij geeft echt verschrikkelijk les. Dat zou ik veel beter kunnen doen.'
'Vast. Elke docent is beter dan Kist. Behalve Sneep misschien.'
'Wat als ik nou eens bijles zou geven?'
'Dat zou denk ik wel helpen, maar-'
'Professor?'
'Ja?' Kist keek verwilderd uit zijn ogen.
'Mag ik misschien vandaag de lesstof uitleggen?'
'Wat-ehm, ja, natuurlijk.'
Met een grijns keek ik mijn vrienden aan.
Verbouwereerd keken ze naar mij.
'Ik zei het toch!'

'Echt super bedankt. Ik denk eindelijk dat ik het begrijp! Het is best interessant als jij het uitlegt.'
'No problemo. Ik vind het leuk. Maar welke les hebben we nu?'
Harry en Ron kreunden.
'Sneep. Toverdranken. Geweldig. En samen met Zwadderich.'
'Waarom is Zwadderich zo erg?'
'Omdat Zwadderich Zwadderich is.'
'Duidelijk.'

Zodra we bij het lokaal aankwamen, waren de Zwadderaars er al. Draco keek even mijn kant op, glimlachte en praatte weer verder. Ik wist wel waarom; de haat tussen hem en Harry was overduidelijk. Ik nam het hem niet kwalijk.
Helaas voor mij, vond niet iedereen me even aardig.
'Ben je soms deels Glamorgana, dat alle jongens op Zweinstein achter je aan zitten, na één dag?'
Margriet Bullemans. Ik had het kunnen weten.
'Nee, sorry. Hoezo?'
'Ik weet niet wat je hebt gedaan om Draco's respect te krijgen, maar mij bedrieg je niet zo makkelijk. Ik hou je in de gaten.'
Fijn. Al op mijn tweede dag hier een vijand. Nou ja, ik had wel eens sneller vijanden gemaakt. Het was niet echt uitzonderlijk dat mensen mij niet mochten.

'Goed. Op het bord staat het recept voor Slinksap. Aan het einde van de les verwacht ik het resultaat op mijn bureau. De ingrediënten staan in de kast.'
Ik pakte de ingrediënten en begon met de drank.
'Lukt het een beetje? Dit is een moeilijke toverdrank.'
'Ja, het gaat prima. Ik ben altijd al goed geweest in Toverdranken, dit moet wel lukken.'
Sneep kwam bij ons staan.
'Weer een complete mislukking, Potter. Dieptreurig, Wemel. Middelmatig, Griffel.'
Bij mij wachtte hij even, en liep weer verder.
'Hij beoordeelt oneerlijk en bevooroordeeld. Dat zou een goede docent niet doen. Hij zou beter moeten weten.'
Blijkbaar had Sneep dat gehoord, want hij draaide zich om en beende naar me toe. Niet dat ik de moeite had gedaan om te fluisteren.
'Wát zei je?'
'Ik zei: "Hij beoordeelt oneerlijk en bevooroordeeld. Dat zou een goede docent niet doen. Hij zou beter moeten weten.", professor.'
'Nablijven. Vanavond bij mijn kantoor.'
'Hoezo? Ik heb toch gelijk? Zo niet, geef a. u. b. uw redenering.'
Woedend keek hij me aan.
'Nablijven. Vanavond bij mijn kantoor.'
Ik lachte kort.
'Ja of nee was voldoende geweest, maar uw gedrag spreekt boekdelen.
'Je mag de hele week nablijven. Of moet het nog meer worden?'
'Professor, ik heb gelijk, en dat weet u. Ik kom maar één keer, en niet meer, en dat is om u duidelijk uit te leggen waarom u fout zit.'
Hij gaf het op.