Oceana - deel 1

Valentijnsdag

Januari vloog voorbij. Ik besteedde die maand vooral aan het versterken van mijn banden met Harry, Hermelien, Ron en de rest van de Wemels. Ook legde ik banden aan met andere tovenaars, om mijn netwerk te vergroten. Dat was altijd handig, vooral gezien de magie van tovenaars en hun geschiedenis met Teronianen, die niet al te zonnig was.

Ik denk dat ik rond februari wel kon zeggen dat ik goede vrienden was met het Gouden Trio. Mijn vriendschap met Draco, Patty en Benno was ook niet verwaterd. Het enige waar over te klagen viel was de afwezigheid van intelligente wezens. Hermelien Griffel had het nog een beetje, samen met veel Ravenklauwers, maar de rest van de school zat vol idioten die de verschillende soorten magie nog niet van elkaar konden onderscheiden. Dat was echter niet zo erg, daar had ik thuis al ervaring mee.

Februari kwam eraan, en daarmee ook een dag die Draco 'Valentijnsdag' noemde. Hij vertelde me dat het de dag van de liefde was, en dat vrienden en geliefden die dag uitgingen. Aangezien niemand van ons een date had, besloten Draco, Patty, Benno en ik gezamenlijk om er die dag als vrienden op uit te gaan.

In de week voor Valentijnsdag kreeg ik zo'n twintig uitnodigingen van jaargenoten uit alle huizen, maar vooral uit Griffoendor.
Op de weg naar VTZK was het weer raak. Het was 10 februari en het was ijskoud in het kasteel.
Ik liep samen met Harry, Ron en Hermelien, toen een derdejaars Griffoendor voor ons kwam te staan.
Hij keek even naar Harry, besloot toen het Gouden Trio te negeren en wendde zich tot mij.
'Hé, schoonheid, je hebt misschien wel eens van mij gehoord. Mijn naam is Nemo Hight. Wil je op Valentijnsdag met me uit?' Zei hij met een grijns.
'Ik ga al met vrienden, sorry. Volgende keer beter.'
Hij draaide zich boos om en stampte weg.
'Dit gebeurt jou veel te vaak,' zei Hermelien.
'Ik ben het nu al zat,' zuchtte ik.

De les VTZK zelf was vrij oninteressant. Het ging over wierlingen en hoe ze te bestrijden. Ik wist dat allang, dat had ik in een boek gelezen toen ik hier nog maar net was. Ik wilde dat we het over Dementors gingen hebben, of Boemannen. Over de Dementors gesproken, die hingen nog steeds rond de school. Tijdens een Zwerkbalwedstrijd (Griffoendor-Huffelpuf) laatst werd Harry er zelfs door aangevallen en viel daardoor van zijn bezem. Zijn bezem was nu stuk en Harry vond de Dementors steeds minder leuk. Hij kreeg volgens mij ook bijles van professor Lupos in de Patronusbezwering. Harry vertelde me laatst dat het steeds beter ging en dat hij binnenkort de spreuk volledig onder controle zou hebben.

Professor Lupos vroeg iets aan de klas. Ik probeerde mijn aandacht erbij te houden, maar sinds een paar weken dwaalde ik snel af.
Zwerkbal was een geweldig leuke sport. Volgend jaar ging ik zeker proberen in een team te komen.
Het spel werd gespeeld met vier ballen: twee Beukers, die probeerden zoveel mogelijk spelers van hun bezem te slaan, een Slurk, dat eigenlijk een gewone bal was, waarmee punten gescoord konden worden, en een Snaai. Als de Snaai gevangen werd, was het spel voorbij en kreeg het team die hem gevangen had 150 punten. De teams bestonden uit 7 personen: twee Drijvers die met knuppels de Beukers bij hun eigen teamgenoten wegsloegen naar spelers van het andere team, drie Jagers die de Slurk overgooiden door de ringen om punten te scoren, een Wachter die de ringen probeerde te bewaken zodat de tegenpartij niet kon scoren, en een Zoeker, die de Snaai probeerde te vangen.
Het was een bloeddorstig spel en ik vond het geweldig.

Op Valentijnsdag liep ik de Grote Zaal in en bleef direct verschrikt staan. De hele zaal was roze. Róze. Overal waren hartjes, rozen en roze ornamenten te zien. Het zag eruit alsof een eenhoorn een kind had gekregen met een feetje en dat kind de Grote Zaal had ondergekotst.
Draco zag mijn gezicht, lachte me uit en keek toen net zo verafschuwd naar de zaal als ik.

Na het ontbijt liepen we samen met Benno en Patty naar de Drie Bezemstelen, waar we een tafel gereserveerd hadden. Daar praatten we wat. Rond drie uur gingen we terug naar het kasteel om in de slaapkamer van Draco en Benno truth or dare te gaan spelen.
Op hun slaapzaal sliepen ook Korzel, Kwast en Theodoor Noot. Korzel en Kwast waren niet aanwezig en bovendien gewoonweg te dom om mee te kunnen doen, maar Theo mocht wel meespelen, waar Draco en Benno hem toe dwongen en waar hij overduidelijk helemaal geen zin in had.
'Als je niet mee doet, laat ik Oce je onder handen nemen. Als jongens moeten we natuurlijk wel in de meerderheid zijn, anders overleven we het niet.'
Theo slikte en volgde Benno's bevel op.

'Benno, truth or dare,' zei ik. Het was bijna drie uur later en we waren nog steeds bezig.
'Dare,' zei hij met een grijns.
Ik dacht even na en zei toen: 'Vang de muis.' En ik toverde een muis tevoorschijn die direct weg schoot. Benno zuchtte en rende er achterna. We volgden hem lachend. Na tien minuten had hij de muis eindelijk gevangen, bij het haardvuur in de leerlingenkamer. De leerlingen daar hadden vreemd opgekeken toen we langs waren komen rennen, maar we besteedden er geen aandacht aan. We - of eigenlijk Benno - hadden geluk dat er bijna niemand was: het diner zou bijna worden opgediend en veel kinderen hadden een date.
Nadat we terug waren in de slaapzaal, was Patty aan de beurt.
'Truth,' zei die direct. In haar vorige beurt moest ze de Macarena dansen in de leerlingenkamer.
'Hmm, als je niet in Zwadderich had gezeten, in welk huis had je dan het liefst willen zitten?'
Ze dacht even na. 'Ik denk Ravenklauw.  Griffoendors kan ik niet uitstaan en Huffelpuffers zijn saai.'
Benno hield zijn hoofd schuin en tuitte zijn lippen. 'Begrijpelijk.'
Ik keek op de klok. 'Misschien is het beter als we stoppen. Het is al zes uur.'
'Je hebt gelijk. Wat zouden ze op het menu hebben?'
'Nu klink je net als die twee gorilla's.'

Het werden hartvormige hamburgers, gecombineerd met verschillende broodsoorten (allemaal in hartvorm) en als dessert kleine puddinkjes (ziekmakend roze). Ik wist al dat ik na deze dag voorlopig even geen roze meer kon zien. Misschien wel helemaal nooit meer.
Achteraf gezien was het veel minder erg dan andere roze dagen. Zoals de dagen die ik later door zou brengen in het (zeer roze) kantoortje van een bepaalde roze pad...