Oceana - deel 1

Geheimen

'Ga jij zaterdag ook naar Zweinsveld?'
'Ik denk het wel, ik heb wat nieuwe veren nodig en ik ga wat chocokikkers kopen. Ik ben nu al door mijn voorraad heen.'
'Nu al? Je hebt twee weken geleden een jaarvoorraad gekocht! Hoe kan die nu al op zijn?'
'Nou, ik, ehm, eet... veel. Is dat dan zo erg?'
'Als je al die chocokikkers zo snel op zou eten, zou je moddervet worden!'
'Nou, ik niet. Ga jij naar Zweinsveld?'
'Ja, ik heb behoefte aan boterbier. En dat kun je alleen kopen bij De Drie Bezemstelen.'
'Is dat dat kleine café aan de hoofdstraat?'
'Ja, die. Ik zal je er eens mee naartoe nemen.'
'Leuk. Ik ga nu huiswerk maken, ik heb Toverdranken nog niet af.'
'Daar hadden we toch geen huiswerk voor?'
'Ik wel. Hij heeft me extra werk opgegeven. Veertig centimeter over Slinksap. Ik heb nu nog maar één meter.'
Hij schudde zijn hoofd en liep de bibliotheek uit.

Die zaterdag liep hij met Korzel en Kwast naar De Drie Bezemstelen. Hij had er afgesproken met Zabini en Park, en Oce had gezegd dat ze 'zijn aanvraag in overweging zou nemen', zoals ze het zelf zei. Direct bij binnenkomst spotte hij het lichtblonde haar van Oce, samen met Park en Zabini. Ze was dus tóch gekomen.
'Dit is echt geweldig, Oceana! Hoe heet dit ook alweer?'
'Drakenbloed. Geen zorgen, het is geen echt bloed, hoor. Waag het eens, Draco.'
Beteuterd keek hij haar aan. Hij was geruisloos achter haar gaan staan, met het plan haar te laten schrikken. Ze had verder niet laten merken dat ze wist dat hij er was, en Zabini en Park keken nu pas verbaasd op.
'Hoe wist je het?'
'Je voetstappen klonken luider dan je hartslag. Dat zou zelfs een dove nog kunnen horen. Doe de volgende keer beter je best om mij te laten schrikken. Trouwens, laat mij helemaal niet schrikken, want ik ben getraind in verschillende vechtsporten en heb relatief snelle reflexen. Als je dus geen botten wilt breken, zou je me dus beter met rust kunnen laten.'
'Oh,' was zijn intelligente antwoord.
'Kom erbij zitten, we hebben nog ruimte zat.'

'Wat ga jij doen deze vakantie? Ga je naar huis of blijf je op Zweinstein?' Vroeg Zabini.
'Ik ga naar huis,' zei Park. 'We gaan twee weken naar Spanje. Mijn moeder haat kou.'
'Ik ga naar Italië, op familiebezoek. Maar Spanje is ook leuk. En jij, Malfidus?'
Hij dacht even na. 'Ik blijf gewoon thuis. Mijn ouders hebben het niet zo op Kerst.'
Oce keek hem meelevend aan. 'Feestdagen werden bij mij thuis altijd groots gevierd. Ik vond het geweldig. Bij ons vieren we geen Kerst, maar we hebben wel andere feestdagen die er op lijken.'
'Zoals wat?'
'Het Drakenfeest, de Dag van de Geesten, de Zonnewende, en natuurlijk Verjaring.'
Hij had geen idee wat ook maar één van die feesten inhield.
'Maar om even op je originele vraag terug te komen, Benno, ik blijf op Zweinstein. Mijn huis is hier te ver vandaan. Maar dat is niet erg, want Zweinstein is erg magisch rond deze tijd.'
'Daar heb je gelijk in,' beaamde Zabini.

Hij kon niet slapen.
Hij had geen idee waarom, maar de slaap wilde hem maar niet vatten. Dus stapte hij uit zijn bed, pakte zijn toverstok en ging op weg. Gewoon, om even een rondje te lopen.
Op de zevende verdieping hoorde hij een doffe bons, een flitsend geluid, en daarna voetstappen. Die zijn kant op kwamen. Hij dook snel in een nis en probeerde zo stil mogelijk te zijn.
De voetstappen gingen langs hem heen en stopten toen. Een zachte stem zei: 'Draco... waarom verstop je je in een nis?'
Hij kwam tevoorschijn en zag Oce, die een leren pak aan had. Ze keek hem met opgetrokken wenkbrauw aan.
'Nou, gewoon, je weet wel, ik kon niet slapen, en... wat doe jij eigenlijk hier?'
'Hoeveel heb je gezien?'
Hij werd achterdochtig. Wat was hier aan de hand?
'Niks, ik hoorde alleen wat. Hoezo?'
'Het spijt me, Draco,' fluisterde ze nog voor ze haar handen voor zich uit stak, iets vreemds mompelde en alles zwart werd.

De volgende morgen werd hij wakker in zijn bed. Zijn toverstok stak in zijn rug. Hij pakte hem en legde hem op zijn nachtkastje. Hoe was die daar gekomen? Hij probeerde te bedenken wat er vannacht gebeurd was, maar er zat alleen maar een witte muur in zijn hoofd. Hij had het gevoel dat hij iets vergeten was, maar wat? Hij haalde zijn schouders op en stond op.

'Sirius Zwarts is gesignaleerd!'
'Zwarts is gezien!'
'Die moordenaar is gespot in de buurt van Zweinstein!'
Honderden stemmen probeerden boven de anderen uit te komen. En allemaal met hetzelfde nieuws.
'Is die Zwarts gesignaleerd?' Vroeg hij.
'Nee, het is fake news en eigenlijk zit hij ergens in London. Ja, hij is gesignaleerd, Draco.'
Hij voelde zich moe. Alsof hij gisteravond tot heel laat op was gebleven.
Hij fronste zijn wenkbrauwen, en vroeg: 'Wat is fake news?'
Ze wuifde met haar hand. 'Laat maar, dat is onbelangerijk.'
Hij pakte een Ochtendprofeet uit de handen van een of andere eerstejaars en las het voorpaginanieuws.
Sirius Zwarts was gesignaleerd. In een dorpje maar een paar kilometer van Zweinstein vandaan.

'Hoe kan het dat jij ALTIJD maar dan ook echt ALTIJD hoge cijfers haalt?' Vroeg hij, met weer een Boven verwachting in zijn hand. Ze hadden net hun proefwerk VTZK teruggekregen, en hij had het best oké gedaan. Oce daarentegen had al het hele jaar alleen maar Uitmuntend gekregen. Voor elke. Afzonderlijke. Toets. Het. Hele. Jaar. Natuurlijk waren ze pas halverwege, maar toch.
Ze knipoogde. 'Dat blijft mijn kleine geheimpje.'
Hij snoof. 'Wat mag ik dan wel weten? We kennen elkaar al een aantal maanden, maar ik heb het gevoel dat ik nog helemaal niks over je weet. Je bent net een draak, die zijn geheimen met zijn leven beschermt.'
Ze zuchtte. 'Het spijt me, Draco, maar het is beter als je sommige dingen niet weet.'
Sommige? Dit meisje had meer geheimen dan goed voor haar was. En hij was vastbesloten achter de waarheid te komen. Wat het ook zou kosten.

(A/N) Eindelijk weer een hoofdstuk! Het spijt me dat ik zo lang weg ben geweest. Ik ga proberen weer vaker te uploaden. Melizzy2006 nu heb je waar je om vroeg! Blij?