Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Prawdziwego shota nie było od 4 miesięcy, więc napisałam dłuższy i matma się zgadza... Akurat z tego kawałka jestem dumna i nawet mi się chciało ogarnąć własnego gifa (nie istniało nic pasującego, więc wykorzystałam animację Wiggle z Kuroo).
Edit: well, od zmiany headerów w pracy, zamieniłam gifa, więc RIP.
Haikyuu to potężny fandom i świetnie się składa, bo w takich pisanie AU ma największy sens. Fani Kuroo, rise up!
Zakończenie miało być inne niż wyszło, ale któż to był w stanie przewidzieć... Życie pisze różne scenariusze.
♡
Fandom: Haikyuu!!
Pairing: Kuroo Tetsurō x Reader
Tytuł: Fantasmagoria
Długość: Ok. 2400 słów
Informacje dodatkowe:
1.To Dancer AU, gdzie Nekoma tworzy boysband, którego liderem jest Kuroo, natomiast Reader menadżerką.
2. Nie używałam honoryfikat. Zawiłość relacji była zbyt trudna, żebym się tego podjęła, dlatego postacie zwracają się do siebie imieniem a nie nazwiskiem.
♡
Tetsurō patrzył na rozciągający się przed nim falujący tłum. Miał wrażenie, że pozytywna energia tysięcy ludzi przepływa przez niego z każdym słowem, które śpiewa. Uwielbiał tę atmosferę. Sceniczne światła szybko migotały, kiedy przemykał za plecami Kenmy. Jego ciało dostosowywało się do rytmu, powtarzając wyćwiczone ruchy. Nie przeszkadzał mu pot spływający po twarzy. Wysiłek był przyjemnym zwieńczeniem kilkudziesięciu godzin pracy.
Puścił oczko w stronę fanów i płynnie przeskoczył do refrenu. Wkładał w występ całe serce.
To była piosenka jego i chłopaków. Od pierwszej nuty, przez każdą rapowaną partię, aż do choreografii. Wreszcie zyskali trochę wolności, nawet jeśli był to tylko jeden kawałek w całym albumie.
Chłopak czuł, jak wszystko dookoła niego zwalnia, gdy wzbija się w powietrze. Wymyślił ten ruch już na samym początku. Chciał gdzieś przemycić symbol wolności — wyrwania się spod władzy wytwórni. Wiedział, że tylko zespół naprawdę zrozumie, co się za tym kryje. A to czyniło ich choć trochę bardziej wolnymi w świecie, gdzie prawie każdy wiedział o nich więcej niż oni sami.
Kiedy znów dotknął stopami sceny, krzyki i gwizdy przecięły ciepłe, wiosenne powietrze na stadionie.
Wrócił za kulisy, uważnie nasłuchując. Ten moment następował po każdym koncercie.
Pod nocnym niebem skandowano jeden wyraz — Nekoma.
