The COLD PERSON (Season 1)

Chapter 2

Pagkatapos kong kumain ay pumunta agad ako sa aking kwarto.

Naligo muna ako kasi ang lagkit kuna.

Pagkatapos ay kinuha ko muna ang librong He's into her at nagsimulang magbasa.

Dahil antok na antok na ako ay naisipan ko nalang na matulog na.

*Kinabukasan*

Click-clock*click-clock*click-clock*click-clock*click-clock*

Nagising ako ng dahil sa aking alarm clock kaya bumangon agad ako.

Ngayon na pala uuwi sila mama.

Naligo agad ako..

Pagkatapos ay pinagpapatuloy ko nalang ang aking pagbabasa.

Bukas na pala ang aming card day and expected na hindi talaga pupunta sila mama kasi doon sila pupunta kay ate.

Diba subrang kawawa ko?

Wala silang paki sa akin.

"Meanieyah!"
Nagulat ako dahil boses yon ni mama kaya dali-dali akong bumaba at hindi nga ako nagkamali nandito na nga sila.

"Bakit hindi kapa kumain huh! Anong oras na!"
Oo nga pala nakalimutan kong kumain.

"Sorry po mama"
Malumanay na sabi ko.Tinignan ko naman si ate at ayon nakangisi lang.Si papa naman ay mukhang walang paki sa kanyang paligid.

"Puro ka nalang sorry! Kumain kana dahil tapos na kaming kumain"

Tumango nalang ako at umupo.Hinandaan naman ako ni Manang ng mga pagkain.

Hindi man lang nila ako tinawag nung kumain sila edi sana nakasabay ako sa kanila

Kumain lang ako ng kumain at nang matapos na ako ay niligpit agad iyon ni manang

"Ma"
Walang emosyong sabi ko

"Oh bakit?"

"Card day namin bukas.Hindi kaba pupunta?"

"Hindi doon kami pupunta sa card day ng ate mo.Kunin mo nalang ang card mo mag-isa"
Pinigilan kung tumulo ang aking luha sa kanyang sinabi

"Sige ma"
At mabilis akong umakyat sa aking kwarto at doon ko binuhos lahat ng luha ko na gustong tumulo kanina.

Ganito nalang ba talaga ako ka walang kwenta sa pamilyang to?

Pero tanggap ko naman na ganito talaga sila sa akin dati pa.

Lahat ng gusto ni ate nakukuha niya pero samantalang ako,hindi.

Gusto kung lumayas pero wala naman akong mapuntahan.

I don't have a friends in our school. And I think it's better to be alone than to have a plastic friend.

My classmates always bully me at school because of my physical appearance. But wala akong paki sa kanila.

Gusto ko na talagang magtransfer.

Pero hindi pwede kasi magagalit sa akin si mama at papa.

Nakatulog ako na may luha sa aking mga mata.

Nagising ako at tinignan ko ang bintana at hapon na pala.

Kaya bumaba agad ako at nakita ko sila mama na ang saya-saya kasama si papa at ate.

Mukhang hindi ako belong sa pamilyang ito.

Kaya hindi nalang ako bumaba dahil baka ma out of place lang ako .

Natulog nalang ulit ako para maibsan ang sakit na naramdaman ko.

Pagkagising ko kinabukasan ay  lumabas agad ako at nadatnan ko na naman sila mama na ang saya-saya ulit.

"Oh mama, sabi mo yan mama huh"
Tumatawa pang sabi ni ate

"Oo anak basta ma with high honors ka ay bibilhan ka namin ng kotse ng papa mo"
Nakangiting sabi ni mama

"Totoo bayon papa?"

"Oo naman anak"

Ang swerte niya samantalang ako ang malas.

Mabuti pa sya palaging binibilhan kapag na with high honors.

Samantalang ako kahit na with honors din ako ay hindi man lang nila binilhan kahit isang bagay man lang.

Kahit atensyon at pagmamahal lang nila ang ibibigay nila sa akin ay okay na ako.

Kasi hindi ko naman kailangan ng mga materialistic na bagay ang kaylangan kolang ay ang bigyan nila ako ng time at pagmamahal.

May kirot sa aking puso na makita sila kasi mukhang sila lang ang magkapamilya.

Pagbaba ko ay natigil sila sa pagtatawa.

Umupo na lamang ako sa at kumain .

Hindi ko nalang sila pinansin.

Pagkatapos kong kumain ay lumabas agad ako ng hindi man lang namaalam sa kanila.

Bahala na sila.

Agad akong nagdrive sa aking motor at nang pagdating ko sa aming paaralan ay pinark ko agad Ang aking motor at nagsimula nang maglakad.

Bawat hakbang ng aking nga paa ay may matang nakatingin sa akin,may mga nagbulong-bulungan.

Pero imbes na magalit ay hindi ko nalang pinansin.

NBSB ako or no boyfriend since birth kasi wala naman talaga akong plano na magjowa kasi baka masasaktan lamang ako.

Sa pagkarating ko sa aming room ay nakita ko agad Ang aking mga kaklase na tumatawa.

"Nandito na pala ang panget"

"Hahahaha"

"Your face was not belong to this school"

"Hahahaha"

Yan,yan na mga salitang yan ang palagi kong naririnig kada pasok ko sa room na ito pero imbes na patulan ay hindi ko nalang pinansin. Mga walang magawa sa buhay.

To be continued...