Προχωρήσαμε προς τα εξω, δεν ξέρω που με πήγαινε αλλά για κάποιο λογο τον εμπιστεύομαι πάντα το κάνω.
Βγήκαμε κρυφά για να μην μας πιάσει κανένας επιθεωρητής και αρχίσαμε να περπατάμε προς το άγνωστο.
《Που πάμε ;;》τον ρώτησα
《Θα δεις》μου απάντησε και στρίψαμε σε έναν κεντρικό δρόμο.
《Είσαι περίεργος》του είπα και ο αέρας έμπλεξε τα μαλλιά μου.
《Εσυ είσαι πιο πολυ απο εμένα》μου είπε και έβγαλε ενα γελάκι.
《Πως καταντήσαμε έτσι》μονολόγησα και δάκρυα κινδύνευσαν να εμφανιστούν στα ματια μου.
《Ηρέμησε》είπε και μου έπιασε το χέρι.
Ολόκληρο το κορμί μου φούντωσε αλλά έκανα ότι δεν με ένοιαζε που τα δέρματα μας ακουμπούσαν.
《Αγαπημένο χρώμα ;;》με ρώτησε στα ξαφνικά.
《Μαυρο εσένα ;;》
《Το ίδιο》 γύρισε και με κοίταξε σφίγγοντας το χέρι μου.
《Μ-ε πονάς》του είπα και προσπάθησα να τραβήξω το χέρι μου.
Αμέσως το άφησε 《Συγγνώμη καρδιά μου》σοκαρίστηκα απο τον τρόπο που με αποκάλεσε.
ΈΧΕΙ ΚΟΡΊΤΣΙ !!!!!!
《Γιατί με είπες έτσι ;;;》τον ρώτησα γιατί ούρλιαζα απο μέσα μου να μάθω
《Είναι ερωτευμένος μαζί ΣΟΥ 》είπε το υποσυνείδητο μου
《Αποκλείεται, είναι με την Νάντια 》
《Και ;;;》 με ρώτησε ειρωνικά
Λες να είναι...
《Μπα δεν νομίζω 》
《Εεε ;;》 ρώτησε ο Αλέξανδρος
Μάλλον το είπα δυνατά...ρεζίλι
Δεν του απάντησα απλώς κοίταξα αλλού απο αμηχανία
《Το κάνεις συχνά αυτο》και χωρίς να με αφήσει να μιλήσω συνέχισε 《 χάνεσαι στις σκέψεις σου και όταν το κάνεις αυτο παίρνεις ενα πολυ γλυκό βλέμμα》
《Ευχαριστώ》του απάντησα.
Χωρίς να το εχω καταλάβει τόση ώρα περπατούσαμε σε μια κακόφημη γειτονιά που είναι πιο νότια απο το κολλέγιο.
《Αλέξανδρε πρέπει να φύγουμε απο εδώ 》είπα φοβισμένα και προσπάθησα να τον τραβήξω προς την αντίθετη κατεύθυνση αλλά τζίφος.
《Γιατί ;;;》ρώτησε παιχνιδιάρικα, το διασκέδαζε που τρόμαζα
《Ο νότος δεν είναι και το πιο ασφαλές μέρος να έρθεις το βράδυ》
《Φτάσαμε》είπε και σταματήσαμε μπροστά απο ενα μπαρ. Το πεζοδρόμιο ήταν γεμάτο παρκαρισμένες μοτοσικλέτες. Ειμαι σίγουρη ότι εδώ συχνάζουν μηχανόβιοι και αναρχικοί.
《Πας καλά με έχεις φέρει σε ενα μπαρ μιας γειτονιάς που εχουν βγει φήμες ότι κυκλοφορούν βαποράκια και πρεζάκια 》φώναξα μέσα στα μούτρα του.
Δεν θέλω να δω τίποτα απο εδώ πέρα...
《Που έχεις μπλέξει γαμώτο σου ;;》τσιρίξα πάλι με μια δόση ανησυχίας.
《Σςςςς ήρθαμε απλώς να σου γνωρίσω κάτι φιλαράκια》είπε λες και ήταν απόλυτο φυσιολογικό.
《Φιλαράκια απο που απο το κελί τριάντα τρια ;;; 》ρώτησα ειρωνικά
《Γίνεσαι κακία μάζεψε τα λόγια σου 》με προειδοποίησε και είδα τα μάτια του να σκουραίνουν.
《Ότι θέλω θα κάνω κύριος, αυτούς να τους γνωρίσεις στην πουτάνα φιλενάδα σου που την έχεις σούζα όχι σε εμένα》
Απότομα με κόλλησε με δύναμη σε έναν τοίχο.
《ΣΚΆΣΕ ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΞΈΡΕΙΣ ΚΑΝ ΑΥΤΟΎΣ ΠΟΥ ΕΊΝΑΙ ΕΚΕΊ ΜΈΣΑ》ούρλιαξε και διέκρινα μια φλέβα στο κούτελο μου.
Εκείνη την στιγμή θυμήθηκα τον αδελφό μου και με πόσο μίσος τον κοίταζαν οι γείτονες μας όταν μαθεύτηκε ότι πήγε σε κέντρο αποτοξίνωσης.
Μια μέρα είχα τσακωθεί με μια απο αυτούς και της είχα πει
《Δεν τον ξέρεις καν το αδελφός μου για να τον προσβάλλεις 》της είπα και ήμουν μονο σε ηλικία 17 χρόνων.
《Εντάξει θα ερθω, έχεις δίκιο δεν τους ξέρω για να τους κρίνω》είπα και κατέβασα το κεφάλι μου.
《Έτσι μπράβο》είπε και με αγκάλιασε.《Πάμε》και με τράβηξε προς την είσοδο.
Συνεχίζεται...
YOU ARE READING
Είσαι το φώς μέσα στο σκοτάδι μου
Fanfiction《Τι είναι αυτά ;;》τον ρώτησα με θυμό και έδειξα τις πιπιλιές που έχει στον λαιμό του. 《Με απάτησες;;》τον ρώτησα με ένταση στην φωνή μου Με κοίταξε με ενα απολογητικό βλέμμα... [...] 《ΜΟΥ ΈΛΕΓΕΣ ΨΈΜΑΤΑ》τσίριξε με δάκρυα στα μάτια και την κόλλησα στο...
