Κεφάλαιο 46

1.3K 81 8
                                    

《Στο αποδείξα ότι δεν μετάνιωσα τίποτα ;;;》με ρώτησε όταν χώρισε τα χείλη μας.

《Ναι》απάντησα σιγανά.

《Ωραία να προσεχείς 》μου είπε και έφυγε αφήνοντας με μόνη μου.

Την επόμενη μέρα...

《Είσαι καλά;;》με ρώτησε ο Θάνος είμασταν στο διάδρομο με τις σκάλες μπροστά απο ενα παράθυρο.

《Ναι》του είπα απάντησα γρήγορα αφού είχα χαθεί για ακόμη μια φορά στις σκέψεις μου.

《Έλα εδώ ρε》μου είπε και με έβαλε μέσα στην αγκαλιά του《Μην στεναχωριέσαι για τον παπαρα》μου  ψιθύρισε

Εκείνη την στιγμή βλέπω τον Άλεξ να ανεβαίνει τις σκάλες μαζί με τον Χριστό
《Άβολο 》λέει ειρωνικά και πάει να φύγει αλλά ο Θάνος φεύγει απο την αγκαλιά μας και τον σπρώχνει πανω στις σκάλες.

Ο Αλέξανδρος πέφτει 《Τι στο διάολο;;》και ρίχνει μια μπουνιά στον Θάνο.

《Αυτο γιατί είσαι δειλός 》του λέει ο Θάνος και του κάνει κεφαλοκλείδωμα.

 《ΕΕΕΕ》φωνάξαμε εγώ και ο Χρίστος ενώ ο Άλεξ χτυπιόνταν κατω απο το κράτημα του άλλου. 

《ΣΤΑΜΑΤΗΣΤΕ》φώναξα και προσπάθησα να τους σταματήσω.

Όταν τους χωρίσαμε ο Άλεξ τραβήχτηκε απο τον κολλητό του.

《Γάμω, έπρεπε να με υποστηρίξεις 》είπε με νευρα, έφτυσε μπροστά στα πόδια μας και έφυγε.

Ο Χριστός με κοίταξε με ενα απολογητικό βλέμμα και έτρεξε να τον προλάβει.

《Συγγνώμη για αυτο》μου είπε ο Θάνος και πήγε να με αγγίξει.

《Αστο》του είπα και τραβήχτηκα μακριά του.

Όλα έχουν γίνει χάος...

[...]

《Τώρα έρχομαι 》φώναξα και σηκώθηκα. Εδώ και ενα πεντάλεπτο κάποιος μου χτυπάει την πορτα.

Όταν άνοιξα μπροστά μου είδα όλη την ομάδα μπάσκετ με αρχηγό τους τον Άλεξ.

Όλοι γούρλωσαν τα μάτια τους και μείναν με ανοιχτά τα στόματα. Και τότε θυμήθηκα ότι φορούσα μονο ενα κοντό σορτσάκι και ενα τοπάκι, σουτιέν δεν φορούσα...

Ο Άλεξ τους κοίταξε θυμωμένος
《ΞΕΚΌΛΛΗΣΤΕ》τους είπε και κατευθείαν κοίταξαν αλλού.

《Τι θέλετε ;;》είπα και σταύρωσα τα χέρια μου κάτω απο  το στήθος μου.

Αμέσως το βλέμμα του έπεσε εκεί...

《Εδώ είναι τα μάτια μου Νεγρίδη》είπα και ακούστηκαν γελάκια ενώ αυτός ξερόβηξε ντροπιασμένος

《Να πηγαίνουμε σε κάθε δωμάτιο και μαζεύουμε έσοδα για την χοροεσπερίδα που θα γίνει σε λίγες μέρες》είπε και κούνησε ενα μεγάλο καφέ κουτί μπροστά μου που ήταν γεμάτο κέρματα.

《Περίμενε》είπα μονολεκτικά, πηγα γρήγορα στο γραφείο και άρπαξα ενα χαρτονόμισμα των πέντε ευρών.

《Ορίστε》του είπα και την ώρα που το πήρε άγγιξαν τα δάχτυλα μας  και κοίταξα αλλού απο αμηχανία.

Συνεχίζεται...

Είσαι το φώς μέσα στο σκοτάδι μου Dove le storie prendono vita. Scoprilo ora