Είσαι το φώς μέσα στο σκοτάδι μου

Κεφάλαιο 60

Ελβίρα pov

Εδώ και μια εβδομάδα προσπαθώ να ηρεμήσω την Μάρθα.

Είναι σε χάλια κατάσταση.

Αλλά εγώ πιστεύω πως για αυτο ευθύνεται η ίδια. Δεν θα έπρεπε να πάει με άλλον ενώ έχει σχεση.

Ο Χρήστος είναι πολυ συμπαθητικό παιδι αν εξαιρέσεις τις άγριες ματιές που μας ρίχνει όταν τον βλέπουμε στους διαδρόμους.

Δεν του άξιζε τέτοια προδοσία...
Και απο όλα τα αγόρια που υπάρχουν η Μάρθα έπρεπε να πάει με τον Ζήση δηλαδή έλεος.

Αντιθέτως ο Άλεξ αδιαφορεί πλήρως για την ύπαρξη μου κάνει λες και δεν υπάρχω. Πάντα γελάει με τους φίλους λες και δεν έχει συμβεί τίποτα.

Είπε πως θα το σκεφτεί...

Εγώ προσπαθώ να προχωρήσω την ζωή μου αλλά είναι δύσκολο.

Τι εννοούσε όταν είπε πως είναι περίπλοκο μήπως δεν είναι σίγουρος για την σχεση μας...

Νιώθω πως θα πνιγώ στην θλίψη μου...

Πρέπει να του μιλήσω...Το βρήκα θα παω να τον βρω τέτοια ώρα θα είναι στο δωμάτιο του.

Ξεκίνησα να πηγαίνω προς την πτέρυγα των αγοριών  και όταν έφτασα στην πορτα του ενα άγχος με κυρίευσε.

Χτύπησα κάνα δυο  φορές και σε ενα λεπτό μου είχε ανοίξει.

《Ααα εσυ είσαι》μου είπε και μου έκανε χώρο να περάσω.

《Ναι εγώ ειμαι ήρθα να μιλήσουμε》του είπα και κοίταξα τον χώρο γύρω ούτε καν καθαρίζει.

Γύρισα προς το μέρος του και τον παρατήρησα, τότε είδα κάτι και συγκράτησα με δυσκολία το κλάμα μου.

《Τι είναι αυτά ;;》τον ρώτησα με θυμό και έδειξα τις πιπιλιές που έχει στον λαιμό του.

《Εεμμμμ》δεν ήξερε τι να πει και κοιταχτήκε στον καθρέπτη.

《Νόμιζα πως είμασταν σε διάσταση》του ψιθύρισα και αυτός με το χέρι του άγγιξε τα μωβ σημάδια.

《Νόμιζες Ελβίρα 》μου λέει ψυχρά.

《Μα μου είπες να σκεφτώ τι θέλω και μέχρι τότε θα με περιμένεις》

《Και αποφάσισες;;》ρώτησε με ειρωνεία.

《Ναι για αυτο ήρθα σήμερα εδώ για να σου πως σε αγαπώ και θέλω να είμαστε μαζί και πως αν είναι περίπλοκη η αγάπη  σου μην ανησυχείς  γιατί θα βάλω εγώ όλη την δική μου》του είπα και η φωνή μου  έβγαινε μετα βίας. Αυτός ξεφύσηξε έκατσε στο κρεβάτι και ανακάτεψε τα μαλλιά του  με χαμηλό το κεφάλι.