Είσαι το φώς μέσα στο σκοτάδι μου

Κεφάλαιο 57

Ελβίρα pov

Όταν έφυγε ο Άλεξ σωριάστηκα στο πάτωμα και αφησα τα δάκρυα μου ελεύθερα.

Δεν το πιστεύω πως μου είπε να μείνουμε χωριστά μέχρι να ξεκαθαρίσω τις σκέψεις μου...

Δεν εχω τίποτα να σκεφτώ τον αγαπάω και θέλω να ειμαι μαζί του απλώς θύμωσα που δεν μου είπε πως παίζει σε παράνομους αγώνες μποξ.

Ώρες ώρες νομίζω ότι δεν τον γνωρίζω καθόλου...Αλλά και δεν με αφήνει να τον μάθω.

Είναι λες και έχει απλώσει ενα υψηλό τείχος γύρω του που δεν αφήνει κανέναν να μπει μέσα.

Σκούπισα τα μάτια μου και ξαναπήγα στο πλήθος για να βρω τον Ζήση να με γυρίσει πίσω. Αλλά δεν τον βρήκα πουθενά.

Ωραία...πολυ ωραία με παράτησε εδώ πέρα... 

Βγήκα εξω απο την αποθήκη και τότε σιγουρεύτηκα ότι έφυγε ο Ζήσης αφού έλειπε το μηχανάκι του.

Έπιασα το κινητό μου απο την τσέπη της ζακέτας και πληκτρολόγησα  
το νούμερο της Μάρθας.

《Τι έγινε;;》μου λέει αμέσως και εγώ ρουφάω την μύτη μου.

《Μπορείς να έρθεις να με πάρεις ;;》

《Ναι που είσαι ;;》

《Εμ δεν ξέρω ακριβώς ειμαι σε μια αποθήκη》της λέω και τότε βλέπω μια παλιά πινακίδα πανω στον τοίχο.
《Ααα εδώ λέει αποθήκες Παπαγεωργίου》συμπλήρωσα.

《Οκ θα πάρω ταξι και σε λιγότερο απο δεκα λεπτά θα ειμαι εκεί για να μου εξηγήσεις τι έγινε》 

[...]

《Έλα μπες》 μου φώναξε και άνοιξε την πορτα του ταξιού

《Μπορούμε να πάμε σε κανένα μπαρ ;;》την ρώτησα και αυτή μου κούνησε καταφατικά το κεφαλι και είπε μια διεύθυνση στο ταξιτζή.

《Λοιπόν τι έγινε ;;》

[...]

《Μπέρδεμα εε;;》μου είπε όταν τελείωσα την αφήγηση μου.

《Ναι και τώρα πιστεύει πως δεν τον εμπιστεύομαι》είπα και τράβηξα τα μαλλιά μου.

《Φτάσαμε είναι είκοσι ευρω》μας είπε ο οδηγός και τον πλήρωσα εγώ.

Βγήκαμε εξω απο το όχημα και προχωρήσαμε προς το κλαμπ. 

《Μην στεναχωριέσαι θα πάμε να πιούμε ενα ποτάκι να χαλαρώσεις και θα είσαι καλύτερα μετα στο υπόσχομαι》μου είπε γλυκά και μπήκαμε μέσα.