Love Passed By | BTS Tagalog Fanfiction

▪26

Hoseok's POV

"Hello, I'm Park Seo-Yeon , your new manager. Nice to meet you."

At isa-isa na ngang nagsilapitan ang ibang staff na nandito. Tumayo naman kami at yumuko sakanya.

"Ms. Park Seoyeon here is the one and only daughter of Mr. Park Minho, the CEO of a famous clothing brand here in South Korea."

Dahan-dahan akong tumango, edi pala mayaman 'tong si Ms. Seoyeon? Bakit pa niya kailangang magtrabaho as manager? Joke, pakialam ko.

Habang nagsasalita naman si PDnim ng tungkol pa sa buhay ni Ms. Seoyeon ay tumingin ako kay Caitlyn kung ayos lang ba siya at sa tingin ko parang hindi. Nakatulala lang kasi siya kay PDnim at nakanganga. Anong problema?

Sinenyasan kong tawagin ni Jungkook si Caitlyn since nasa harapan ko sila at malayo si Cait saakin. "Pst."

Nilakihan niya ang mata niya. Nginuso ko ang babaeng nasa likod niya na nakatulala parin. Tumalikod siya at tinapik ito.

"Ah! Yes po?!"

At tumigil ang mundo.

Tumahimik ang lahat dahil sa gulat ni Caitlyn. Lahat kami napatingin sakanya. Shit.

"Ms. Caitlyn? Is there any problem?"

"Uh. Mr. Bang, who is she?" tanong ni Ms. Seoyeon at halata sa tono niyang nairita siya.

"Our personal assistant Ma'am." Biglaang pagsagot ni Namjoon. Tumango naman si PDnim pero parang mas lalong sumimangot ang mukha ni Ms. Seoyeon. Anong?

"I-I'm so sorry po. Nagulat lang kasi ako. I'm-"

"If this annoying thing happens again, you're out of this company. Do you understand?"

Our eyes widened. Grabe naman?

"Y-Yes po. I'm really sorry." yumuko si Caitlyn ng matagal kaya nagalala na ako.

"You better be. Narealize mo ba yung ginawa mo? You interrupted your boss from talking. This meeting is for the company and you're ruining it." Dagdag pa ni Ms. Seoyeon.

"I'm sorry po. I-I, Uhm, excuse me po." paalam ni Caitlyn saamin at lumabas ng room. Napatayo kaming pito pero awkward na nagtinginan lang kami.

Tumingin ako kay PDnim and he sighed. Nakita ko namang napairap nalang si Ms. Seoyeon. Grabe yung attitude ha.

"I'm really sorry Ms. Park. I can now continue-"

"No. It's okay. I'm not in the mood na rin anyways. Just, see you around. Thank you Mr. Bang for this opportunity. Much appreciated." she smiled at nagbigay ng last look sa amin bago umalis ng room.

Ngumiti nalang ng mapait si PDnim sa amin bago nagsalita. "I guess this meeting is dismissed. Thank you for coming. At pasensya na sa nangyari." Tumango kaming lahat at nagalisan na nga ang mga staff.

Lumapit sa amin si PDnim at hinawakan kami sa braso. "Kausapin niyo si Caitlyn. Alam ko namang hindi niya sinasadya yun. Marami siguro siyang iniisip. Please ayusin niyo 'to."

"Yes sir." sabay-sabay naming tugon sakanya.

Yoongi's POV

I'm starting to hate this new manager.

See that attitude? Nakakagago.

Nakakagago kasi nagsisimula palang siya pinakita na niya ang true attitude niya.

Nakakagago kasi ang ingay nung meeting.

At nakakagago kasi pinahiya niya ng ganon si Caitlyn.

Alam naman naming lahat na hindi sinasadyang masigaw ni Caitlyn. Hindi naman siya ganoong klase. Ito namang manager mainitin agad ng ulo. Dinaig pa ko. May regla yata.

"Nasaan ba yun si Caitlyn?" tanong ni Jin-hyung.

"Saan ba nagpupunta ang mga girls kapag napapahiya or nalulungkot?" tanong ni Namjoon. Tss, alam na ang sagot.

"CR!" sabay-sabay na sagot nila Jimin, Taehyung at Jungkook. Thank you mga Captain Obvious.

Caitlyn's POV

Agad akong pumasok sa cubicle at umupo sa nakasaradong bowl.

Pinipigilan kong umiyak pero hindi ko kinaya. First time kong mapahiya at mapagalitan ng isang nakakataas na rango sakin. Sobrang sakit kasi una niya palang ako nakilala baka kinaaayawan na niya ako.

Isa pa, pinahiya ko yung pito. Kilala ako bilang P.A nila kaya magrereflect din sakanila yun.

Kasalanan ko, kasalanan ko lahat.

Umingay ang buong CR dahil lang sa mga hikbi at iyak ko. Nagpapaalala lang kasi ang nangyari na'to kung gaano ako ka-walang kwenta. Una, sa tatay ko. Pangalawa, dito ba naman sa trabaho? Tangina!

Mga 10 minuto na yata ang nakalipas ng marinig kong may kumatok sa pinakapintuan ng buong CR. "C-Caitlyn? Nandyan ka ba?"

I sniffed para hindi nila malaman na naiyak ako. "Y-Yes po mga sir. Sorry po lalabas na'ko." ani ko at lumabas sa cubicle at humarap sa sink.

Naghilamos ako pero namamaga parin ang mata ko. Shit, paano ako lalabas ng ganito?

Tinitigan ko lang ang sarili ko sa salamin. And nafefeel ko nanaman maiiyak ako anytime kaya tumalikod na ko at sumandal.

Masyado na kong maraming iniisip. Dahilan pa kung bakit nangyari 'to is nung narinig ko yung pamilyar na pangalan na'yun.

Ang pagkakatanda ko kasi nabanggit yun sa akin ni Mama bago siya umalis. Pero hindi ko na masyadong matandaan dahil sa gamot na iniinom ko.

Kinuha ko ang bag ko at hinanap iyon.

"Caitlyn? Ayos ka lang ba?"

"Yes po sir palabas na." ani ko at huminga muna ng malalim bago binuksan ang pinto.

Pagbukas ko nakita ko ang iba sa sakanila ay nakasandal sa pader at yung iba naman nakatingin sa baba. Agad silang tumayo at nilapitan ako.

"Cait, umiyak k-ka ba?" tanong ni Sir Seokjin habang lumalapit. Agad akong umiling. "W-Wala sir. Okay lang ako. Uhm, tara na po baka may gagawin pa kayo." ngiti ko sakanila pero hindi sila gumalaw.

"Uh, Sir? Tara na po?"

"Not until sabihin mo sa amin ang totoo." seryosong sabi ni Jimin sa akin. Natawa ako. "Totoo naman sinasabi ko ah?"

"No, wag mo nga kaming gawing tanga Cait." biglang pagsingit ni Sir Yoongi. Natriggered ako.

"Okay po sige. Kung alam niyo naman palang hindi totoo na hindi ako umiyak at hindi ako okay. Why ask me pa? Oo, umiyak ako! Okay na po ba?"

Natulala lang sila at wala sinabi. "Cait, namumutla ka."

At nandilim ang paningin ko.