Love Through Gears/ΥΠΟ ΔΙΟΡΘΩΣΗ

Τ έ σ σ ε ρ α

Βαλέρια 

Κλείνοντας την πόρτα πίσω μου αφήνω μια τεράστια ανάσα ανακούφισης να ελευθερωθεί στον χώρο και ένα χαμόγελο εγκαθίσταται στα χείλη μου. Δεν μπορώ ακόμη να πιστέψω ότι γνώρισα από κοντά τον Κάρλο Ντορέλι! Σε ποιον να το πω και να με πιστέψει ή ακόμα καλύτερα, σε ποιον να το πω και να με καταλάβει, να νιώσει την χαρά που νιώθω εγώ!

Ακόμη και ο Βίκτωρας- ο ίδιος μου ο αδερφός- δεν πρόκειται να συμμεριστεί πλήρως την χαρά μου μόνο και μόνο επειδή δεν έχει ιδέα τι πάει να πει Κάρλο Ντορέλι. 

Μόνο ο θείος Λεωνίδας θα με καταλάβει, αυτόν θα ενημερώσω πρώτο από όλους γιατι πρέπει να το πω κάπου, ΘΑ ΣΚΑΣΩ!

«Μάντεψε Λώνη!»λέω πριν καν ακούσω την φωνή του.

«Γεια και σε σένα Βαλερια, τι κάνεις, πως είσαι;»

«Άσε τα ψώφια τώρα. Μάντεψε τι έγινε σήμερα, μάντεψε!»

Είναι φανερό πως δεν μπορώ να συγκρατήσω την χαρά μου.

«Κάτι πολύ σημαντικό, είμαι σίγουρος!»

«Γνώρισα από κοντά τον Κάρλο Ντορέλι! Δεν είναι απίθανο αυτό;»

Δεν ακούγεται τίποτα από την άλλη γραμμή. Έμεινε στον τόπο;

«Λώνη;»

«Φωτογραφία έβγαλες ή τσάμπα η συνάντηση;»

«Ρε θείε δεν είμαι κανένα σχολιαρόπαιδο να θέλω φωτογραφίες. Εξάλλου θα έρχεται συχνά από την δουλειά να βλέπει πως τα πάω, έτσι μου είπε και μάλιστα, με επιδοκίμασε για την τακτική μου! Πες μου, πόσο απίστευτο είναι αυτό;» πέφτω στον καναπέ με δύναμη και χαμογελάω. Ωραία η ζωή.

«Αργά ή γρήγορα θα αναγνωριζόταν το ταλέντο σου παιδί μου, στο είχα πει! Άνοιξε τα μάτια και τα αυτιά σου, δίπλα στον Κάρλο θα μάθεις πολλά πράγματα τα οποία θα τα έχεις αργότερα στην ζωή σου σαν φυλαχτό. Να μου το θυμηθείς αυτό.» Ο θείος ξεκίνησε για άλλη μια φορά τις φιλοσοφίες του που χωρίς αυτές δεν ξέρω που θα βρισκόμουν.

«Λώνη τι θα έκανα χωρίς εσένα;!»

................

«Το επαναλαμβάνουμε άλλη μια από την αρχή και μετά είσαι ελεύθερη να φύγεις. Εντάξει;» σηκώνομαι λαχανιασμενη και χαλαρώνω τα πόδια και τα χέρια μου τινάζοντάς τα.

«Μπορούμε και δύο φορές, μου αρέσει αυτή η χορογραφία!» Δεν πίνω αρκετό νερό, δεν θέλω η κοιλιά μου να βαρύνει. Ο Κριστιάνο με αφήνει να ξεκουραστώ λίγο και πηγαίνει προς το στερεοφωνικό. Βάζει την μελωδία στην οποία θα χορέψουμε μόνο και μόνο για να εξοικειωθούμε με αυτήν.